De Reddingboot die deze week op de mat valt bij de donateurs van de KNRM zet de vrijwilligers die zich inzetten voor de KNRM in het zonnetje. De reserveschippers en opstappers mogen dan de bekendste vrijwilligers zijn van de KNRM, zij zijn lang niet de enigen. Om ervoor te zorgen dat de reddingboten 24/7 kunnen uitrukken, is een hele groep mensen in touw. Van penningmeester en pr-medewerker tot degene die zorgt voor een bakje koffie na afloop van een actie.

Uiteraard ontbreken de vaste items in het blad niet. Van ouds de reddingrapporten in het hart van het blad, maar ook het bezoek aan het nieuwste reddingstation van de KRNM: Texel De Cocksdorp, het dagboek van de schipper met het drukste reddingstation van Nederland en een verhaal over de ontwikkeling van de uitrusting van de redders: van kurk naar Gore-Tex. En omdat het april is: Reddingbootdag, die 11 mei wordt gehouden.

De redactie wenst u veel leesplezier. Wilt u ook drie maal per jaar meegenieten van ons mooie donateursmagazine? Word dan donateur!

De drang om mensen te helpen en iets bij te dragen aan de maatschappij is secretaris Marieke Verhaar (48) met de paplepel ingegoten. Dus toen de buurman, destijds schipper bij de KNRM Hindeloopen, haar vroeg wat hand- en spandiensten te verlenen, zei ze meteen ja.

‘Ik was nog vrij nieuw in Hindeloopen en zocht naar manieren mij meer in het dorpsleven te mengen. De KNRM sloot mooi aan bij mijn andere grote passie: het water. Vanaf mijn vierde ging ik al met mijn ouders, zus en broertje het water op. Mijn zus en ik hebben als tieners nog jarenlang aan wedstrijdzeilen gedaan. In die tijd raakte ik als vrijwilliger al betrokken bij de zeilclub, maar toen ik voor mijn werk vanuit het westen naar Hindeloopen verhuisde, verdwenen zowel de watersport als het vrijwilligerswerk naar de achtergrond. Het verzoek van de buurman, nu zo’n vijftien jaar geleden, kwam voor mij dus precies op het juiste moment.

Geen moment spijt

Affiniteit met de KNRM had ik als watersporter natuurlijk al, maar donateur was ik tot dan toe nog niet geworden. Zelfs niet nadat ook ons gezin, al varend op de Kaag, werd overvallen door de beruchte Hemelvaartstorm van 1983. Hulp
van de KNRM hebben wij toen niet nodig gehad, maar anderen waren die dag maar wat blij met de assistentie van deze dappere mannen en vrouwen, die zelfs de vieste stormen bedwingen om mensen in nood te redden. Dat ik nu zelf deel uitmaak van deze bijzondere club vervult mij van trots. Spijt dat ik bij de KNRM aan de slag ben gegaan – de eerste vijf jaar als penningsmeester en sindsdien als secretaris – heb ik dan ook geen moment gehad. Integendeel, het vrijwilligerswerk heeft mij veel gebracht. Waardevolle vriendschappen, een gevoel van saamhorigheid, maar ook: bijzonder nuttig en waardevol werk.

Passende roosters

Als secretaris heb ik verschillende taken. Zo voer ik samen met de schippers kennismakingsgesprekken met opstappers in spé, plan ik cursussen in voor de bestaande vaarploeg en houd ik functioneringsgesprekken per toerbeurt samen met de schipper of een commissielid. Ook zorg ik voor passende roosters voor de zomervakantie, wat gezien onze relatief kleine ploeg altijd weer een uitdaging is. Verder ontplooi ik regelmatig wervingsacties, help ik mee met de jaarlijkse Reddingbootdag en doe ik nog tal van andere dingen, tot aan koffiezetten en het boothuis zwabberen toe. Alle beetjes helpen. Wanneer onze redders na een heftige actie weer veilig terugkomen, is een kopje koffie in een schoon bemanningsverblijf wel het minste wat ze verdienen.’

Het stormachtige weekend heeft bij de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij (KNRM) geresulteerd in dertien alarmeringen. Het hele weekend voeren er reddingboten uit om mensen te helpen die in nood verkeerden.

Een zinkend binnenvaartschip op de Westerschelde, waarbij de reddingboten van Breskens en Westkapelle in actie kwamen, haalde het landelijke nieuws. Ook omdat één van de opvarenden van dat schip om het leven kwam. De reddingboten van Lemmer en Urk konden herhaling voorkomen door zondagavond laat in stormweer een water makend binnenvaartschip op het IJsselmeer te hulp te schieten. Bij dit ongeval kon persoonlijk leed worden voorkomen. Uiteindelijk kon met een groot aantal pompen ook het schip van de ondergang worden gered. Elders zette de KNRM reddingboten in voor hulp aan pleziervaart en surfers, onder andere in Marken, Ouddorp en Huizen. In Hoek van Holland tenslotte werd de vrijwillige reddingbootbemanning gevraagd buitengaats een zieke zeeman van boord te halen.

Koninklijke Van Oord steunt al sinds jaren de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij als donateur maar ook als afnemer van veiligheidstrainingen bij STC-KNRM. Bij het uit de vaart halen van de Volvox Iberia heeft Van Oord een prachtige donatie gedaan, door de reddingsboten van dit schip aan STC-KNRM te schenken. Hiermee is er een mooie en duurzame nieuwe bestemming gecreëerd t.b.v. het opleiden van een nieuwe generatie zeevarenden vanuit het Scheepvaart Transport College (STC groep) en het trainen van personeel binnen de maritieme sector.

De afgelopen maanden zijn de reddingsboten grondig gereviseerd om ze geschikt te maken voor trainingsdoeleinden. Afgelopen vrijdag 8 maart was het dan zo ver de eerste boot officieel in gebruik te nemen.

Onder genot van een kop koffie met gebak werd er door zowel STC-KNRM als de KNRM een dankwoord uitgebracht voor deze prachtige en vooral zeer nuttige donatie. Vervolgens gaf Plant Manager Peter Bijkerk (Van Oord) officieel de boot in handen van Directeur Riemert Moleman (STC-KNRM) waarna er nog een mooie tocht door de Haven van Rotterdam is gemaakt.

Een prachtig voorbeeld van nauwe samenwerking, duurzaamheid en ontwikkeling tussen Van Oord en STC-KNRM ten behoeve van de medewerkers binnen de maritieme sector.