De Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij (KNRM) bewaakt inmiddels ruim 10 zomers de stranden van de Friese Waddeneilanden. De lifeguards zetten veilige zwemgebieden uit, geven voorlichting, waarschuwen voor gevaarlijke situaties en helpen mensen wanneer dat nodig is. En dat was afgelopen ‘coronazomer’ niet minder nodig. Want veel Nederlanders vierden vakantie in eigen land en zochten daarbij de stranden van de Waddeneilanden op.

Elf jaar geleden startte de KNRM met de strandbewaking op Terschelling, een jaar later volgde Ameland, Schiermonnikoog en Vlieland. De zomer van strandseizoen 2020 gaat de boeken in vanwege de COVID-19 plus de daarbij behorende effecten en maatregelen. Corona zorgde ervoor dat de voorbereidingen van het strandbewakingsseizoen anders geregeld moesten worden. Voor het opleiden van de KNRM Lifeguards moesten de nodige maatregelen genomen worden. Hierdoor is wel een start gemaakt met een gedeelte van de opleidingen online aan te bieden.

Net als voorgaande jaren organiseren KNRM en NKV weer een veiligheidsdag voor kitesurfers.

Na eerdere succesvolle edities gaan we ook dit jaar weer graag in gesprek om de laatste adviezen te geven gericht op veilig kitesurfen.

Als KNRM richten ons op de belangrijkste tips en adviezen om veilig het water op te gaan. Hoe zorg je ervoor om zo goed mogelijk zichtbaar te zijn? Welke hulpmiddelen zijn beschikbaar in geval van nood? De NKV gaat in op je gear, spots en je niveau. In samenwerking met onder meer Reddingsbrigade en andere experts maken we er een mooie gezellige bijeenkomst van.

Deze bijeenkomst zal vanwege corona geheel digitaal zijn. De NKV communiceert op korte termijn de link om deel te nemen via hun Facebook account. De zoomlink zullen ze ook via hun Facebook pagina communiceren. Ben je verhinderd de 18e dan kan je deze (en de clinic van 5 mei) later terugkijken op https://kitesurfvereniging.nl/safetyclinics/

Een schip op het strand komt niet vaak voor. De vrijwilligers van KNRM Scheveningen werden gealarmeerd voor een jacht aan de grond en een persoon te water. Het bleek te gaan om een overboord geslagen opvarende van een wedstrijdjacht dat in de branding lag te stuiteren. De opvarenden schreven een verslag.

Bij aankomst bleek het zeiljacht even voorbij het Noordelijk Havenhoofd te zijn gestrand in de branding. Eén van de opvarenden was mede door het onstuimige weer overboord geslagen en inmiddels gered door oplettende surfers. De andere opvarende werd van boord gehaald door de brandweer. In het boothuis komen ze op adem. Samen met KNRM Ter Heijde word het jacht vlot getrokken en naar een plek in de haven gesleept. Op zich een korte klus voor de vrijwilligers van de KNRM. Op Facebook schrijft eigenaar Chris van het jacht zijn kant van het verhaal over het plotselinge einde van de Bruine Bank Race waaraan hij meedeed. Vlak voor de havenhoofden pakken we zijn verhaal, vertaald en samengevat uit het Engels, op:

Mayday

“De motor viel plotseling uit - waarschijnlijk iets om de schroef gewikkeld. We kunnen ofwel naar het strand en ondieper water vallen, of proberen naar boven te komen en de bries aan bakboord op te vangen. Met de fok omhoog gaan we langzaam op weg, elke golf klapt de boeg terug, totdat we de klap van de kiel voelen die het zand raakt. We kozen ervoor om de zeilen te laten vallen om de belasting te verminderen. Een grote golf gooide ons plat en ik zag Raymond overboord gegooid worden en de boeg draaide naar waar hij was gevallen!!  Toen ik over reling keek, zag ik hem in het water, met opgeblazen reddingsvest. Greep de marifoon en plaatse mijn eerste en hopelijk laatste Mayday-oproep. Ik zag Raymond op zijn rug drijven, maar ook verschillende surfers - die slechts een paar maanden eerder het tragische verlies van vijf vrienden op dezelfde plek leden, snel peddelen om hem te redden ..

Binnen een paar minuten hoorde ik sirenes, en al snel arriveerden meerdere politie-, brandweer- en KNRM-diensten op het strand. Terwijl Raymond veilig aan wal stond, zat ik aan boord en voelde me beschaamd, teleurgesteld, boos, maar ook heel veilig. We wonen aan de haven en zien regelmatig de reddingsboten reageren op oproepen vanaf hun ligplaatsen tegenover ons. Een ongelooflijk professionele en veel bewonderde dienst.

Reddingvest

Al snel brulde een reddingsboot rond de pier. Ik zag twee mannen vanaf de zeezijde op surfplanken naderen. Ze vroegen of ik in orde was - "Ja, het gaat goed - wat wil je dat ik doe". Een van hen kwam dichterbij en vroeg: "Ik weet dat het moeilijk is om je eigen schip te verlaten, maar ik denk dat je nu moet uitstappen". Ik sprong uiteindelijk weg van de spiegel in de richting van zijn board. Nadat mijn reddingvest opgeblazen was, pakte hij mijn arm en we zwommen weg. Een paar meter later kon ik staan. Medezeiler Raymond stond met een kleine groep politie- en reddingswerkers op het strand. Met de KHV werden we naar het boothuis gebracht. Ze brachten ons naar hun bemanningsverblijf - een wirwar van memorabilia en onderscheidingen, schermen en led-mededelingenborden, een grote tafel met oude comfortabele stoelen en warme koffie, chocolade paaseieren (!!) en een momentje om te ontspannen.

Fotograaf

We praatten wat, ze hielden ons op de hoogte van de voortgang bij het uit het zand trekken van de boot, en we belden naar huis om te voorkomen dat onze echtgenoten erover hoorden op het nieuws of een bericht op Facebook zagen. Ik grapte half dat ik verwachtte dat onze alomtegenwoordige Scheveningse nieuwsfotograaf Dick Teske waarschijnlijk al foto's online had gepost - nog niet wetende dat veel van zijn en anderen foto's waren gepost en opnieuw gepost op FB, nieuwssites en andere media."

Zijn stuk eindigt de schrijver met een evaluatie van de actie en een oproep aan een ieder die het nog niet is, donateur te worden van de KNRM. Daags na de redding brachten de mannen een bezoek aan het boothuis om de droge kleren weer terug te brengen en hun dank uit te spreken voor hun redders.

Beelden: Dick Teske

In het oktober nummer van De Reddingboot komen heel veel verschillende onderwerpen aan bod. In het donateursmagazine staat interviews met twee broers die de KNRM op verschillende manieren dankbaar zijn. Jan en Louis. De één werd jaren geleden door de KNRM met stormachtig weer uit een penibele situatie gered. Voor de ander was dit één van de redenen de KNRM tot erfgenaam te benoemen.

We schuiven aan bij de redders van KNRM Scheveningen en praten na over het indrukwekkende drama dat zich op 11 mei afspeelde en waarbij vijf surfers de dood vonden. “We hebben met z’n allen gevochten voor wat we waard waren en hebben daarbij meerdere keren en op meerdere fronten onze grenzen verlegd. Achteraf zijn we blij, ondanks het enorme verlies en verdriet, dat we één iemand hebben kunnen redden en vier families de moge­lijkheid hebben kunnen geven afscheid te nemen van hun dierbaren. We moeten niet vergeten dat we daar als ploeg trots op mogen zijn…”

Uiteraard ontbreken de reddingrapporten niet. Die vormen het hart van het blad en gaan over branden, vermissingen, verdrinkingen en allerlei andere calamiteiten waarvoor de vrijwilligers van de KNRM in actie komen. We gaan op bezoek bij KNRM Lemmer en bij veel gestelde vragen doen we uit de doeken hoe we met een lanceervoertuig een reddingboot vanaf het strand lanceren.

Kortom, genoeg leesvoer. Ontvang je De Reddingboot nog niet, wordt dan donateur en krijg het blad drie keer per jaar op de mat.