Deze zomer zijn er in Nederland meerdere zwemmers in de problemen gekomen langs de Noordzeekust en op het IJsselmeer. In de media waren foto’s te zien van vrijwilligers van de KNRM die hand in hand in formatie door het water waadden, op zoek naar het slachtoffer. We spreken een van hen, schipper Wiebe Amels (48) van reddingstation Lemmer, tijdens een oefenavond van zijn station.

Het was afgelopen juni voor hem de eerste keer in achttien jaar dat hij moest zoeken naar een zwemmer voor het Lemsterstrand. “Een heel indrukwekkende gebeurtenis, waarbij je onderling een grote mate van saamhorigheid voelt.” Te midden van een ruige scheepswerf aan het IJsselmeer ligt het reddingstation van KNRM Lemmer. Een relatief klein boothuis waar reddingboot Anna Dorothea klein afsteekt naast een honderden meters lang vrachtschip voor grind en zand. Pittoresk zou je het bijna noemen met op de achtergrond de kerktoren van de bekende watersportplaats in de gemeente De Fryske Marren (De Friese Meren). Elke dinsdagavond stroomt het reddingstation vol met vrijwilligers die hier een oefening houden om continu paraat te kunnen staan.

In de zomerperiode gaat de pieper die de zestien ‘Lemster’ mannen en één vrouw – ‘we zouden graag meer vrouwen zien’ - bij zich dragen één à twee keer per week af. Zo ook op 20 juni jongstleden. Het blijkt om een vermiste zwemmer voor het Lemsterstrand aan het IJsselmeer te gaan. Schipper Wiebe is sluiswachter en zit op zijn werk als de pieper gaat. Hij is sinds vijf weken schipper van reddingstation Lemmer. Er gaan voldoende vrijwilligers af op de melding. Toch zit Wiebe, zich op te vreten als hij helikopters en het vliegtuig van de Kustwacht hoort vliegen. Zijn collega’s sturen hem naar de actie aangezien het al tegen het einde van zijn dienst loopt. “Daar kun je je nuttiger maken, zeiden ze. Een vermissing maak je ook niet heel vaak mee”, zegt Wiebe die al sinds 2002 KNRM'er is. “Op de fiets naar het strand appte ik met mijn collega’s. Veel waren al onderweg. Plaatsvervangend schipper Bas verliet zelfs de verjaardag van zijn zoon en is naar het reddingstation geracet om onze pakken op te halen. Beide boten waren toen al aan het zoeken. We hebben de plek gemarkeerd waar een surfer de man zag ondergaan met een boei en gewicht. In één lijn liepen we vanaf de kust door het water en verkenden op deze manier elke vierkante meter. Het gaf een heel bijzonder gevoel. Een groot gevoel van saamhorigheid. Ook de jongens van reddingstation Urk kwamen helpen. We hebben er later ook samen over gepraat. Over hoe intensief en spannend het was, maar ook hoe mooi het gevoel van onderlinge verbondenheid was.” De overleden man werd 's avonds gevonden. Niet ver van de plek die Wiebe en zijn team hadden gemarkeerd, op een diepte van ongeveer 2,5 meter.