Op woensdag 9 mei 2012 is er een informatieavond gehouden in de brandweerkazerne van Lelystad door de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij (KNRM) om vrijwilligers te werven voor het oprichten van een nieuw reddingstation. Wat hieraan vooraf ging is een redding van kanoërs op het Markermeer en daarbij constateerde de Gemeente Lelystad dat zij geen middelen hebben voor dergelijke calamiteiten op het water.

De inschrijving volgt en al snel zijn er 30 vrijwilligers voor 20 aspirant opstappers, 5 helper aan de wal en 5 plaatselijke commissieleden die al deels geselecteerd waren in het voortraject waaronder de Burgemeester van Lelystad.

In september 2012 worden deze 30 vrijwilligers ontvangen in restaurant De Lucht door de directeur van de KNRM, Roemer Boogaard ondersteund door Koos van der Bent en Theo van der Linden. Waar de plannen, het doel en de verantwoordelijkheden van de nieuwe vrijwilligers werden medegedeeld. De meest legendarische woorden van die avond die de bemanning zijn bijgebleven zijn;

Je meld je vrijwillig aan maar dat is ook het enige vrijwillige aan dit vrijwilligers werk!

Op 1 oktober 2012 krijgt een ieder zijn aanstellingsbrief en volgen 9 maanden van intensieve trainingen van de 20 aspirant opstappers om boothandeling en skills onder de knie te krijgen om als redder te kunnen fungeren. In het begin wordt er met de rib de Gooiergeoefend en vanaf begin januari 2013 met een Nicolaas klasse 1 de Tjepke Ekkelboomeen gelijke reddingboot als de reeds in aanbouw zijnde Nicolas klasse 2 de Bert en Anneke Knapewat de vaste reddingboot wordt voor Lelystad.

Weer en wind worden getrotseerd, kou is emotie en emoties kun je uitschakelen, alles wordt getraind volgens de Theo-rie en de benodigde papieren, Marcom B, Vaarbewijs 1 en 2, EHBO, DAN, HUET en Marifoon worden behaald met als afsluiting in de maanden juni, juli en augustus de fel begeerde week Stonehaven in Schotland waarna 5 plaatsvervangend schippers en een schipper geselecteerd worden middels een sollicitatie procedure.

Tijdens de trainingen van de opstappers , zijn bestuur en Helpers aan de Wal druk bezig met de bouw van reddingboot Bert en Anneke Knapeen het boothuis Jan de Braal, het bepalen van de een vestigingslokatie en verdere invulling van KNRM station Lelystad.

Op 21 september 2013 wordt reddingboot Bert en Anneke Knapegedoopt door familie Knape. Helaas is Anneke Knape een week daarvoor overleden maar door inzet van de bemanning heeft Anneke kort voor haar overlijden nog mee kunnen varen op de door haar geschonken reddingboot. De familie Knape komt met grote regelmaat ons station nog bezoeken en draagt ons een zeer warm hart toe.

Op 5 oktober 2013 is het dan eindelijk zover, KNRM Station Lelystad wordt officieel operationeel en dat wordt beklonken door de doop van het boothuis Jan de Braaldoor familie de Braal. Hiermee wordt een periode van intensieve trainingen en oprichting van het station afgesloten en staat er een nieuwe onbekende periode voor de deur waar we wel getraind maar zo groen als gras inspringen en alleen op verhalen een inschatting kunnen bepalen wat ons te wachten staat.

Nu is het 5 oktober 2018 en vieren we ons eerste lustrum waarin we 228 acties hebben gehad. Waarbij 421 personen zijn gered en 12 dieren, de 100ste inzet op 25 maart 2016 en de 200ste op1 juli 2018 was, de jaarlijkse inzetten 10, 35, 53, 37, 51 en 41 zijn per jaar was en de bemanning 16.924 uur heeft gemaakt voor inzetten, oefenavonden, opleidingen en onderhoud.

Na de start in 2013 was duidelijk dat we een basis hadden om ons te redden bij een inzet maar de routine en ervaring er nog sterk aan ontbrak. In het heden terug kijkend hebben we grote stappen gemaakt en mogen we zeggen dat KNRM Station Lelystad een gerenommeerd en gerespecteerd station is geworden binnen de KNRM en ook nieuwe inzichten heeft gegeven bij het KNRM Hoofdkantoor door de aanpak en invulling van het nieuwe station.

Een station dat de eerste vrouwelijke plaatsvervangende schipper heeft, de bemanning geen vaste taken heeft maar alle posities op de reddingboot moet kunnen invullen, een strak opleiding en geoefendheidsprogramma heeft, jaarlijks een grote oefening organiseert op het Markermeer met omliggende KNRM Stations, Politie, Brandweer, KWC en Rijkswaterstaat en uit verveling tijdens een verplicht verblijf op het boothuis een Nationale Historische Reddingboot Dag organiseert en inmiddels 3 edities heeft gehad.

In de 5 jaar zijn er ook mindere dagen, een leeggeroofde reddingboot, bemanning verlaat het Station door privéomstandigheden, meningsverschillen of ander werk en moeten we ook betreuren dat bemanning niet het eeuwige leven hebben. Ook worden er wel eens inschattingsfouten gemaakt, een reddingsboot is niet meer te besturen als het toerental te laag is, in een haven de weersomstandigheden anders uitpakken dan op open water, een schip dat raar op het water ligt ook wel eens een vissersboot kan zijn en ons gedrag altijd onder een vergrootglas ligt en buitensporig gedrag door andere watersporters als onprofessioneel wordt aangemerkt, maar mogen we ons gelukkig prijzen dat we nog geen traumatische ervaringen hebben ondervonden.

Nu staat er weer een nieuwe periode voor de deur op naar het tweede lustrum waar het nieuwe er vanaf is en KNRM Station Lelystad stevig in zijn schoenen staat en is het de uitdaging te blijven innoveren, verbeteren en te motiveren waar routine kan leiden tot verslapping en demotivatie. Want als vrijwilliger van de KNRM is gedrevenheid en motivatie de motor voor het functioneren van een station.

KNRM Lelystad

Deze oefenmiddag met goed weer geankerd en de Jason Cradle beoefend. Leuk en leerzaam bezig geweest.

Voor de Hoekse vrijwilligers was het tijdens de zaterdagochtend oefening een mooie gelegenheid om eens voor het strand van Hoek van Holland te gaan oefenen. Het mooie vlakke water was een uitgesproken kans om het drenkeling aan varen weer eens af te stoffen en te verbeteren. Tevens was het voor de redders die overboord zijn gegaan een goed excuus voor wat verkoeling en de waterdichtheid van de pakken te testen.

Vergeet ons niet te liken & volgen via social media :

Twitter : https://twitter.com/knrm_hvh

Facebook : https://www.facebook.com/KnrmStationHoekVanHolland/

Het is in oktober maand van de geschiedenis. Met een bijna 200 jarige geschiedenis genoeg momenten om terug te kijken. Vandaag bijvoorbeeld.

Op 14 oktober 1824 strandde in een vliegende storm voor de kust van Fort Kijkduin het fregat de Vreede. Bij het redden van de bemanning kwamen een aantal redders om. Deze scheepsramp was de aanleiding tot de oprichting van het reddingwezen in Nederland.

Het redden van schipbreukelingen was in 1824 geen vanzelfsprekendheid. Het dorp Huisduinen bij Den Helder verloor op 14 oktober 1824 zes bewoners, die het waagden de opvarenden van het gestrande schip “De Vreede” te redden. Hun poging slaagde gedeeltelijk. Tien opvarenden werden gered, maar drie schipbreukelingen en zes redders verdronken. De collectieve verontwaardiging én bewondering bij ondernemers en notabelen in Amsterdam en Rotterdam leidde tot fondsenwervende acties voor de nabestaanden en de oprichting van een georganiseerd reddingwezen. De huidige Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij komt voort uit de initiatieven in 1824.

De vrijwillige redders, de vrijwillige bijdragen van donateurs en de kosteloze hulpverlening zijn al 192 jaar het fundament onder de KNRM.

Oktober is maand van de geschiedenis. In een aantal artikelen nemen wij u deze maand mee op reis door ons verleden. Vandaag deel 1 :

Het ontstaan van reddingstation Enkhuizen en de redding van de VD 17.

Op 7 april 1943 verging vlak voor Enkhuizen tijdens storm weer op het IJsselmeer de s.s. Stanfries 9. Bij deze ramp kwam haar gehele bemanning om het leven. Een Rijksbetonningsvaartuig en een Enkhuizer visser hadden nog tevergeefs gepoogd hulp te bieden. Naar aanleiding van deze en eerdere rampen diende het gemeente bestuur van Enkhuizen met toestemming van de Duitse bezetters een verzoek in bij de Noord en Zuid Hollandse Redding Maatschappij (NZHRM) tot de oprichting van een reddingstation op haar grondgebied.

Hier kon door het bestuur van de redding maatschappij snel gehoor aan worden gegeven, immers lagen er in het relatief rustige Enkhuizen enkele motorstrandreddingboten opgeslagen van wege de grote oorlogsdreiging aan de Noordzeekust. Wel was er enige twijfel binnen het bestuur of er wel genoeg te “redden” viel rond Enkhuizen of dat het meer ging om bergingsklussen van vaste gelopen schepen.

Op 20 mei 1944 werd Enkhuizen als derde reddingstation van de NZHRM aan het IJsselmeer in dienst gesteld en kreeg men de beschikking over motorstrandreddingboot President Steyn. Bouke Jeltes werd de eerste schipper. Op last van de Duitse bezetter werd de naam omgedoopt tot reddingboot Enkhuizen.

Op 19 januari 1945 verrichtten de Enkhuizer redders prachtig werk. Tijdens vliegend storm weer, NW 9, sneeuwbuien, ijsschotsen en een ruwe zee dreef de botter VD 17 met krabbend anker naar de oostdam van het Krabbersgat. Een anker was reeds verloren gegaan en een tweede hield nauwelijks stand, de zeilen waren gescheurd en de dirk gebroken. De situatie aan boord werd voor de vijf Volendammers met de minuut kritieker. Een te Enkhuizen liggende sleepboot voer uit om hulp te verlenen maar moest dit al snel staken vanwege de ruwe zee.

Te 9:30 vertrok reddingboot C.A.A Dudok de Wit, welke reddingboot President Steyn inmiddels had vervangen, uit de haven, Zij voer boven de VD 17 langs en nam een tros over, doch het lukte niet deze te behouden. Een tweede poging slaagde wel en langzaam trok de reddingboot de VD 17 weg van lagerwal waarop de Vollendammers hun laatste anker lieten slippen. De storm wakkerde echter aan tot orkaankracht en blies de beide scheppen terug naar lagerwal. Met een roeiriem werd de kop van de reddingboot door de wind gehaald en aan een boei lieten de redders een tweede sleeptros naar de VD 17 drijven. Toen de zware bui was overgetrokken lukte het de reddingboot slaags te komen en te 11:00 uur lag de VD 17 veilig in de Enkhuizer haven.

De schipper van de VD 17 schreef het bestuur van de NZHRM op 2 februari 1945 een brief : Met grote voldoening kan ik u mededelen, dat ons vaartuig, de VD 17 en haar bemanning op vrijdagmorgen 19 januari 1945 bij vliegend storm weer uit het Noordwesten door de Enkhuizer reddingboot behouden werd binnen gebracht. Ten gevolge van grote ijsvelden, welke wij moesten doorvaren, was ons vaartuig lek geslagen en dreven wij af naar lagerwal. Waardoor wij, indien de mannen van de reddingboot het zeer moeilijke en met levensgevaar gepaard gaande reddingwerk niet hadden kunnen volbrengen, zo goed als zeker verloren waren geweest. Met het oog op de voedselvoorziening en mede namens boven genoemde feit waaruit al te duidelijk blijkt dat deze mannen niet overbodig zijn, zou het diep te betreuren zijn wanneer deze mensen door de tegenwoordige omstandigheden hun opofferden werk zouden moede staken. Extra voedselbonnen zouden hen dan ook zeker ten goede moeten komen….

Bron, De reddingboot nr 83, 1957

De rest van de maand kunt u onze reis door ons verleden volgen op onze Facebook Pagina : klik hier

Meer info over onze historie vind u ook op onze website : klik hier

Op het Lauwersmeer met reddingboot Springbok en een boot van één van onze bemanningsleden.

Maandag oefenavond, nu op het Lauwersmeer met de Springbok en een boot van één van onze bemanningsleden.
Ook onze voorzitter, Koos Wiersma, was mee om de prestaties van onze nieuwe aanwinst in levende lijve mee te maken.
Meermaals een vastgevaren boot lostrekken, man overboord en boot met pech afmeren in de jachthaven Lunegat, het was een gevarieerde oefenavond met veel leermomenten.
Ook was het goed te constateren dat varen op het Lauwersmeer ook betekent oppassen met de vele waterplanten, die voor schepen een extra bedreiging vormen.
Dat wij veel oefenen zorgt er voor dat alle bemanningsleden altijd up to date zijn en in principe alle benodigde handelingen kunnen uitvoeren.

Deze week valt het donateursmagazine De Reddingboot weer op de mat bij de donateurs van de KNRM. Een extra dik nummer met heel veel informatie over de KNRM, haar (trouwe) donateurs en verhalen van diverse mensen die op wat voor manier dan ook de KNRM een warm hart toe dragen. Spannende reddingrapporten, mooie verhalen, hartverwarmende steunbetuigingen en vooral veel nieuws over de KNRM.

Helaas gaat er soms wat mis bij de redactie. Op pagina 32 van De Reddingboot staat een foutje. In de tekst hebben we het over noordoostenwind, maar op het kaartje staat noordwestenwind en dat laatste is natuurlijk niet correct.

Ook drie keer per jaar De Reddingboot ontvangen? Word dan donateur en dan rekenen wij voortaan op uw steun!

Vandaag heeft Maickel Dijkstra het stokje overgenomen van Sylvain van Ligtenberg als schipper van KNRM Station Lelystad. De schipper is verantwoordelijk voor het complete reilen en zeilen op het reddingstation, waaronder de bemanning en het materieel. Van Ligtenberg stond sinds de oprichting 10 jaar geleden aan het roer van KNRM Lelystad. Dijkstra (35) is eveneens vanaf het begin bij het station betrokken en was al geruime tijd plaatsvervangend schipper tijdens inzetten. Schipper en bemanning opereren geheel op vrijwillige basis.

Stokje overdragen

Sylvain van Ligtenberg kijkt trots terug op zijn 10-jarige periode als schipper van KNRM Lelystad: “Het was heel bijzonder om dit station van het begin af aan op te bouwen met een fijn team. Dit is heel bijzonder als je bedenkt dat wij allemaal vrijwillige krachten zijn. Na 10 jaar is het moment gekomen om het stokje over te dragen. Ik ben ervan overtuigd dat Maickel een uitstekende schipper is voor KNRM Lelystad.” Sylvain blijft overigens aan het reddingstation verbonden.

Geoliede machine

Maickel Dijkstra is in het dagelijks leven bedrijfsleider in de nautische sector. In 2012 behoorde hij tot de eerste groep opstappers die in korte tijd een reeks opleidingen volgde om voor de KNRM aan de slag te kunnen gaan. Al snel groeide hij door tot plaatsvervangend schipper, wat inhoudt dat hij de leiding heeft op de reddingboot wanneer de schipper zelf geen dienst heeft. Maickel: “Ik heb in die tien jaar tijd erg veel geleerd en daar ben ik de KNRM ook dankbaar voor. Met zo’n 25 collega’s opereren we als een geoliede machine en de organisatie staat als een huis. Ik kijk ernaar uit om het station verder uit te bouwen en nieuwe opstappers op te leiden. Daarnaast zijn we in afwachting van onze nieuwe reddingboot, die groter en krachtiger is, zodat we nog beter en sneller kunnen opereren.”

Zaterdag 18 juni heeft KNRM station Medemblik samen met de leden van de Nederlandse Vereniging van Toerzeilers (NVVT) een Man over boord oefening gehouden.

Het ochtendprogramma bestond voor de zeilers uit theorie over onder andere man over boord, het overleven op zee (sea survival), communicatie en slepen. De middag stond in het teken van het oefenen van de praktijk door de leden met hun eigen zeilboot. Dit werd begeleid door reddingboot Johanna Margareta van KNRM reddingstation Den Oever en reddingboot Bernardine van KNRM reddingstation Medemblik.

Op de deelnemende zeilboten kwam een bemanningslid van de KNRM die, onder toezicht van de reddingboot,te water ging. De zeilers moesten met hun eigen materiaal de drenkeling weer uit het water halen. Nadat de bemanning van alle zeilboten hier meermalen mee geoefend hadden, is er in de haven van Medemblik nog een demonstratie sea survival gegeven door bemanningsleden van de KNRM.

Voor alle deelnemers was het een leerzame dag en als dank heeft de NVVT een mooie donatie gedaan aan de KNRM.

Hoe is het om met slecht weer in het water te liggen en gered te moeten worden door een reddingboot?

Dat is wat de bemanningsleden van KNRM reddingstation Andijk vanmiddag hebben ondervonden. Tijdens een oefening op een onstuimig IJsselmeer waar een noordwestenwind 6-7 Beaufort stond. Met een golfhoogte van anderhalve meter zorgde dit voor goede oefenomstandigheden.

Hoe is dat nou om in deze omstandigheden in het water te liggen? En hoe is het voor de bemanning om in deze omstandigheden een persoon uit het water te halen?
In onderstaande video is dat te zien. Gelukkig vinden dit soort incidenten niet vaak plaats. Ondanks dat het niet vaak voorkomt is het wel belangrijk dat de bemannigsleden van de KNRM geoefend blijven in dergelijke situaties.

Sponsor Venturn BV redt drenkeling. Gezamenlijke oefening met KNRM Hansweert.

Gisteren ontvingen wij onze grote sponsor Venturn B.V. voor een gezamenlijke oefening. Zij doneren jaarlijks 1% van de omzet aan de KNRM ten behoeve van de exploitatie van ons reddingstation.

Tijdens de meeting sloeg een man overboord (MOB) op de Westerschelde. De young professionals van Venturn kregen de taak om aan de hand van getijdentabel, stroomatlas, zeekaart en MOB positie te berekenen waar de drenkeling zich zou moeten bevinden. Vervolgens werd de Jan van Engelenburg bemand, waarna koers is gezet richting die positie. Na het varen van een kort zoekpatroon troffen we inderdaad de man overboord boei aan. Deze bevond zich vrijwel exact op de berekende positie!

Hierna was het tijd voor watertrappelen, waarbij de medewerkers van Venturn de gelegenheid kregen te ervaren hoe het voelt om gered te worden.

Iedereen sprak van een supergave ervaring met een gezellig etentje en wederzijdse dankzegging als afsluiting.

Foto's & video: Mario Rentmeester - KNRM Hansweert

.be" data-oembed_provider="youtube" data-resizetype="noresize" style="text-align: center;">