Goed nieuws! De Fundrunner app is nu ook beschikbaar voor iOS

Download de app hierhttp://bit.ly/frknrmios

Met de fundrunner app kunt u dagelijkse activiteiten waarmee u buiten kilometers maakt (zoals wandelen, hond uitlaten, fietsen, skeeleren maar ook zeilen e.d.) omzetten in een donatie voor de KNRM. Het enige dat u hoeft te doen, om een donatie mogelijk te maken, is een bericht plaatsen op Facebook of Twitter. In dat bericht staat uw activiteit met opbrengst en een dankbericht aan uw sponsor. U hoeft geen sponsoren te zoeken. Dat is al voor u gedaan.

Natuurlijk ga je niet over één nacht ijs, het ijs heeft namelijk tijd nodig om sterk genoeg te worden. Het vriest nu voor het eerst dit jaar in heel Nederland. Hopelijk houdt de vorst nog even aan, zodat het ijs straks dik genoeg wordt om op te schaatsen. Als het zover is krijg je van ons uiteraard de beste tips over veiligheid op het ijs. Tot die tijd kun je je schaatstechniek vast oefenen op de kunstijsbaan.

Op vrijdag 27 februari 2015 werd hij 70 jaar. De heer J.P.M. (Hans) van Winsen, al vele jaren donateur van de KNRM. Bij een voor hem georganiseerd verrassingsverjaardagsfeest werd aan de gasten gevraagd geen cadeaus te geven maar een donatie aan de KNRM. Dit heeft een bedrag opgeleverd van maar liefst € 730!

Hans van Winsen had van het Huizer KNRM reddingstation een bus gekregen waar de gasten hun donatie in kwijt konden. Enkele dagen na het feest kwam hij de bus terugbrengen. Samen met schipper Joost Leeuwerke en secretaris Hans Borremans werd de bus geopend. Naast het geweldige bedrag van € 730, zaten er ook enveloppen in met de felicitatiekaarten. Bij sommige kaarten was de donatie zeer creatief gepresenteerd! Waarom heeft Hans gekozen voor een donatie aan de KNRM en niet voor cadeaus? Hans: “Ik heb respect voor de inzet van de vrijwilligers die altijd klaar staan voor hulpverlening op het water.”

Hans is een watersporter in hart en nieren. Hij is lid van de watersportvereniging AVOH en actief als zanger in het shantykoor ‘De Zoute Zee’ van deze vereniging. Niet vreemd, want in zijn werkzame leven was hij musicus.

Hans is de gelukkige bezitter van een Hanse 370, een zeiljacht van ca. 11 meter. Twee keer heeft hij bij zijn zeiltochten een beroep moeten doen op de KNRM. Een keer voor een motorstoring, en een keer omdat de fokkeschoot in de schroef was gekomen. Bij een van deze hulpverleningen was het prachtig weer. “De redders keken bij aankomst een beetje chagrijnig: wij in een luchtig T-shirt en zij in een warm overlevingspak,” zegt Hans.

Na de thee was er een rondleiding door het reddingstation.
Geen cadeaus voor zijn verjaardag? Hans van Winsen kreeg van KNRM Huizen het boek ‘Redders van Boven’ cadeau. Dit als blijk van grote waardering voor zijn initiatief.

Gher (59) en zijn zoon Marco Smit (32) zijn allebei vrijwilliger bij de KNRM. Belangeloos trotseren zij in weer en wind, bij nacht en ontij de zee om mensen in nood te helpen. Gher redde meer dan negenhonderd mensen, Marco is hard op weg om hetzelfde te doen.

Tekst: Marloes de Moor, Fotografie: Albert Wester

Als een uitgestrekte arm strijkt de lichtbundel van de vuurtoren Brandaris over de Waddenzee. In de verte groene en rode lampjes van de betonning, de skyline van Harlingen, het flakkerende achterlicht van een scheepje. De Arie Visser, reddingboot van de KNRM West-Terschelling, meerdert vaart, trekt witte schuimsporen in zee.

Gher Smit (59), plaatsvervangend schipper van de KNRM, tuurt in het woest kolkende hekwater. Elke woensdagavond vaart de bemanning van de Arie Visser uit om te oefenen en de kennis up to date te houden.

Terwijl nieuwelingen zich in de bochten krampachtig vastgrijpen aan stangen, staat Gher doodgemoedereerd aan dek. Hij is al bijna dertig jaar vrijwilliger bij de KNRM en voer jarenlang op een sleepboot rondom Schotland, waar de zee zo genadeloos te keer kan gaan. “Dan krijg je wel zeebenen.”

Zijn interesse voor de KNRM werd al vroeg gewekt. “Als jochie van acht hoorde ik de verhalen van mijn opa die bij de KNRM actief was. Ik raakte erdoor gefascineerd en las veel boeken over reddingen,” vertelt Gher.

Hij was nog maar net begonnen als opstapper(bemanningslid), toen hij op 25 januari 1990 meevoer op de reddingboot Carlot. Die zette koers naar de Briz, een Russisch schip. “Een extreme reis was het. De wind trok aan tot orkaankracht. De sleeptros was gebroken en de Briz dreef stuurloos en onverlicht op zee met 56 man aan boord. Het schip maakte slagzij en in de machinekamer stond water. De actie duurde al met al zestien uur. Onze reddingboot raakte zwaar beschadigd. Wij wisten desondanks vijf bemanningsleden te redden. De rest werd door helikopters van boord gehaald.”

Gher doorstond met kalme moed zijn vuurdoop. “’Die moet een pieper hebben’ besloten zijn collega’s meteen na de actie.

Vijf jaar later was het weer raak in januari. Tijdens een zware noordwesterstorm sloegen twee bemanningsleden van de Duitse reddingboot Alfried Krupp overboord. Ze verdronken in de huizenhoge golven. “De twee andere bemanningsleden hebben wij nog kunnen redden. Het heeft diepe indruk op me gemaakt. Twee mensen, gewoon helemaal weg, meegenomen door de zee. Mannen die net als ik bezig waren om andere mensen te redden. Dat maakte het extra zwaar. Thuis praatte ik erover met mijn vrouw. Dat hielp. Bij haar kan ik de moeilijke kanten van mijn werk altijd goed kwijt. Tegen een vreemde zal ik er niet snel over beginnen.”

Ghers zoon Marco (32) was op die stormachtige januaridag in 1995 negen jaar oud. “Ik weet nog dat we mijn vader op de kade stonden op te wachten.”

Die avond hadden Marco en zijn broertje met ingehouden adem op hun bed naar de scanner liggen luisteren naar wat er gebeurde.

“Mijn vrouw deed dat natuurlijk ook. Die was verschrikkelijk ongerust, omdat ze hoorde dat twee man overboord geslagen waren. Ze wist nog niet om welke reddingboot het ging. Stokstijf zat ze in de kamer,” vertelt Gher.

Gher redde sinds zijn aanstelling in 1989 meer dan negenhonderd mensenlevens, al zal hij dat aantal zelf niet gauw in de mond nemen. Zijn wapenfeiten onthult hij mondjesmaat met onderkoeld zelfvertrouwen. “Bang? Nee dat ben ik nooit. Ik heb vertrouwen in ons scheepje. Juist met ruig weer ga ik het liefst de zee op. Dat is het echte werk,” zegt Gher.

Hoewel Marco nog goed weet hoe zijn vader erop uittrok als de storm rond het huis bulderde en zijn moeder bezorgd thuis zat, wilde hij niets liever dan óók vrijwilliger bij de KNRM worden. “Ik kreeg de verhalen thuis mee. Het avontuur trok me.” Vier jaar geleden begon hij als opstapper.

Amper een week had hij zijn pieper of de eerste melding kwam: “Ik moest iemand op een schip reanimeren. Helaas overleefde de man het niet. Heftig om mee te maken,” vertelt Marco.

Op 29 oktober 2017 was hij samen met zijn vader betrokken bij een ruige actie. “Dat ging om de Drifa die stuurloos op zee dreef. Een zware breker had de voorramen van de brug ingeslagen en de motoren waren ermee opgehouden. We hebben toen vanuit de de Arie Visser een sleepverbinding gemaakt tussen het kuswachtschip de Gueardian en de Drifa. ” Dat was zwaar, want de golven waren minstens tien meter hoog. En ’s morgens ga je dan gewoon weer naar je werk.”

Hij werkt bij een installatiebureau en is buiten werktijden beschikbaar voor de KNRM. “De pieper komt eigenlijk altijd op een ongelegen moment. Het kan van alles zijn; iemand die onwel of gewond geworden is op een schip, medisch vervoer naar de wal, een boot vlot trekken of natuurlijk een schip in nood. Ik heb meegemaakt dat ik er in één nacht drie keer uit moest.”

Gher, die als docent op de zeevaartschool van Terschelling werkt, knikt: “Soms ga ik na een melding meteen door naar school. Ach, een nachtje overslaan moet kunnen. Dat ben je ook zo weer vergeten.”

Het mensen helpen vinden vader en zoon het mooiste van het werk. “Dat je iemand in nood kunt redden. Daar doe ik het voor. En dan is geen golf te hoog.”

Zondag 1 april eerste paasdag aan het begin van de avond gaat de pager van KNRM Lelystad net nadat ik shoarma op de gourmet had gelegd, even de pager uit drukken, het zal wel de wekelijkse test zijn. Maar nee, het is een prio 2, ik stond nog even verbaast te kijken want de laatste actie dateert al weer van 18 januari, de melding, een motorboot met aandrijf problemen. Met dat ik zeg; ik ga, zie ik dat mijn shoarma met ui en champignons geconfisqueerd wordt door de zoon.

Met 6 opstapper inclusief de schipper varen we naar de stuurboord sluis van de houtribsluizen een halve mijl van het boothuis Jan de Braal. Voor de deuren tegen stuurboord remmingswerk ligt een geklonken zeesleper die tussen de deuren van de sluis zonder aandrijving kwamen te zitten. Middels vereende krachten heeft de bemanning het 40T wegend schip buiten de sluis gekregen en aan het remmingswerk afgemeerd.

Bij aankomst met reddingboot Bert en Anneke Knapezijn twee opstapper overgestapt op de zeesleper en besproken wat de vervolgstappen werden. Besloten is een U-turn te maken en de sleper in Batavia-haven af te meren, middels een sleeplijn op de voor bolder en een hulplijn op een achter bolder en walbolder is de zeesleper omgedraaid en vervolgens met een gang van 4 a 5 knopen naar Batavia-haven gevaren.

Het weer is zeer rustig en gezien de zeesleper nog wel sturing heeft is besloten met minimale snelheid op een korte sleeplijn de zeesleper langs de kade te varen en af te meren. Hoewel paparazzi op de loer lag (balkon) bleef de bemanning en vooral de stuurman ijzig kalm en is uitgevoerd wat besproken is.

Nog even het papierwerk afronden gevolgd door een handdruk om vervolgens retour station en gourmet te gaan, maar die laatste stond inmiddels al te weken in het sop.

Gelukkig nieuwjaar! In ons jubileum jaar staan onze vrijwilligers weer paraat om te helpen en redden. 24 uur per dag, 7 dagen per week en alle 366 dagen in 2024.

Namens de bemanning en plaatselijke commissie van KNRM Huizen wensen wij iedereen een behouden vaart in 2024

Gemeenteraad komt kennis maken met werk KNRM station Veere.

De Veerse gemeenteraad op bezoek op vrijdag de 13e....

Vandaag mochten leden van de gemeenteraad van Veere onder toeziend oog van onze burgemeester (tevens voorzitter van de plaatselijke commissie van de KNRM) kennismaken met het werk van KNRM reddingstation Veere.

Tussen de buien door en met een aantrekkende westenwind liet het varen met de reddingboot Oranje een onuitwisbare indruk achter!

Video-foto-oefenen met jongste opstappers, heerlijk.

Zaterdagmorgen, 7 december, waren de twee geredde (jonge) zeilers en hun redders te gast bij de KNRM Urk. De 2 jonge zeilers vertelden hun verhaal. Zaterdag, 9 november, na te zijn omgeslagen met hun zeilboot zijn de zeilers gaan zwemmen naar Schokkerplaat, dit konden ze ternauwernood halen. Aangekomen op Schokkerplaat storten ze ineen. Koud en gedesoriënteerd proberen ze de aandacht te trekken, zonder resultaat. Dan zien ze in de verte kanoërs en roepen met hun laatste krachten om hulp. De 2 kanoërs denken wat te horen maar kunnen het in eerste instantie niet plaatsen. Op het moment dat ze weer verder wilden hoorden ze weer roepen “HELP”. De kanoërs verspreiden zich en gingen op zoek. Op Schokkerplaat zien de 2 kanoërs de 2 zeilers staan en zagen direct dat het niet goed met hun ging. De ervaren en goed uitgeruste kanoërs sloegen gelijk alarm via 112. De kanoërs trekken alles uit de kast (kano’s) om de jongens warm te krijgen en te beschermen tegen de kou, regen en wind. Na de melding waren de 2 reddingboten van de KNRM Urk snel onderweg. Gelukkig beschikt de KNRM Urk over een ribboot met geringe diepgang. De grotere reddingboot (Kapiteins Hazewinkel) van KNRM Urk kon intussen het ambulancepersoneel oppikken. De jongens werden snel overgebracht naar de Kapiteins Hazewinkel waar direct deskundige hulp kon worden ingezet. Het is wel duidelijk dat wanneer deze kanoërs de jongens niet hadden gehoord en aangezien de donker al begon in te zetten, dit heel anders had kunnen aflopen. Wanneer blijkt dat de kanoërs in eerste instantie helemaal niet wilden kanoën op Ketelmeer maar ergens in de weerribben, dan kun je alleen maar stil worden en dankbaar zijn en dat zijn de 2 jonge zeilers en beseffen dit maar al te goed.

De KNRM heeft de kanoërs bedankt voor hun bijzondere hulp/ redding.

Op zaterdag 23 januari hield de bemanning van het KNRM reddingstation Katwijk een oefening met het zeiljacht Havestate Silver Lion die in 2008 in problemen kwam.

https://youtu.be/zSo8ya5dED8

​ bekijk de video met orginele beelden van de redding.

Terug in de tijd naar het jaar 2008
Het 16 meter lange zeiljacht, met 7 personen aan boord, kreeg op zondagochtend 10 augustus 2008 roerproblemen tussen Katwijk en Noordwijk. Nadat de bemanning van het zeiljacht alarm had gemaakt bij het Kustwachtcentrum, werden de stations van Katwijk en Noordwijk van de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij gealarmeerd.

De weersomstandigheden waren slecht; er stond een stormachtige westenwind, 8 Bft. De Katwijkse reddingboot De Redder was met 25 minuten ter plaatse en zette twee opstappers over aan boord van het zeiljacht. Zij hebben direct een sleepverbinding tot stand gebracht met assistentie van de bemanning van de Noordwijkse reddingboot Paul Johannes. Nadat de sleepverbinding tot stand gebracht was, zette de reddingboot met het zeiljacht koers richting de haven van IJmuiden. Na een tocht van 2,5 uur, waarin de sleeptros ook nog eens brak door de hoge zeeën, kwam de reddingboot met het zeiljacht rond 16:00 uur aan in de haven van IJmuiden.

Reünie met oefening sleepverbinding
Enkele bemanningsleden van reddingstation Katwijk gaven in 2015 aan behoefte te hebben om te oefenen met het aanleggen van een sleepverbinding. De vraag werd neergelegd bij de havenmeester van Scheveningen of er mensen met een zeiljacht bereid waren aan deze oefening deel te nemen.

Vele zeilers waren bereid deel te nemen aan deze oefening, maar één van de zeiljachten konden de redders zich nog goed herinneren, de Havestate Silver Lion. Op zaterdag 23 januari was het zover en had de bemanning afgesproken in de haven van Scheveningen voor een leerzame oefening en reünie.

Na een kop koffie en de verhalen van de reddingsactie werden de mogelijkheden van de sleepverbinding besproken. Ook de twee eigenaren gaven hierbij advies. Daarna werd het theoretische deel in de praktijk uitgevoerd en werd een sleepverbinding tot stand gebracht in de haven. Nadat de bemanning door de eigenaren werden getrakteerd op verse broodjes, was het weer tijd om terug te gaan richting het station. De eigenaren werden hartelijk bedankt voor hun gastvrijheid en de volgende afspraak voor een sleepoefening en een medische evacuatie op zee is gemaakt.

Mei 1987, nu 30 jaar geleden kwam een schip met aan boord 17 pabo studenten in problemen op een onstuimig IJsselmeer tussen Urk en Enkhuizen.

Zij werden destijds gered door de reddingboot van KNRM Enkhuizen en opgevangen in het boothuis wat een grote indruk op hen achterliet.

Afgelopen week kwamen twee van hen op bezoek voor een ontmoeting met twee van hun redders van toen, oud KNRM schipper Bert Kruissink en onze huidige schipper, destijds opstapper, Ed Koopman.

Het werd een mooie middag waarbij de herinneringen aan het noodgeval werden opgehaald en werd de beleving van het incident van uit beide zijde belicht.

Het verhaal over deze redding leest en luisterd u Hier.

Als weerman kent hij als geen ander de gevaren op het water. En als fervent zeiler heeft hij die zelfs aan den lijve ondervonden. Het belang van de KNRM staat voor Gerrit Hiemstra dan ook als een paal boven water.

‘Ik vind dat iedere watersporter donateur zou moeten zijn van de KNRM’, zegt Hiemstra die zelf al zolang hij vaart de redders financieel ondersteunt.

‘Het is eigenlijk de vrijwillige brandweer op het water en draait volledig op donaties. Dat is tamelijk bijzonder.’

Eén keer stond hij zelf op het punt de marifoon te pakken en de KNRM op te roepen. ‘We waren vastgelopen op ’t Wad en dan denk je toch even ‘wat nu?’. Gelukkig kwamen we uit eigen beweging weer los, maar het was een wijze les. Voor je het weet ben je in gevaar. Op het water is het verschil tussen leuk en een hachelijk avontuur niet zo groot’.

Dat klinkt welhaast Cruijffiaans en behoeft enige uitleg.
Hiemstra: ‘Op land is vaak sprake van een glijdende schaal. Er gaat iets mis, dat gaat nog een beetje meer mis en langzamerhand ontstaat er een ernstige situatie. Op het water is dat anders. Van mooi weer met gezellig een drankje erbij tot groot gevaar, is zo gebeurd. Er ontstaat brand, de boot raakt lek of iemand wordt onwel. En wat dan? Je kunt niet zomaar van je boot afstappen. Daarom is het heel goed dat de KNRM er is.’

Hiemstra vindt het aan de ene kant wel wat vreemd dat iedereen zomaar met een boot het water op mag, maar verplichte cursussen ziet hij ook niet direct als een oplossing. ‘Op die manier creëer je schijnveiligheid. Dan denken mensen ‘ik heb een cursus gedaan, dus nu weet ik het allemaal wel’. Het is beter als mensen hun verantwoordelijkheid nemen en zich goed voorbereiden.’
Kom bij Hiemstra dan ook niet aan met het verhaal dat je bent overvallen door onweer. ‘Dan heb je je niet goed voorbereid. Als je het weerbericht in de gaten houdt kun je bijna niet worden verrast. Ik weet het; ik ben natuurlijk wat dat betreft een apart geval, maar iedereen kan het weerbericht volgen en de lucht in de gaten houden.’
Maar toch gebeurt het dat mensen met hun boot op open water een speelbal worden van de brute elementen der natuur. ‘Het klinkt misschien gek, maar op zich is onweer niet zo gevaarlijk als je zou denken op het water. De kans dat je door de bliksem wordt geraakt is heel gering, kleiner zelfs dan op het land. De storm die er vaak mee gepaard gaat, is gevaarlijker. Als je met onweer op het water bent, haal dan je zeilen in en zorg dat je nergens tegen aan kunt knallen. En zorg dat je boot van onder en boven dicht is’, lacht Hiemstra.

Gerrit Hiemstra: ‘Op het water is het verschil tussen leuk en
een hachelijk avontuur niet zo groot. Daarom is het heel goed dat de KNRM er is.’

Help mee!

Reddingstation Hoek van Holland heeft een geslaagde reddingbootdag beleefd. Er werden 18 personen donateur en 8 jeugddonateur. Op deze gezellige dag heeft de reddingwinkel weer een goede omzet voor de KNRM weten te behalen.

Er zijn weer zo'n 450 personen die aan boord van een van de reddingboten hebben kunnen meegenieten. Zie foto's en video's.

Video Hans van der Ende

Video Jan Ouwendijk

Zaterdag 3 september was het dan zover; De nieuwe brandweerkazerne van Post Lemmer werd geopend. De opening viel samen met het 150 jarig bestaan en er werd dan ook groot uitgepakt. Na de officiele opening hadden belangstellenden de mogelijkheid om met diverse disciplines van hulpverlening kennis te maken en ook KNRM Station Lemmer was hierbij aanwezig.

De reserveboot Francine Kroesen, die in verband met groot onderhoud tijdelijk de Palace Noordwijk vervangt, trok erg veel kijkers en met name kinderen wilden graag even achter het stuur zitten om zich op de foto te laten zetten.

Bij de kraam waren diverse gebruiksvoorwerpen uitgestald en werden er folders uitgedeeld. Ook is er informatie gegeven over wat de KNRM doet.

Al met al een zeer geslaagde dag waar het weer goed meewerkte en waar veel bezoekers een mooie dag hebben beleefd!

De vernieuwde Havendagen in Terneuzen met daarbij de SAR demonstraties door reddingboot Zeemanshoop en de NHV helikopter waren een groot succes.

De Havendagen in Terneuzen begonnen op vrijdagavond met een vlootschouw op de Westerschelde. Slepers, (oud)reddingboten en andere schepen namen samen met reddingboot Zeemanshoop deel aan deze parade. Het was voor de schepen een mooie opening van het evenement. Helaas kon de Breskense reddingboot niet lang blijven, omdat ze werd weggeroepen voor een motorjacht in problemen.

Zaterdagmiddag stond voor de eerste keer sinds jaren weer een demonstratie op het programma. Reddingboot Zeemanshoop gaf samen met de NHV reddingshelikopter een Search and Rescue (SAR) demo in de oude-veerhaven.

Zowel het publiek als de KNRM-vrijwilligers genoten van de geslaagde demonstratie. KNRM Breskens bedankt de organisatie van de Havendagen voor de goede zorgen. Tot volgend jaar!

Foto’s: Adri van de Wege & KNRM Breskens

Afgelopen zaterdag, 28 april, was het, ondanks het wat tegenvallende weer, toch gezellig druk op het Scheveningse reddingstation van de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij. Ongeveer 1250 bezoekers bezochten het boothuis, waarvan er zo’n 1000 donateurs een vaartochtje op een van de twee reddingboten maakten of een tochtje meemaakten in het kusthulpverleningsvoertuig.

De KNRM bemanning was blij om naast de Scheveningse reddingboot, de Kitty Roosmale Nepveu, ook te kunnen beschikken over de reddingboot Javazee, een voormalige reddingboot die jarenlang dienst heeft gedaan op Scheveningen en thans eigendom is van het Reddingmuseum in Den Helder. Met de beide reddingboten werd af en aan gevaren om alle donateurs een tochtje te kunnen laten maken.

Naast de KNRM waren er ook diverse andere organisaties die hun medewerking verleenden. Zo waren er in het boothuis oude foto’s van Scheveningen en de reddingboten te bewonderen van Jaap Pronk, waren er voertuigen, boten, een waterscooter en tankautospuit te bezichtigen van de Ambulance Dienst, de Haagse Vrijwillige Reddingbrigade, Wensambulance, Brandweer Haaglanden en van de KNRM lifeguards. In een bassin voeren scheepsmodellen van reddingboten en andere vaartuigen van de vaargroep Mail-line en van modelbootbouwer Wim van Lit.

De gehele dag zorgden accordeonisten voor de muzikale omlijsting van de dag en trad het zangkoor de Zingende Zeelui op. Vanaf het begin van de middag speelde ook de Ierse band ???? Aan de kinderen was ook gedacht. Er stond er een immens luchtkussen naast het boothuis waar de meegekomen kinderen op konden spelen.

Ondanks het weer was deze voor de KNRM belangrijke dag geslaagd. De bemanning heeft kunnen laten zien wat het betekent om vrijwilliger te zijn bij de KNRM. Ook konden weer een tiental nieuwe “Redders aan Wal” en 2 “Jonge Redders” worden bijgeschreven.

We kijken terug op een zeer geslaagde Reddingbootdag!
Alle reddingstations zijn druk bezocht en overal waren blije gezichten te zien.

Bekijk hieronder de foto's, video's en verslagen.

Zaterdag 12 mei werd bij het KNRM reddingstation Andijk voor de tweede keer een open dag gehouden voor werkgevers en naaste collega’s van bemanningsleden van de reddingboot.

Van vrijwilligers bij de KNRM wordt veel gevraagd. 24 uur per dag en dus ook soms overdag als ze bij hun werkgever aan de slag zijn, moeten zij zich beschikbaar houden voor een mogelijke spoed uitruk van de reddingboot. Aan het thuisfront wordt al jaren aandacht besteed. Zij worden ook jaarlijks uitgenodigd en bedankt voor hun steun aan onze bemanningsleden en de KNRM.

Dit jaar was het voor de tweede keer de beurt aan de werkgevers en collega’s die ook een belangrijke rol spelen bij het inzetbaar houden van de reddingboot. Bij veel werkgevers en naaste collega’s komt de naam KNRM weleens voorbij tijdens een gesprek aan de koffietafel maar verder is het voor velen onbekend terrein. Daar heeft de KNRM in Andijk zaterdag verandering in gebracht door juist hen uit te nodigen bij het reddingstation Andijk.

Na een presentatie over de KNRM, een rondleiding en kennismaking gingen werkgevers en collega’s met reddingboot ’t Span het water op. Natuurlijk was dat voor velen het leukste moment van het bezoek. Aan het einde van de middag zagen we veel blije gezichten, was er veel enthousiasme en waren veel vragen beantwoord. Werkgevers en collega’s van onze bemanningsleden hebben meer inzicht gekregen in het bijzondere maar zonder meer dankbare vrijwilligerswerk van de KNRM.

Zaterdag 13 mei werd bij het KNRM reddingstation Andijk voor de eerste keer een open dag gehouden voor werkgevers en naaste collega’s van bemanningsleden van de reddingboot.

Van vrijwilligers bij de KNRM wordt veel gevraagd. 24-uur per dag en dus ook als ze bij hun werkgever aan de slag zijn moeten zij zich beschikbaar houden voor een mogelijke spoed uitruk van de reddingboot. Aan het thuisfront wordt al jaren aandacht besteed. Zij worden ook jaarlijks uitgenodigd en bedankt voor hun steun aan onze bemanningsleden en de KNRM.

Dit jaar was het voor de eerste keer de beurt aan de werkgevers en collega’s die ook een belangrijke rol spelen bij het inzetbaar houden van de reddingboot. Bij veel werkgevers en naaste collega’s komt de naam KNRM wel eens voorbij tijdens een gesprek aan de koffietafel maar verder is het voor velen onbekend terrein. Daar heeft de KNRM in Andijk zaterdag verandering in gebracht door juist hen uit te nodigen bij het Reddingstation Andijk. Na een presentatie over de KNRM, een rondleiding en kennismaking gingen werkgevers en collega’s met reddingboot ’t Span het water op. Natuurlijk was dat voor velen het leukste moment van het bezoek.

Aan het einde van de middag zagen we veel blije gezichten, was er veel enthousiasme en waren veel vragen beantwoord. Werkgevers en collega’s van onze bemanningsleden hebben meer inzicht gekregen in het bijzondere maar zonder meer dankbare vrijwilligerswerk van de KNRM.

Ook in 2018 organiseerde het Visserijmuseum Breskens weer een Kerstarrangement. Een onderdeel hiervan was een bezoek aan KNRM reddingboot Zeemanshoop.

De zaterdag na Kerstmis hadden de vrijwilligers van het Visserijmuseum Breskens weer een mooi Kerstarrangement georganiseerd. Tientallen mensen namen deel en maakten er een gezellige dag van.

Een onderdeel van het arrangement was een rondleiding op de haven van
Breskens. Hierbij werd er ook een bezoek gebracht aan reddingboot
Zeemanshoop.

Een aantal bemanningsleden gaven hierbij uitleg over de KNRM en de reddingboot. Er was zeer veel interesse voor het werk van de KNRM en het werd dan ook als zeer leuk onderdeel van dit arrangement ervaren.

Tussendoor mochten de KNRM vrijwilligers in het Visserijmuseum lekker mee happen van de geweldige visproeverij. Deze visproeverij was ook onderdeel van het arrangement en samengesteld door de vrijwilligers van het museum.

Bedankt Visserijmuseum, het was leuk en heerlijk!