Het was woensdagavond een bijzondere oefenavond voor de vrijwilligers van KNRM reddingstation Enkhuizen.

Op eerste pinksterdag werden wij gealarmeerd voor een reanimatie aan boord van een zeiljacht in de Compagnieshaven. Enkele van onze vrijwilligers waren zeer snel ter plaatse en hebben toen de reanimatie overgenomen en met behulp van een aed lukte het om het slachtoffer weer tot leven te brengen....

Vanavond, twee weken na het gebeuren was het slachtoffer van die dag samen met zijn vrouw op bezoek in ons boothuis om onze vrijwilligers te bedanken met een doos gebak en om zijn redders te ontmoeten.
Een emotioneel weerzien....

Maar dit zijn wel de mooie dingen van ons vrijwilligerswerk..

Deze maand in de Waterkampioen een mooi artikel van Clemens Kok, die met zijn boot door een een inschattingsfout vast kwam te zitten naast de vaargeul.

Door de bemanning van de reddingboot Annie Jacoba Visser is de onfortuinlijke schipper met zijn boot nog op tijd voor de komst van het noodweer, veilig de haven binnengebracht.

Ze zijn uniek binnen de KNRM: echtgenoten Ronnie en Mathanje den Boer zijn allebei verbonden aan reddingstation Hansweert. Hij is de technicus die vaart als plaatsvervangend schipper, zij is de hulpverlener die meevaart als opstapper. “Op de reddingboot zijn we geen man en vrouw, maar collega’s.”
Het is een vaste regel: niet weggaan zonder gedag te zeggen. Dat klinkt misschien simpel, maar in een noodgeval telt elke seconde. Dat weten Ronnie en Mathanje allebei: als de pieper gaat, zijn ze nodig. Ronnie vergat voorheen in de haast nog weleens afscheid te nemen als hij op stel en sprong moest vertrekken, maar dat gebeurt sinds de invoering van de regel niet meer.

Gedeelde liefde

Drie zoons hebben ze en ze zijn alledrie op een leeftijd dat ze begrijpen wat hun ouders doen. Robin is achttien jaar, Niek is zestien en Max twaalf. De liefde voor hun jongens is niet het enige wat Ronnie en Mathanje (beiden 41 jaar) delen. De twee, dit jaar twintig jaar getrouwd, zijn gek op het water. “Zwemmen, varen, kanoën, we doen het graag”, vertelt Mathanje. Ronnie heeft daarnaast interesse in boten, haar hart ligt bij de hulpverlening.
Die combinatie bracht hen samen bij de KNRM. Ronnie eerst. Toen hij las over de oprichting van reddingstation Hansweert in 2009 meldde hij zich meteen aan. “Ik zit van kleins af aan al op het water; ik ben een fervent watersporter en geïnteresseerd in boten. Dat, plus een sterk gevoel dat ik iets wilde doen voor de samenleving, zorgde ervoor dat ik reageerde op een advertentie in de lokale krant.”

Twee individuen

Ronnie werd geselecteerd en ging in de afgelopen jaren van opstapper naar plaatsvervangend schipper. Mathanje zette zich al in voor het Rode Kruis. “Zo hadden we allebei ons eigen ding”, vertelt ze. Ze raakte al wel snel betrokken bij het station als EHBO-instructeur en toen er na een aantal jaren meer mankracht nodig was op Hansweert, wilde zij wel gaan meevaren als opstapper. Ze besprak haar plan met Ronnie. “Het was dan wel mijn wens; je moet er allebei achterstaan. Gelukkig stond Ronnie dat volledig. We hebben meteen tegen elkaar gezegd: als het niet werkt, werkt het niet.”
Maar het gaat nu alweer zo’n vier jaar goed. “We hebben meteen naar onszelf en naar de collega’s uitgesproken dat we aan boord geen man en vrouw zijn, maar collega’s. We zijn daar twee individuen, niet de man van of vrouw van.” Gaat de pieper, dan hebben ze aan één blik genoeg om te zien wie er op dat moment gaat. Kan het, dan gaan ze samen. Met drie schoolgaande tieners is dat overdag best vaak mogelijk, maar niet altijd. Mathanje: “’s Nachts gaat slechts één van ons weg als de oudste twee niet thuis zijn, de ander blijft bij de jongste.”

Uurtjes inhalen

De meeste acties zijn ’s avonds en in de weekenden, zegt Ronnie. Zeker in de warmere periodes, wanneer mensen nog een avondduik nemen of een tochtje maken terwijl het al donker is. “Het gebeurt niet vaak, maar het komt voor dat je bijna een hele nacht kwijt bent aan een hulpverlening”, vertelt Mathanje, in het dagelijks leven instructeur Eerste Hulp en zwemonderwijzeres. “Het is even doorbijten als dan om 7 uur gewoon weer de wekker gaat. Maar zeker als je de hulpverlening met voldoening hebt kunnen afronden, overheerst dat goede gevoel.”
Hun werk zal er niet onder lijden, ook niet als de nacht lang was. “Die verantwoording heb je gewoon naar je werkgever toe”, motiveert fulltime software-ingenieur Ronnie, die op vijf minuten fietsen vanaf het reddingstation werkt. “Ik werk al sinds 1992 bij dit bedrijf, dus ik heb voordat ik op het station begon wel toestemming gevraagd. Voor mijn werkgever is het geen enkel probleem. Het gebeurt weleens dat ik overdag weg ren van kantoor. Dan probeer ik die uurtjes bijvoorbeeld ‘s avonds weer in te halen.”

Mooiste lach

De uurtjes die ze thuis missen, halen ze ook op een ander moment wel weer in. Nu de jongens groter zijn, gaan die toch al steeds meer hun eigen gang. Max, de jongste, vindt het een enkele keer vervelend als zijn vader of moeder weg moet terwijl ze bijvoorbeeld middenin een spel zitten. “Maar ik vind het vooral heel goed wat ze doen en ik wil zelf ook graag opstapper worden bij de KNRM. Ik ben nu Jonge Redder.”
Robin en Niek denken er net zo over. “Papa en mama gaan weg om iets goeds te doen”, zegt Niek. “Het geeft een fijn gevoel om mensen te kunnen helpen. Als ik later ook met de boot mee mag, lijkt me dat heel erg leuk.”
Robin mag met zijn achttien jaar officieel al als opstapper mee, maar stelt dat nog even uit. “Eerst studeren, dus nu heb ik er geen tijd voor. Maar ik kijk er wel echt naar uit dat ik ook vrijwilligerswerk kan doen. Volgens mij is de lach die op het gezicht komt van de mensen die je veilig aan wal hebt gebracht, de mooiste.”

Aangrijpende verhalen

Als oudste is Robin degene die op zijn broertjes let als zijn ouders weg zijn. “Ik lig er nooit wakker van als ze in de nacht moeten uitrukken, maar als de actie lang duurt, volg ik de reddingboot soms via de app Marine Traffic. Na afloop praten we vaak nog even over wat er is gebeurd.”
Mathanje vertelt: “De jongste twee hebben ooit huilend aan de keukentafel gezeten omdat papa moest uitrukken bij onweer en wij ze altijd hadden geleerd dat je met onweer juist niet het water op moet gaan. Een logische reactie, maar gelukkig konden we dan uitleggen waarom het in dit geval toch nodig was om dit te doen.”
Ronnie en Mathanje zijn zo open mogelijk over wat ze meemaken tijdens hun werk voor de KNRM. “Onze kinderen zijn op een leeftijd dat ze alles toch wel horen of lezen, dus we vertellen gewoon wat er speelt”, zegt Ronnie. Soms zijn dat ook aangrijpende verhalen over situaties waarin een slachtoffer is overleden. “Bijvoorbeeld toen een jongen van achttien jaar letterlijk tussen wal en schip was gevallen. Zoiets gaat je niet in de koude kleren zitten.”

Heel ongelegen

In heftige gevallen is het een groot voordeel dat ze allebei een partner hebben die weet wat je dan meemaakt, is hun ervaring. “Natuurlijk bespreek je de actie altijd na met je team, en de dag erna weer”, zegt Ronnie. “Maar het is heel fijn dat je, als je dan thuis bent, ook nog eens iemand hebt zitten die weet waarvoor je dit werk doet. Want laten we eerlijk zijn: het komt soms heel ongelegen. Dan is het prettig dat je een partner hebt aan wie je verder niets hoeft uit te leggen.”
Ze vullen elkaar ook aan, vertelt Mathanje. “Ronnie is technischer, ik heb juist meer ervaring op hulpverlenersgebied. Daardoor leren we ook weer van elkaar.” Een nadeel aan samenwerken, heeft ze nog niet gevonden. “Misschien dat je kritiek van je partner soms wat minder goed kan hebben dan van je collega’s. Maar dat is dan ook echt het enige wat ik kan bedenken.”

Betere wereld

Ze zien hun werk als een ‘hobby’ en tegelijkertijd als een manier om iets terug te geven aan de maatschappij, vertelt Ronnie. “Het belang van vrijwilligerswerk willen we ook aan onze kinderen meegeven. Want als iedereen het zou doen, en dat hoeft natuurlijk helemaal niet in deze sector te zijn, zou de wereld een stukje beter worden.” Mathanje zegt dat mensen verbaasd reageren als ze zegt dat ze niet betaald krijgt voor haar KNRM-werk. “Je levert er natuurlijk vrije uren voor in. Maar dat je mensen in een penibele situatie helpt, is voor mij vele malen waardevoller dan die vrije uurtjes.”

Vandaag was het Nationale Reddingbootdag, de dag om alle mensen welke een warm hart toedragen aan de KNRM eens een kijkje in de spreekwoordelijke keuken te laten nemen. Het weer was super en we hebben een hoop blije gezichten gezien.

De reddingboot George Dijkstra heeft bijna 300 mensen rondgevaren en over de hele dag hebben ongeveer 1000 mensen een bezoek aan ons station gebracht. De vele bezoekers hebben een indruk en het gevoel gekregen wat de echte vrijwillige bemanning mee maakt als ze bijvoorbeeld uitvaren met de reddingboot. Ze hebben kunnen rondkijken in het boothuis waar al het materiaal opgeslagen staat en uiteraard vragen kunnen stellen aan de bemanning. Er zijn veel foto’s en filmpjes gemaakt met mobiele telefoons en sommige pakte het wat professioneler aan.

We bedanken alle mensen voor hun gezelligheid, donaties en giften. Uiteraard moeten de vele vrijwilligers ook niet vergeten worden, er zijn al weken van voorbereiding geweest om deze dag mogelijk te maken.

Reddingbootdag in Ter Heijde werd mede mogelijk gemaakt door:

Weboma, Tegel Idee bv, MC van der Spek en Zn, Kubo, van Leent Bouwbedrijf, De Vries Verzekeringen, Rexnord Flat Top Europe, Den Bleker Hoveniers, Teve Bouw, Boers Tuinbouw, Glas-en Schildersbedrijf J. van den Ende, Waal, Zeedak-Westland bv, Zeeman Dakbedekking, Verkade Beton bv, Simba Kinderdagverblijf en BSO, van Nierop, Greve Banden, All-Roundliften, Vorm, Zwarts Bouwbedrijf, Valk & de Groot, Huub Vollebregt, vd Berg Machines en W-Sign.

Foto's o.a. door Fotodet

Via, Via komt de melding binnen op 27 mei in de avond. De schipperstelefoon gaat, de uitvoerder van de Markenwadden, die thuis zit, meld dat vanaf een werkvaartuig men drie personen in het water, nabij de Markenwadden, ziet zwemmen en dat hun schip is gezonken en niet meer te zien is, één is persoon onderkoelt graag jullie hulp.

Met deze gegevens belt de dienstdoende schipper het Kustwacht Centrum (KWC) en vraag KNRM Lelystad te alarmeren en of deze een ambulance naar het boothuis Jan de Braalwillen sturen. We hebben nog veel vraagtekens wat is er aan de hand!

Om 19:19 uur gaat de pager; Prio 1, Vaartuig gezonken. Op het moment dat we met reddingboot Bert en Anneke Knapewillen uitvaren komt de pendelboot voor de Markerwaden aanvaren met de drie jongens aan boord. We nemen de drenkelingen over en vragen na de toedracht en laten de ambulance die reeds onderweg was doorrijden.

Deze heren zijn met een kano van Lelystad naar de Markenwadden gevaren, hier zijn ze in de problemen geraakt door golfslag en omgeslagen. De kano had onvoldoende drijfvermogen waardoor deze geheel onderwater kwam en niet meer als steun voor de drenkelingen kon fungeren. Er was nog maar één oplossing voor de mannen, zwemmen naar het werkschip die bij de Markerwadden aan het werk was. Deze zag de jongens zwemmen en heeft alarm geslagen en de mannen uit het water gehaald.

Er is nog uitgevaren om de kano te zoeken maar niks meer aangetroffen alleen een verloren slipper. Dit hele verhaal had heel anders kunnen aflopen als de mannen niet waren opgemerkt. Want op zaterdagavond is er weinig scheepvaart op het water die je opmerkt als je als kanovaarder in de problemen zit.

Na controle door het ambulance personeel zijn de heren ontslagen van verzorging en konden deze huiswaarts keren met een weerzinwekkend verhaal en om hun zonden te overdenken.

De Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij (KNRM) zoekt voor haar reddingboot in Blaricum nieuwe bemanningsleden. De campagne met het thema “Een redder gaat altijd!” gaat deze week van start.

Als bemanningslid van de KNRM draag je een pieper en ben je met je collega’s verantwoordelijk voor het bemannen van de reddingboot. Of je nou je schoenen aan het passen bent in een winkel of aan het lunchen bent met vrienden - als de pieper gaat en je hebt dienst, dan ga je altijd. Juist dat maakt het ook spannend want een melding kan van alles zijn. 

De reddingboot uit Blaricum vaart gemiddeld 70 keer per jaar uit. Van een boot met motorstoring tot een gewond persoon op een eiland of een verdrinkingsongeval, ook op de Randmeren komt het met grote regelmaat voor.

Kas den Elzen (24) werd vier jaar geleden bemanningslid en is nog net zo enthousiast als op de eerste dag dat hij de reddingboot op ging; “Een bemanningslid van de reddingboot wordt door de KNRM opgeleid en kan dus met elke achtergrond, van student tot timmerman of directeur, instromen. Het werk is spannend, dankbaar en de vaardigheden die je leert komen ook in je werk- of privéleven van pas. Ik ben niet snel meer onder de indruk van een spannende situatie. Rustig blijven, goed nadenken, samenwerken en handelen heb ik bij de KNRM geleerd” 

Aanmelden

Aanmelden kan als je minimaal 16 jaar en maximaal 45 jaar oud bent en in goede gezondheid verkeert. Je dient in een straal van ongeveer 10 minuten rond de reddingboot te wonen of te werken. Via www.bijdeknrm.nl kan je je aanmelden voor meer informatie.

Omdat het voor iedereen een bijzondere tijd is, willen we graag onze trouwe supporters een hart onder de riem steken. Daarom maakten we in een paar dagen tijd een filmpje waar we vrijwilligers van verschillende reddingstations aan het woord laten. Want al is het een onzekere tijd voor ons allemaal, de vrijwilligers van de KNRM staan als altijd klaar. Daarom zijn we in deze onzekere periode blij met je interesse in de KNRM. En dat wilden we even laten weten aan iedereen.

{youtube opdGLNPtz2o}

En wil je actueel op de hoogte blijven van het KNRM-nieuws? Meld je dan nu aan voor de e-mail nieuwsbrief die maandelijks verschijnt.

[button url="/nieuws/een-speciale-boodschap#sp-nieuwsbrief" size="5" wide="yes" center="yes" radius="0px" class="wj-button-lifeguard"]Meld je aan voor de nieuwsbrief[/button]

Uit de nalatenschap van de heer en mevrouw De Groot uit Enschede heeft de KNRM vandaag een genereus bedrag mogen ontvangen.

De heer Schenk, die de nalatenschap afwikkelde, bezoekt deze week alle vijf de goede doelen die het echtpaar had benoemd in hun testament. Tot vandaag wist de KNRM niet wat de hoogte van de nalatenschap zou bedragen. Namens het echtpaar kwam Rob Schenk, samen met zijn vrouw, een cheque ter waarde van 415.000 euro brengen. Hij overhandigde de cheque aan Dedan Schmidt, directeur van de KNRM.

De heer De Groot, tekenaar en reclameman, overleed in 2010, zijn vrouw in 2017. In 2015 schreef wijlen mevrouw De Groot – Perton een mooie handgeschreven brief aan de KNRM: “Als voormalige zeezeilers en donateurs sinds 1956, dragen wijlen mijn man en ik de Reddingmaatschappij een warm hart toe. Gelukkig hebben we nooit een beroep op uw hulp hoeven te doen, maar de wetenschap dat de KNRM er zou zijn in geval van nood, gaf ons een veilig gevoel. Ik heb diep respect voor de moed, het vakmanschap en de morele inzet van de reddingbootbemanning en ben trots op uw bedrijf wat op eigen kracht, zonder subsidies, zulk prachtig werk doet”.

In de Tubantia stond onlangs in een kort interview met de executeur dat meer inzicht geeft over het echtpaar De Groot: “Jacq de Groot dankt zijn bekendheid aan pentekeningen en aquarellen van vooral Twentse landschappen en boerderijen. De Groot was bij leven een reclameman en tekende veelal in opdracht van bedrijven en instellingen. Schenk kende De Groot vooral op zakelijk gebied. Vanuit die relatie vloeide jaren geleden het verzoek voort om bij overlijden de afwikkeling van de nalatenschap te begeleiden. Het verzoek werd actueel op en na 18 oktober 2017, de sterfdag van Inge de Groot-Perton. Executeur-testamentair Schenk kon aan het werk en was maanden bezig met de afhandeling. Het echtpaar liet een fortuin na. „Twee miljoen”, zegt Schenk, die de opdracht kreeg om met een vijftal cheques langs door De Groot geselecteerde doelen te gaan. De primeur was vorige week voor Wissinks Möl, de molen bij Usselo die De Groot ook in tekenvorm heeft vereeuwigd.”

Donderdagmiddag 5 april werden de vrijwilligers van KNRM Eemshaven tegen 16.00 uur gealarmeerd voor een vermist persoon. Onderweg naar de opgegeven positie kregen we te horen dat een binnenvaartschipper die onderweg was naar Delfzijl, geen contact meer kon krijgen met zijn vrouw aan boord en er sterke vermoedens waren dat zij overboord was gevallen. Een kilometer voordat ze het zeehavenkanaal bij Delfzijl binnen voeren had hij haar nog gezien en gesproken.

Eenmaal ter plaatse werd onze schipper door de Nederlandse Kustwacht gevraagd om als OSC (One-scene coördinator) te fungeren. De zoekactie werd opgeschaald en omliggende schepen werden verzocht in linie te gaan varen en uit te kijken naar de vermiste vrouw. Ook het Kustwachtvliegtuig en een helikopter van de Kustwacht zochten mee vanuit de lucht.
Rond 17.30 uur werd mevrouw gevonden en aan boord van de ‘Airset’ genomen. Nadat twee van onze opstappers waren overgezet op de ‘Airset’ voeren we samen met de ‘P44’ van KLPD naar de haven van Delfzijl.
Onderweg naar Delfzijl is er door de Kustwacht-heli een arts aan boord gezet. Hij heeft helaas moeten constateren dat mevrouw reeds was overleden.

Bemanning en vrijwilligers van KNRM Eemshaven wensen de nabestaanden heel veel sterkte bij het verwerken van dit enorme verlies.

Dick Bruna, de tekenaar van Nijntje, is gisteren op 89-jarige leeftijd overleden. Bruna tekende voor de KNRM Daan Douwe, die in het boekje ‘de redding’ gaat varen maar uiteindelijk wordt gered door de redders van de Redding Maatschappij. Het populaire kinderboekje slaagde er vanaf 1984 in het reddingwerk zowel bij peuters als grootouders bekend te maken.

Oud-directeur van de Redding Maatschappij, de heer Van der Zweep, legde destijds het eerste contact met Bruna. De KNRM heeft altijd gebruik mogen maken van de afbeeldingen uit het boekje, zonder dat daarvoor betaald hoefde te worden. Uiteraard wel met naamsvermelding en toestemming. Leuk detail in ‘de redding’ is dat de vlag van de reddingboot dezelfde vlag is als de toenmalige vlag van de KNRM.

De KNRM blijft trots dat Dick Bruna voor de Redding Maatschappij het boekje de redding gemaakt heeft. De KNRM wenst familieleden en nabestaanden sterkte met het verlies.

Vrijdagmiddag om 12:00 uur precies klonk niet alleen in Nederlandse havens, maar wereldwijd lokale tijd, het gefluit van scheepshoorns: een internationaal eerbetoon aan zeevarenden die door COVID-19 niet naar huis kunnen en voor het belang van het internationale vervoer over zee. Ook de artsen van de KNRM Radio Medische Dienst merken dat de coronapandemie een zware wissel trekt op de zeevarenden.

De Radio Medische Dienst (RMD) van de KNRM, die vanuit Nederland zeelui overal ter wereld van medische adviezen voorziet, heeft het drukker dan normaal. Een van de RMD-artsen Lucas Viruly schreef recent: “Momenteel is het nog steeds minstens anderhalve keer drukker dan normaal. Wat mij opvalt is inderdaad veel coronabezorgdheid en verzoeken om slaap- en kalmeringsmiddelen. Daarnaast is er een nieuw fenomeen, namelijk dat opvarenden bij medische problemen niet meer van boord kunnen. ‘Dokter, we liggen hier in de haven van Bayonne, er moet een man naar de dokter maar dat kan niet vanwege de lockdown hier in Frankrijk, dus bellen we u maar, wat moeten we doen...?”

Eerder deze week verscheen een uitgebreidinterview met RMD-arts Fulco van der Leer met Schuttevaer die als vervolg op een eerder interview  journalist Dick den Braber sprak:  “De coronapandemie trekt een onevenredig zware wissel op opvarenden van zeeschepen. Niet alleen omdat hun rederijen hen – gezond of niet – verplicht aan boord houden. Maar ook opvarenden van schepen waar geen enkel verdacht geval te vinden is, kunnen de kust slechts vanaf het dek bekijken. Ook als landen dat niet verbieden.’ Reders voeren wereldwijd een ijzeren regime: niemand mag de wal op, om te voorkomen dat zeelui het virus mee aan boord brengen, meldde Schuttevaer eerder.

Veel landen, ook westerse, weigeren zelfs medische behandeling aan zieke zeelui. Van der Leer: ‘Het lukt bijna niet om opvarenden met bijvoorbeeld pijnklachten in de borststreek, een beenwond of kaakontsteking naar een ziekenhuis te krijgen. Alleen voor de meest ingrijpende gevallen geldt een uitzondering. Voor de rest proberen wij alles telefonisch te doen.’ Daarnaast ziet hij ook de grote psychische impact. ‘Terugkeer naar huis zit er voor het overgrote deel niet in: talloze opvarenden moeten maanden langer dan gepland op zee blijven zonder uitzicht op weerzien van hun geliefden.’ De spanningen eisen hun tol, merkt de RMD-arts uit vele telefoontjes. ‘Veel zeelui slapen slecht. Ze maken zich zorgen om thuis. En bij de minste tekenen zijn ze bang dat ze met het virus besmet zijn. Verder regent het verzoeken om herhaalrecepten, door die contractverlengingen.’”

Lees meer in de blog over corona, Radio Medische Dienst en KNRM.

Regelmatig komt eerste hulp en verzorging van patienten en drenkelingen aan bod. Zaterdag was dat 'de EHBO+', ;s ochtends theorie door Marica en Henry en 's middags praktijk op de schepen.

In kleine groepjes werd de lessen gedoseerd en uitgevoerd. Met gebruik van de scenariokaarten en protocollen werd er gewerkt. Deze herhalingen blijven een leerzame belevenis voor de opstappers.

FundrunnerCup 2015 zorgt voor meer dan 4.000 downloads.

Afgelopen zaterdag om 24.00 uur is de eerste FundrunnerCup geëindigd. Een tiendaags evenement dat op 12 maart van start ging waarin werd gekeken welk goed doel de meeste mensen aan het Fundrunnen kreeg. De KNRM is als winnaar uit de strijd gekomen. Iedereen die zich voor de KNRM heeft ingespannen: heel hartelijk bedankt!.

Uiteindelijk hebben 4.110 mensen de Fundrunner app nu gedownload.

De afgelopen 10 dagen hebben de deelnemende goede doelen allerlei verschillenden activiteiten bedacht om zoveel mogelijk mensen aan het Fundrunnen te krijgen. De KNRM maakte een vliegende start door bezoekers van de HISWA aan te spreken om de Fundrunner app te downloaden en te gebruiken. Uiteindelijk resulteerde dit (mede) in de eindoverwinning waarin de KNRM net Topsport for Life en Natuurmonumenten achter zich liet.

De KNRM heeft daarmee de eerste FundrunnerCup gewonnen en de daarbij horende mediacampagne ter waarde van €45.000,- beschikbaar gesteld door Santé (Audax Publishing).

Fundrunner 2015
Daarnaast was er ook een prijs te winnen voor de Fundrunner die in deze 10 dagen het meeste geld ophaalde (een Sony Xperia Z2 Tablet gesponsord door Sony). Deze prijs is gewonnen door Willem de Vreugd uit Katwijk. Hij heeft maar liefst 125 keer Fundrunner gebruikt gedurende die 10 dagen. Afwisselend heeft Willem gefietst, gewandeld en hardgelopen en 537 km gemaakt waarmee hij 227,70 heeft opgehaald met de Fundrunner app voor met name de KNRM, maar ook Zonnebloem en het Leger des Heils. Een ongelofelijke prestatie. Uiteindelijk waren zijn laatste activiteiten om zaterdag 23.00 van doorslaggevende betekenis en wist hij met een minimaal verschil van €4,57 de nummer 2 Jolanda Lagerberg achter zich te houden.

Doe mee en steun de KNRM. Download de app.

The Day After is een druilige maandag ochtend en de organisatie van de eerste Nationale Historische Reddingboot Dagis aan het bij komen van een innoverend weekend en beseffen dat het harde werken en vele uren die aan het organiseren van deze dag zijn besteed niet onverdienstelijk zijn geweest.

Wat begon als een grapje en ontstond uit een noodzakelijk kwaad dat er een vaste bemanning op het boothuis aanwezig moest zijn in verband met bereikbaarheid van het station tijdens de jaarlijkse Nationale Oltimerdagdie georganiseerd wordt door Gemeente Lelystad in de Bataviahaven.

Op deze dag in 2015 kwam het ludieke idee dat het ook wel leuk zou zijn als tijdens de Nationale Oltimerdag Lelystad er een aantal oude reddingsboten te aanschouwen zouden zijn, en zo waren de eerste stappen gezet voor een onvergetelijk en jaarlijks terug kerend evenement.

Zaterdag middag 18 juni 2016 kwamen de historische reddingboten Johanna Louisa, de Zeemanspot, Insulinde, Mr Adriaan de Bruine, Dorus Rijkers, Bernard van Leer, Arthur, Highlander, Tjerck Hiddes, Prins Bernard, Hilda, Prins Hendrik en de oud brandweerboot Jan van der Heyde 2 binnen lopen en zorgde voor een inkapseling van boothuis Jan de Braalvan KNRM Lelystad alwaar het shanty koor Hanseveardersonder muziek en gezang de bemanningsleden verwelkomde.

Het aanmeren was door de windrichting en daardoor golfslag bij ons drijvende boothuis een flinke uitdaging. Onze eigen reddingboot hielp hier en daar een handje, maar "havenmeester" Jeroen had een flinke uitdaging, want de geplande indeling kon niet met de huidige windrichting. Gelukkig vonden wij de schipper van binnenvaartschip Laurina bereid om zijn schip zo te verleggen, dat wij wat in de luwte lagen. De meeste schippers bleven namelijk de nacht op het schip. Hierdoor kon de schipper van de Laurina echter niet van boord. Als tegenprestatie hebben wij schipper en echtgenote van boord gehaald en hebben zij met ons en de bemanning van de historische boten genoten van het buffet op het eind van de dag. Detail: de echtgenote is op 19-11 vorig jaar in een storm van boord geslagen en door collega's van KNRM Lemmer uit het water gehaald. Van geredde naar onze redder !

Zondag 19 juni 2016 de dag van de waarheid. Het weer is goed gezind en zonnebrand is ingevlogen als het ontbijt word genuttigd en een palaver wordt gehouden met de schippers van de Historische Reddingboten en organisatoren in Restaurant Bataviahaven. Als om elf uur de Nationale Oltimerdag en Historische Reddingbootdag door de Burgemeester Horselenberg officieel wordt geopend is het al gezellig druk en zijn de eerste bezoekers al een vaartocht aan het maken met een Historische Reddingboot. Rond 11:15 uur varen de Dorus Rijkers, Highlander en de Prins Hendrikuit om de VIP Gasten en sponsoren op te halen aan de kade van Rijkswaterstaat. Met de gasten wordt terug gevaren naar KNRM Station Lelystad en krijgen daar een lunch aangeboden in restaurant Bataviahaven, onder de leiding van plaatsvervangend schipper Jeanine en aankomend opstapper Illona, die voor de gelegenheid hun overlevingspak geruild hadden voor jawel: een jurk!

Na de lunch gaan alle VIP’s, Sponsoren en degenen die een arrangement hebben kunnen bemachtigen naar de Historische Reddingboten waarna alle trossen werden losgegooid om met deze twaalf Historische Reddingboten in formatie een parade te varen. De Flying Focusvloog over om hiervan luchtfoto’s te maken. Voor de bezoekers even niet te zien, maar wat was het gaaf, nog niet eerder zijn er zoveel historische boten tegelijk op zo'n manier vastgelegd. Compliment aan alle schippers, die dit kunstje ook mooi geflikt hebben!

De dag vloog letterlijk voorbij, onze teller heeft ruim 1000 bezoekers op onze steiger geteld.

De dag is afgesloten onder het genot van een hapje en een drankje met alle betrokkenen en zijn er lovende woorden uitgesproken naar Organisatoren, Deelnemende Schippers, Sponsoren en alle vrijwilligers die aan deze dag een steentje hebben bijgedragen.

Terug kijkend op de eerste Nationale Historische Reddingboot Dag kan er gezegd worden dat het niet de laatste is geweest en dat, gezien het succes en de positieve geluiden van een ieder, het evenement de potentie heeft om uit te groeien tot een begrip binnen de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij, Gemeente Lelystad, Nautisch Nederland en ver daar buiten.

Namens de organisatie van de Nationale Historische Reddingboot Dag en KNRM Station Lelystad willen we iedereen bedanken die heeft bijgedragen dat deze dag een succes is geworden en hopen jullie volgend jaar op vaderdag weer te mogen begroeten. Wil je nog even nagenieten van deze dag kan je op de facebook site van KNRM Lelystadfoto’s en filmpjes terug kijken. Deze worden de komende dagen geplaatst. Ook zal er op de site van de NHRDregelmatig nieuwe informatie komen, en deze zal ook voor volgend jaar in de lucht blijven.

Nog een laatste dank aan de volgende sponsoren:

Bataviahaven
Boskalis
Buisman Makelaars
Damen Shipyards
Diesel Buchli
Flying Focus
Hak en Rein Vos
Holland Composites
M-int Webdesign
Ridder Skins for Building
Schaap Shipcare
Scherpenzeel Oliehandel
Twirre ontwerpt
En natuurlijk alle schippers en eigenaren van de historische reddingboten!

Ook was deze dag niet mogelijk geweest zonder de Vrienden van de NHRD:

• Arnold Bel
• Cees Klerk
• Carel en Anna Bel (Lelystad)
• Willem en Janny Staal (Blokker)
• C.L.A. Knape-van Bergeijk (Ridderkerk)
• Leo Knape (Ridderkerk)
• Guido Botter (Jan Goos restaurant en Terras) (Lelystad)
• Adrie en Cees van Arkel (Lelystad)

En last but not least onze eigen bemanning, helpers aan wal en plaatselijke commissieleden, die er de deze dag alles op alles gezet hebben om het goed te laten verlopen.

Tot volgend jaar!

Een groot succes was het eerste netwerk diner van de KNRM Havenkring Dordrecht - Hoek van Holland, gisteren op de Clipper Stad Amsterdam!

Het initiatief vanuit KNRM Station Dordrecht en KNRM station Hoek van Holland, om de benodigde operationele kosten voor de veiligheid aan de ''Poorten van de Rotterdamse Haven'' uit de eigen community te halen.

Speciale dank gaat uit naar de ambassadeurs van de KNRM Havenkring Dirk van der Plas, Ronald Paul, Albert. J de Heer, Jeroen Kortsmit, Edward Zwitser en uiteraard alle aanwezigen.

Meer weten; https://lnkd.in/eJGWfv2b

Maandagavond 2 januari, eerste oefening medevac gedaan met een gemeerde coaster in de Europoort. Altijd weer handig als er bekende aan boord zijn. Dit werd een nuttige oefening in de duisternis.

Traditiegetrouw wordt de eerste Oosterschelde-kreeft geveild voor het goede doel. Dit jaar werd de kreeft door gelegenheidsveilingmeester Joop Braakhekke geveild voor een bedrag van maar liefst € 25.000,-

Iedere editie van dit evenement gaat de opbrengst naar een goed doel. Dit jaar komt de gehele opbrengst ten goede van de KWF Kankerbestrijding. De veilingmeester en de eerste kreeft werden zoals gebruikelijk door de reddingboot van Neeltje Jans naar de visafslag gebracht.

In 2012 werd de eerste kreeft door Herman de Blijker geveild met een recordopbrengst van € 27.750,- Die opbrengt is toen ten goede gekomen van KNRM station Neeljte Jans.

TV-persoonlijkheid Patrick Lodiers heeft vandaag in het Zeeuwse Yerseke onder grote belangstelling de eerste Oosterscheldekreeft van het seizoen geveild. De opbrengst dit jaar was een bedrag van 32.000 euro, dat gaat naar de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij (KNRM).

De gelukkige koper van de eerste kreeft is Pieter Verwijs van Verwijs Kreeftenparken. Hij werd dubbel beloond. Voor het eerst werden dit jaar in Zeeland ongeveer gelijktijdig twee eerste kreeften opgevist: één in Zierikzee en één in Kortgene. Op de veiling voor het goede doel kwamen deze samen in één kavel. Het seizoen van de culinair hoog aangeschreven Oosterscheldekreeft duurt tot en met 15 juli.

Groeiende vraag 

Kreeftenvissers, restaurateurs en kreeftenliefhebbers kijken elk jaar weer uit naar de start van het kreeftenseizoen. Sterrenchef Thijs Meliefste noemt de Oosterscheldekreeft ‘de koningin van ons Zeeuwse water’, de kwaliteit en smaak zijn ongekend. Johan van Nieuwenhuijzen, visafslagdirecteur United Fish Auctions (met vestigingen in Stellendam, Scheveningen en tot voor kort Colijnsplaat) ziet dat de vraag naar de exclusieve kreeft elk jaar toeneemt. “Het veilen gebeurt tegenwoordig wel anders, veel kreeften worden online op afstand gekocht.”

Zeeuwse kreeft aan de wandel

Zo’n 30 kreeftenvissers beginnen vandaag aan hun sterk begrensde vangstseizoen. Slechts 15 weken mogen zij op de Oosterschelde en in de Grevelingen op de Zeeuwse kreeft vissen. “Met het stijgen van de watertemperatuur gaat de kreeft in de lente aan de wandel op zoek naar voedsel. De fuiken en korren zijn vorige week het water ingegaan,” aldus Ida Sinke, voorzitter van de Vereniging van Beroepsvissers Oosterschelde, Westerschelde en Voordelta (OWV).

Patrick Lodiers zet zich in voor de KNRM

TV-persoonlijkheid en geboren Zeeuw Patrick Lodiers leverde als gelegenheidsveilingmeester een grote bijdrage aan het binnenhalen van het mooie bedrag voor de KNRM.  John Brökling van de KNRM: “De opbrengst van de veiling van de eerste Oosterscheldekreeft is een prachtige gift voor de KNRM stations Neeltje Jans, Hansweert, Stellendam-Ouddorp en Scheveningen. Deze stations hebben een bijzondere betrokkenheid met de visserijactiviteiten rondom de Oosterschelde en locaties van United Fish Auctions. Als organisatie zijn wij geheel afhankelijk van donaties. Vrijwilligers zijn 24/7 onder alle weersomstandigheden oproepbaar.”

De eerste Rederkringmiddag bij KNRM Andijk was een succes!

Vanmiddag ontvingen wij een mooi gezelschap ondernemers die ons Reddingstation een warm hart toe dragen. De KNRM 'drijft' op giften en donaties. Door aan te sluiten bij onze Rederkring Andijk kunnen bedrijven zich voor een periode van vijf jaar financieel verbinden aan ons station zodat wij met dat geld kunnen investeren in ons station. Hierbij kan onder meer worden gedacht aan de aanschaf van inrichting van het bemanningsverblijf, benodigde oefenmaterialen of de opleiding van onze bemanning.

Omdat dit de eerste Rederkringmiddag bij station Andijk was, startte wij met een voorstelronde gevolgd door een presentatie die gegeven werd door onze stationschipper, Menno Betzema. 

Na de koffie en de presentatie was het tijd voor onze reders om zelf te ervaren hoe het is om als redder het IJsselmeer op te gaan met Reddingboot 't Span.In de haven waren de gezichten nog gespannen in afwachting wat er ging komen, maar snel daarna verdween te ernstige blik en maakte deze plaats voor een brede glimlach.

In de luwte van het eiland De Kreupel kon worden ervaren hoe het is om via het drenkelingennet uit het water gered te worden. Nadat iedereen weer aan boord was werd koers gezet naar Andijk. 

Aangekomen in de haven was er ook een speciaal moment voor onze nieuwste reder. T Koert Consultancy heeft zich afgelopen zomer speciaal verbonden aan ons station. En heeft er op deze wijze voor gezorgd dat onze aankomend opstapper Tom een overlevingspak heeft gekregen. (Zie foto; Reder Tim Koert ontmoet Redder Tom Berkhout).

Na een gezellige afsluiting keerde iedereen weer huiswaarts. Volgend jaar is er weer een Rederkringmiddag. Wilt u meer weten over de Rederkring van KNRM station Andijk? Stuur ons even een berichtje via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken., wij nemen dan contact met u op.