Gestrand ‘voor de ingang’ van Lelystad
Op dinsdag 27 juni werd de vrijwillige bemanning van de Bert en Anneke Knape, de reddingboot van KRNM-station Lelystad, opgeroepen voor een kruiser met motorproblemen. De melding was afkomstig van het KWC en kreeg prio 1 mee. Prio 1 kan om verschillende redenen worden gegeven, in dit geval zou dat kunnen zijn vanwege het feit dat het schip zonder aandrijving dicht bij de kant lag of de vaargeul dreigde te versperren. Dan is het van belang om snel ter plekke te komen en assistentie te verlenen.
Jachtengat
Het schip zou naar verluidt ‘voor de ingang’ bij Lelystad liggen. Nu weten de lokale schippers dat er drie manieren zijn om Lelystad ‘binnen te varen’ ten zuiden van de Houtribsluizen. De schipper van dienst had dus een kans van 1 op 3. Hij koos voor het zogenaamde Jachtengat, de meest noordelijke ingang die alleen geschikt is voor schepen kleiner dan 20 meter. Helaas werd het betreffende schip daar niet aangetroffen. De bemanning vond het onfortuinlijke jacht vervolgens net buiten de vaargeul, waar het anker was uitgegooid.
Reddingsvest
Eenmaal langszij zijn twee opstappers aan boord gegaan, waar zij de opvarenden te woord stonden en hun gezondheid controleerden. Het jacht lag aardig op de golven te deinen, waar je al snel flink zeeziek van kan worden. Maar dat bleek gelukkig niet het geval. Vervolgens werd hen gevraagd de reddingsvesten aan te doen. Helaas bleken zij deze niet bij zich te hebben. Onderzoek van de KNRM wijst uit dat slechts 30 procent van de watersporters consequent een reddingsvest draagt. Dat terwijl je met een vest vier keer zoveel kans hebt om in koud water te overleven. De opvarenden zijn dan ook verzocht om in de kuip te blijven.
Bataviahaven
De volgende stap was het bevestigen van de spring. Dit gebeurt op twee punten zodat het schip tijdens het slepen zelf zo stabiel mogelijk ligt. Na een korte tocht, bereikte de reddingboot de Bataviahaven. Voordat kon worden afgemeerd, werd de massieve kruiser langszij gebracht. Toen werd eerst de Bert en Anneke Knape vastgelegd. Vervolgens werd de reddingboot weg gemanoeuvreerd, terwijl de kruiser met lange lijnen in bedwang werd gehouden. Ten slotte werd deze vastgelegd en kwam de inzet tot een einde. Dat wil zeggen: de fysieke inspanning. Terug in het boothuis genoot de vrijwillige bemanning van een kop koffie die door een van helpers aan de wal was klaar gezet. Want met koffie kun je nu eenmaal heel goed een actie evalueren.
