Tijdens de nieuwjaarsbijeenkomst van KNRM Medemblik/Andijk is afgelopen dinsdagavond 13 januari de heer Broos Docter (60) uit Medemblik onderscheiden met de Vrijwilligers Medaille Openbare Orde en Veiligheid.
De volledig verraste heer Docter kreeg deze Koninklijke Onderscheiding uit handen van de directeur van de KNRM, de heer Roemer Boogaard.
Broos Docter werd in april 1999 ingeschreven als vrijwillig bemanningslid bij Rescue Medemblik. Deze reddingbrigade ging in 2012, samen met die van ’t Span in Andijk, op in KNRM Medemblik. Broos Docter is op het reddingstation in Medemblik actief als Operationeel Leider en geeft in die functie leiding aan het team vrijwillige bemanningsleden dat op het water actief is met de reddingboot Bernardine.
De Vrijwilligers Medaille Openbare Orde en Veiligheid wordt toegekend aan hen, die aaneensluitend of met een onderbreking van ten hoogste twee maanden gedurende een periode van tenminste tien jaren in repressieve dienst taken op het terrein van openbare orde en veiligheid hebben verricht bij (in dit geval) een organisatie die zich inzet voor het redden van drenkelingen.
Tijdens het jaarlijks terugkerende bemanningsdiner is dit jaar een vrijwilligersmedaille uitgereikt aan Wim Fokker…
Ieder jaar worden tijdens dit bemanningsdiner de vrijwilligersmedailles aan de jubilerende bemanningsleden van KNRM station Neeltje Jans uitgereikt. Dit jaar is Wim Fokker aan de beurt die maar liefst 20 jaar als bemanningslid dienst heeft gedaan. Sinds 1 juni 1995 zet Wim zich in voor dit station. Sinds zijn aanstelling heeft Wim deelgenomen aan 493 reddingsacties waarbij hij hulp heeft geboden of levensreddend heeft gehandeld. Maar liefst 1032 mensen en 5 dieren zijn door Wim en zijn collega’s geholpen. Namens de geredden, bemanning en plaatselijke commissie feliciteren en bedanken we Wim voor zijn grote bijdrage aan station Neeltje Jans en we hopen Wim nog vaak aan boord te hebben tijdens acties en oefeningen.
2016 Is ook het jaar dat we afscheid hebben genomen van (plaatsvervangend) schipper Luuk Scheers. Luuk heeft na ruim 28 jaar als bemanningslid afscheid genomen van de varende bemanning. De afgelopen tijd heeft Luuk ook dienst gedaan als beroepsschipper tijdens de revalidatie van schipper Johannes Post. Daarnaast is Luuk ook enkele weken schipper geweest op West-Terschelling ter vervanging van de beroepsschipper aldaar. Luuk heeft besloten als helper aan de wal actief te blijven bij station Neeltje Jans. Luuk en zijn echtgenote zijn met een waardebon beloond voor hun bewezen diensten aan de reddingmaatschappij.
Tijdens het diner heeft schipper Johannes Post in het bijzonder zijn dank uitgesproken aan de partners van de redders. De redders gaan natuurlijk bij weer en wind naar zee en laten daarbij hun partners thuis achter. Thuis achterblijven lijkt gemakkelijk maar de partners denken daar in veel gevallen anders over.
Tijdens het jaarlijkse bemanningsetentje zijn schipper Remco Verwaal en plv schippers Henk van der Mey en Mike van den Berg onderscheiden voor respectievelijk 15, 15 en 10 jaar reddingswerk bij KNRM reddingstation Dordrecht.
De oorkonde en versierselen behorende bij de Vrijwilligersmedaille Openbare Orde en Veiligheid werden uitgereikt door de voorzitter van de Plaatselijke Commissie en burgemeester van Dordrecht Wouter Kolff.
De Vrijwilligersmedaille Openbare Orde en Veiligheid wordt sinds 1958 toegekend aan hen die een periode van minimaal tien jaren in repressieve dienst taken op het gebied van Openbere Orde en Veiligheid hebben verricht.
Het moment van uitreiking was perfect getimed. Op donderdag 7 december is het de Dag van de Vrijwilliger. De medailles stralen daarmee af op alle KNRM vrijwilligers.
1e Paasdag, 00.30 uur gepaged voor een zwemmer/drenkeling in problemen.
KNRM reddingboten Jeanine Parqui en George Dijkstra kwamen direct in actie. Ter Heijde zocht onder de kust terwijl de Hoekse redders de Noorderpier afzochten.
Nadat er een dik uur langs de pier en het strand is gezocht werd er niets aangetroffen. De zoekactie werd even voor 02.00 uur beëindigd. De schipper kreeg later bericht dat er een gesprek heeft plaatsgevonden met de melder.
Bepaalde beroepen, zoals brandweer, visserij en reddingwerk zijn kennelijk niet heel aantrekkelijk voor vrouwen. Daarom is het misschien wel een van de meest gestelde vragen door journalisten: hoeveel vrouwen zitten er bij de KNRM? In 1824 nog geen eentje, bijna 200 jaar later staat de teller op 25 varende vrouwen. En dan tellen we vrouwelijke vrijwilligers die een functie aan de wal hebben nog niet mee. Dan komen we uit op 88. En dat op een totaal aantal vrijwilligers van 1.400.
De eerste vrouwelijke opstapper op een reddingboot was mevrouw Corry van der Haven-Eikelenboom. In 1972 meldde zij zich aan bij reddingstation Burghsluis, nu Neeltje Jans. In de jaren daarna verschenen er steeds meer vrouwen bij de KNRM die stuk voor stuk hun mannetje staan. En zoals een van de vrouwen van nu zegt: “Ik zou niet meer zonder het reddingwerk kunnen, want het voegt echt iets toe aan mijn leven.”
Het zijn allemaal vrouwen die zich belangeloos inzetten voor de KNRM. Ze krijgen nog wel eens een verbaasde blik als ze aan boord stappen bij een schip in nood. Maar voor de rest maakt het feit dat er een vrouw bij de KNRM zit, is er geen enkel verschil voor het reddingwerk. Al helpt het wel als je geen ‘meisjes-meisje’ bent. En als je nu denkt: dat wil ik ook!? Er zijn verschillende reddingstations die nog vrijwilligers zoeken. Varend of aan de wal. Kijk op https://www.knrm.nl/vacatures
Bepaalde beroepen, zoals brandweer, visserij en reddingwerk zijn kennelijk niet heel aantrekkelijk voor vrouwen. Daarom is het misschien wel een van de meest gestelde vragen door journalisten: hoeveel vrouwen zitten er bij de KNRM? In 1824 nog geen eentje, bijna 200 jaar later staat de teller op 20 varende vrouwen. En dan tellen we vrouwelijke vrijwilligers die een functie aan de wal hebben nog niet mee. Dan komen we uit op 108. En dat op een totaalaantal vrijwilligers van 1.400.
De eerste vrouwelijke opstapper op een reddingboot was mevrouw Corry van der Haven-Eikelenboom. In 1972 meldde zij zich aan bij reddingstation Burghsluis, nu Neeltje Jans. In de jaren daarna verschenen er steeds meer vrouwen bij de KNRM die stuk voor stuk hun mannetje staan. En zoals een van de vrouwen van nu zegt: “Ik zou niet meer zonder het reddingwerk kunnen, want het voegt echt iets toe aan mijn leven.”
Op reddingstation Lauwersoog werken twee vrouwen, Janna Visser als opstapper en Ina van der Heide als helper aan de wal. Ook zij zetten zich met hart en ziel in voor het reddingswerk.
Het zijn allemaal vrouwen die zich belangeloos inzetten voor de KNRM. Ze krijgen nog weleens een verbaasde blik als ze aan boord stappen bij een schip in nood. Maar voor de rest maakt het feit dat er een vrouw bij de KNRM zit, is er geen enkel verschil voor het reddingwerk. Al helpt het wel als je geen ‘meisjes-meisje’ bent. En als je nu denkt: dat wil ik ook!? Er zijn verschillende reddingstations die nog vrijwilligers zoeken. Varend of aan de wal. Kijk op https://www.knrm.nl/vacatures
Het licht van de vuurtoren Jan van Speijk werpt al jaren zijn licht ver over zee en sinds kort wordt de toren zelf ook weer van onderen belicht. De oude elektrische installatie werd een aantal maanden geleden door Rijkswaterstaat afgekeurd. Terecht want door de weerselementen waren de lampen hoognodig aan vervanging toe.
De oude installatie diende direct te worden afgesloten hetgeen dus betekende dat de vuurtoren ’s Avonds niet meer...belicht was. Gezien de installatie in 2009 ter gelegenheid van het 175-jarig bestaan van de vuurtoren was aangebracht en gesponsord was door lokale initiatieven moest er nu ook weer gezocht worden naar sponsoren. KNRM-station Egmond aan Zee, hoofdgebruiker van de vuurtoren, klopte hierop aan bij de vereniging egmondaanzee.infoen de dorpsbelangen vereniging Parel aan Zee.
Egmondaanzee.infois een website, die informeert over Egmond en keuze geeft uit de vele accommodaties in de Egmonden. Tevens promoot egmondaanzee.info de Egmonden op allerlei gebieden zowel in het binnen- als buitenland. Het bestuur was van mening dat de vuurtoren niet onbelicht kon blijven en doneerde een aanzienlijk bedrag.
Dorpsbelangen vereniging Parel aan Zeezet zich onder andere in voor de leefbaarheid en welzijn in Egmond aan Zee. Tal van projecten zijn door de Parel succesvol begeleidt en hebben ervoor gezorgd dat Egmond aan Zee op diverse vlakken leefbaarder en mooier is geworden. Ook de Parel aan Zee heeft een behoorlijke grote donatie gedaan om de nieuwe installatie te realiseren.
De Gemeente Bergen werkte ook mee om de aanschaf te bewerkstelligen. Dit alles werd gecompleteerd doordat MG Visserelektrochniekuit Egmond aan Zee de installatie met korting kon leveren en de installatie geheel vrijblijvend heeft geplaatst. Sinds afgelopen maand is de vuurtoren in de avonduren weer prachtig rondom verlicht.
De vuurtoren van Egmond aan Zee is een officieel kustlichtbaken, weliswaar onbemand, waarvan het licht 45 kilometer ver over zee schijnt. Tijdens de Visserijdag op zaterdag 18 juni is de vuurtoren voor publiek opengesteld. In de maanden juli en augustus is deze op vrijdagavonden van 19.00u-2130u tevens te bezichtigen. KNRM Egmond aan Zee is hoofdgebruiker en heeft met Rijkswaterstaat een contract hiervoor. De vuurtoren heeft op verschillende punten hoognodig onderhoud nodig. KNRM Egmond aan Zee heeft hierover nauw contact met de eigenaars, Rijkswaterstaat en Domeinen, en probeert dit op allerlei manieren onder de aandacht te brengen.
Eigenaar van omgeslagen kajuitzeilboot komt redders bedanken.
Vanmiddag kwam de eigenaar van de kajuitzeiljacht die laatst bij de Haringvreter was omgeslagen naar het boothuis om de bemanning van KNRM station Veere te bedanken.
Hij was erg blij met de hulp die wij geboden hadden.
De boot staat nu in Arnemuiden op de wal. Er is schade aan de giek en het roer is kwijt.
Inmiddels hebben ze samen weer gezeild en daarmee de angst voor herhaling van het ongeval overwonnen!
Enkele bemanningsleden waren aanwezig om dit bedankje in de vorm van een doos vol met lekkernijen in ontvangst te nemen.
Op vrijdagavond 9 december zijn vier bemanningsleden van reddingstation Huizen onderscheiden vanwege hun jarenlange inzet voor de hulpverlening op het water. Bemanning, vrienden en familie waren bij dit feestelijke moment aanwezig.
Zij kregen van Fons Hertog, voorzitter van reddingstation Huizen van de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij (KNRM), de versierselen uitgereikt behorende bij de vrijwilligersmedaille voor Openbare Orde en Veiligheid. Deze onderscheidingen zijn op voordracht van de Raad van Toezicht van de KNRM, toegekend namens Zijne Majesteit de Koning.
De feestelijkheden vonden plaats in het Huizer reddingstation, het onderkomen van KNRM Huizen en de Huizer Reddingsbrigade.
Fons Hertog ging in zijn welkomstwoord in op het bijzondere feit dat de hulpverlening op het water geheel door vrijwilligers wordt ingevuld. “Met het oog op de toekomst is vrijwilligersinzet is binnen de veiligheidsregio een aandachtspunt. Secretaris Hans Borremans en ik zijn aan het afbouwen. Per 1 januari treedt een nieuw bestuur aan voor de beide reddingstations van Huizen en Blaricum”, aldus Fons Hertog. Tegen de jubilaressen zei hij: “Jullie hebben indertijd de eerste stap gezet om lid te worden van de reddingsbrigade, maar veel belangrijker: jullie zijn als tweede stap vele jaren doorgegaan en dat is toch bijzonder.”
Daarna presenteerde Hans Borremans een terugblik op de afgelopen 47 jaar. Als leidraad gebruikte hij de vijftien boten waarmee de hulpverlening vanaf de oprichting heeft plaatsgevonden.
Van Sjaak van der Mark, penningmeester van KNRM Huizen en de Huizer Reddingsbrigade, kregen de jubilarissen een dinerbon.
De jubilarissen zijn:
Erwin van den Brink is 15 jaar actief als hulpverlener en plaatsvervangend schipper. Erwin is in 2001 samen met zijn broer Mark bij het reddingstation gekomen. Mark van den Brink. Ook hij is plaatsvervangend schipper en 15 jaar actief als hulpverlener. Cees de Munnik is 25 jaar actief als hulpverlener. Hij is thans helper aan de wal maar heeft een lange carrière gehad als plaatsvervangend schipper. Frits Calis is 35 jaar actief in de hulpverlening. Vanwege zijn leeftijd moest hij stoppen als plaatsvervangend schipper. Thans is hij helper aan de wal. Frits is in 2011 Koninklijk onderscheiden voor zijn jarenlange inzet.
Jaarlijks kennen de leden van de Huizer Reddingsbrigade een waarderingsbeker toe aan iemand die zich bijzonder heeft ingezet voor het Huizer Reddingstation. De beker draagt de naam Vróm en Tóm. Dit jaar is de beker toegekend aan bemanningslid Cees de Munnik.
In 1991 is Cees lid geworden van de Huizer Reddingsbrigade. Toen in 2006 de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij KNRM naar Huizen kwam is hij daar plaatsvervangend schipper geworden. Helaas werd Cees ziek en moest daarom in 2007 stoppen met varen. Hij is toen ‘walploeglid’ geworden en heeft vanuit deze functie een geweldige ondersteunende rol opgepakt voor de hulpverlening op het water. De waardering daarvoor heeft de bemanning van reddingstation Huizen uitgesproken door hem de Vróm en Tóm beker 2016 toe te kennen. Beker met oorkonde werden hem uitgereikt door Hans Borremans, voorzitter van de Huizer Reddingsbrigade. En daar paste natuurlijk een lekkere fles bij!
De Huizer reddingsbrigade en de KNRM Huizen zijn gezamenlijk gehuisvest in Reddingstation Huizen, waarbij de SAR taken door de KNRM worden uitgevoerd en de reddingsbrigade alle overige taken uitvoert die met veiligheid op en aan het water te maken hebben. Hieronder vallen onder meer strandbewaking en begeleiding van de vele waterevenementen in Huizen, ook wel ‘Huizen, Haven van ’t Gooi’ genoemd. Het zijn dezelfde mensen die de taken uitvoeren voor beide organisaties.
Afgelopen vrijdag 22 mei is tijdens de ledenvergadering van de Huizer reddingsbrigade, de ‘Vróm en Tóm’ wisselbeker uitgereikt aan Martijn Bustin (19), lid van de brigade en aankomend opstapper bij KNRM Huizen. Deze beker wordt jaarlijks – en nu al 35 jaar - door de leden van de brigade toegekend aan een persoon die zich heeft bijzonder heeft ingezet voor de hulpverlening op het water.
De Huizer reddingsbrigade en de KNRM Huizen zijn gezamenlijk gehuisvest in Reddingstation Huizen, waarbij de SAR taken door de KNRM worden uitgevoerd en de reddingsbrigade alle overige taken uitvoert die met veiligheid op en aan het water te maken hebben. Hieronder vallen onder meer strandbewaking en begeleiding van de vele waterevenementen in Huizen, ook wel ‘Huizen, Haven van ’t Gooi’ genoemd. Het zijn dezelfde mensen die de taken uitvoeren voor beide organisaties.
Hans Borremans, brigade voorzitter en secretaris van KNRM Huizen, overhandigde de beker aan Martijn Bustin. Borremans: “Ondanks zijn jeugdige leeftijd heeft Martijn de afgelopen jaren laten zien dat hij een volwaardig bemanningslid is van het reddingstation. Zijn inzet is bovengemiddeld, zowel bij de directe hulpverlening op het water als bij allerlei klussen die op het reddingstation gedaan moeten worden. Bijzonder is dat Martijn veel ideeën heeft, waarbij hij ook zijn schouders onder de uitvoering zet.” Wat dit laatste betreft heeft Martijn allerlei activiteiten opgezet bij de reddingbootdagen, activiteiten die zich vooral op de jeugd richtte, zoals een puzzeltocht en boeispuiten.
Afgelopen Zaterdag kreeg KNRM Station Zandvoort bezoek van dhr. M. Dittrich en familie. De heer Dittrich had een verrassing voor ons in vorm van een grote zilveren legmedaille. Uit een nalatenschap vond hij de legmedaille in een stoffige kist, in eerste instantie was het niet duidelijk wat het was, maar na wat reinigen kwam het volgende tevoorschijn;
“Hulde aan P. van der Mije - lid en voorzitter der plaatselijke commissie te Zandvoort”
“gedurende veertig jaren 1858 – 1898”
“Noord - en Zuid - Hollandsche Redding - Maatschappij”
“Opgericht in den jare 1824”
P. van der Mije (zijn bijnaam was “Piet van de burgemeester”) geboren 20-11-1830 zou, alvorens hij in 1908 aftrad, totaal 50 jaar als bestuurder en later lid-secretaris van de plaatselijke reddingcommissie van station Zandvoort voortreffelijke diensten te hebben verricht aan het reddingwezen. Dat waren jaren met vele reddingen en rampen, zoals op de 1e kerstdag van 1868 (6 man gered) van de Engels brik “Ardwell”. Dit was een moeilijke redding bij harde W.N.W. wind. P. van der Mije ging zelf met de boot mee. Hij was tevens hoofd van de kustwacht en verantwoordelijk voor het functioneren van de seinpost. De seinpaal verschafte de scheepvaart en visserij voor zover nodig informatie om trend de weersverwachting. Ballen en kegels maakten duidelijk of er storm viel te verwachten en ook uit welke windhoek. De vlaggen vertelden onder andere naar welke richting de stormwind zou draaien. Des nachts werden deze seinen vervangen door lichten. P. van der Mije overleed op 08-08-1914.
Na het fotomomentje van de schenking en overdracht van de munt, werden de gasten nog rondgeleid in het boothuis en op de Annie Poulisse.
Station Zandvoort is weer een stukje historie rijker.
Op 12 april had reddingboot Koos van Messel veertien jaar dé reddingboot van KNRM-reddingstation IJmuiden geweest. Maar in plaats van een verjaardagsfeest, hebben de vrijwillige redders op maandag 3 april hun nieuwe reddingboot Nh1816 officieel in gebruik genomen. Met 498 reddingsacties 919 geredde mensen en 18 geredde dieren op haar naam, gaat de Koos van Messel een tweede carrière tegemoet in de reservevloot van de KNRM.
De herdenking van de Tweede Wereldoorlog nadert, wat heeft deze oorlog met de voormalig reddingboot van reddingstation IJmuiden te maken? Veel, zonder de oorlog was de reddingboot niet aan haar naam gekomen…
Sophia (Fietje) Boerema was een Groningse boerendochter en fervent communist. Koos van Messel was de zoveelste telg van een gerenommeerde én gefortuneerde antiquairsfamilie uit Leeuwarden. Beiden hadden weinig of niets met de zee. Fietje was zelfs bang voor water. Je kreeg haar niet op een boot. Niettemin kwam zij op de gedachte een reddingboot te schenken. Geen alledaags besluit voor een communistische boerendochter, al had de Redding Maatschappij in Groningen een onberispelijke naam. De Groningse broers Mees en Klaas Toxopeus hadden in het Friese Oostmahorn een soort cultstatus bereikt. Had Fietje Boerema daar iets van meegekregen? Niets van dat alles. Het was de Tweede Wereldoorlog die de aanleiding vormde voor een grote schenking.
Al vóór de oorlog verhuisden beiden vanuit het Noorden naar Amsterdam. Het gezin Boerema omdat er in Groningen nagenoeg geen werk was en Koos van Messel omdat hij de Friese antiquariaatszaak van zijn familie in de hoofdstad verder wilde uitbouwen. Hij vestigde zich aan de Spiegelstraat, tegenover het Rijksmuseum en kreeg zodoende een grote, internationale kunstliefhebbers.
De oorlog en de daarmee gepaard gaande Jodenhaat veranderd alles voor de succesvolle kunstfamilie. In november 1942 kwam een Duitse officier én klant van Van Messel de familie waarschuwen: de dag erop zouden ze worden opgepakt door de Sicherheitsdienst. Koos vluchtte, de rest van de familie bleef, vertrouwend op hun goede netwerk. Het bleek een tragische misvatting. De familie werd inderdaad opgepakt en van geen van hen is ooit nog iets vernomen.
De vlucht van Koos voerde niet ver. Tijdens de koude novemberavond werd de jongeman bevangen door de kou. Hij probeerde in een portiek te schuilen tegen de kou, maar toen dat ook een soelaas bood, nam hij een groot risico: Hij belde aan. De deur werd opengedaan en bovenaan de trap stond een oudere man. Die zei: “Jij bent een Jood, ik ben communist. Wij beiden haten de Duitsers. Kom binnen!” Tweeënhalf jaar lang zat Koos verscholen op de vliering van de familie Boerema. En dagelijks, als het donker was of werd, bracht de dochter des huizes, Fietje (toen reeds 45 jaar), eten. Daarbij werd geen woord gewisseld, bang dat de buren iets zouden merken.
Tot de dag van de bevrijding aanbrak. Vader en dochter Boerema haalden Koos van de vliering. “Kom eruit! We zijn bevrijd!” Waarop Koos de memorabele woorden sprak: “Heer Boerema en Fietje, jullie zijn mijn reddingboot! Nu draai ik de rollen om. Ik vraag Fietje ten huwelijk!” En zo geschiedde. Koos kreeg de winkel terug en gezamenlijk bouwden Koos en Fietje weer een florerende zaak op.
Tegelijkertijd bleven de twee kinderloos, wat hen op hogere leeftijd voor de vraag stelde wat er met het opgebouwde vermogen moest gebeuren. Het was in die periode dat Fietje terugdacht aan de eerste woorden van Koos. En ze wist het: Ze wilde de KNRM een reddingboot schenken! Koos ging direct akkoord en wilde dat het schip naar Fietje en haar vader zou worden vernoemd. Fietje vond dit niet passen bij de communistische levensovertuiging van de familie en stelde dat de reddingboot Koos van Messel moest gaan heten. Koos was immers háár ‘redder’: Met Koos kende zij de gelukkigste jaren van haar leven…
Bijzondere redding In 2013 verrichtte de bemanning van de Koos van Messel een wel heel bijzondere reddingactie. Op 50 kilometer uit de kust was in dichte mist een vliegtuigje neergestort. De piloot kwam bij de crash om het leven, de inzittende belandde in het koude zeewater. De reddingboten van Den Helder, Egmond, Wijk aan Zee en IJmuiden startten een zoekactie op. Na 2,5 uur wist de Koos van de Messel de man levend uit het water te halen. De sterk onderkoelde man overleefde het hachelijke avontuur en kreeg een sterke band met de redders van de Koos van Messel. “Het is nu ook een beetje ‘mijn’ Koos van Messel,” zo stelt hij achteraf.
Illustere voorganger IJmuiden is van oudsher één van de roemruchte havenreddingstations. De meest beroemde voorganger van de Koos van Messel is de Neeltje Jacoba (1930-1968). In deze jaren verrichtte het schip 205 reddingsacties, waarbij 206 zeelieden werden gered. De Neeltje Jacoba was een schenking van de Vereeniging voor den Effectenhandel te Amsterdam. Neeltje Jacoba was de echtgenote van de voorzitter van deze vereniging.
Intervieuw WOS Woensdagavond 19 juli en 9 augustus houden de regionale waterhulpverleners open huis aan de Berghaven in Hoek van Holland. Op deze avonden kunt u vanaf 19.00 uur alles zien en vragen aan de redders en lifeguards zelf. Woensdagavond 9 augustus zullen vanaf 20.00 uur ook demonstraties plaatsvinden in de Berghaven.
KNRM reddingstation Hoek van Holland zal ieder gastvrij ontvangen in het bemanningsverblijf en aan boord van de reddingboot Jeanine Parqui. KNRM Ter Heijde zal aanwezig zijn met het kusthulpverleningsvoertuig en onder voorbehoud met de reddingboot George Dijkstra.
Hoekse strandwacht en ’s Gravenzandse reddingsbrigade zullen ook aanwezig zijn met strandvoertuigen en hun snelle vaartuigen. Voorlichting staat centraal deze avond, wie zijn nu de mensen die helpen en redden voor de Westlandse kust en wat doen ze precies? In het KNRM bemanningsverblijf zal een korte presentatie gegeven worden omtrent de hulpverleningen. Uiteraard zal ook de reddingwinkel hier aanwezig zijn.
Zowel de KNRM als reddingsbrigades kunnen gemotiveerde vrijwilligers goed gebruiken. Dus de open avonden zijn ook een uitgelezen kans om je te laten informeren over het vrijwilliger zijn als waterhulpverlener. Laat deze kans niet lopen. Alle aanwezige diensten blijven operationeel inzetbaar!
Sinds een aantal jaren ondervindt de scheepvaart in het Markermeer en de Randmeren veel hinder van waterplanten. Deze snelgroeiende gewassen zijn vooral in de zomermaanden een groeiend probleem en zorgen voor een onveilige situatie op het Markermeer en de Randmeren.
Vooral watersporters lopen geregeld vast in de grote velden aarvederkruid en fonteinkruiden. Opvarenden nemen soms onverantwoorde risico’s om hun scheepsschroef onder het schip van wier te ontdoen. Fonteinkruid en aarvederkruid kunnen tot aan het wateroppervlak groeien, waardoor zelfs zwemmers erin verstrikt kunnen raken.
De KNRM wordt in genoemde gebieden steeds vaker gevraagd om boten die vastgelopen zijn in de planten te helpen. Maar ook reddingboten hebben last van de planten, die de schroeven en waterjets van de reddingboten doen vastlopen. Evenals de watersportorganisaties en jachthavens in de omgeving, hebben de reddingstations van de KNRM aan de bel getrokken bij de waterbeheerders om iets aan de overlast te doen.
Het economisch belang van de recreatiewateren is groot en daarom worden de waterplanten gemaaid waar het kan en waar het urgent is, maar dat zijn voornamelijk de scheepvaartroutes en niet daarbuiten, waar juist veel recreatievaart en zwemmers zijn.
De overlast komt en gaat overigens gelijktijdig met de recreanten, want in september, na het recreatievaartseizoen sterven de waterplanten meestal weer af. Op de website van Rijkswaterstaat worden veel gestelde vragen beantwoord en is veel informatie over deze problematiek te vinden.
Reddingbootbemanningen zijn logischerwijs het nodige gewend. Door hun werk verzeilen zij regelmatig in stressvolle, gevaarlijke of emotioneel ingrijpende situaties. Werken met mensen in paniek, met gewonden en stoffelijke overschotten zorgt voor een bepaalde verharding. Totdat een geredde je buurman is, je zwager of je collega. Het overkwam de bemanning van de reddingboot Koningin Wilhelmina, station Stellendam. De redders overnachtten na een zware actie in Willemstad, toen de dijken doorbraken en Stellendam onderliep. Voor één keer waren het bekenden, mensen die normaal gesproken naar de afloop van een redding informeerden, die de reddingboot om hulp riepen.
Op 31 januari 1953 ruimde de wind van zuidwest naar westnoordwest. De windsnelheid nam steeds verder toe, totdat uiteindelijk orkaankracht werd gehaald. Deze omstandigheden werden het Finse s.s. Bore 6 te veel: het schip dreigde te stranden en sloeg alarm. Vroeg in de avond vertrok vanuit de haven van Stellendam de Koningin Wilhelmina, een 17,5 meter lange reddingboot met twee Kromhout M.D.-motoren van elk 44 pk. Het schip en haar bemanning hadden al menige storm doorstaan en schuwden ook deze confrontatie met de elementen niet, maar al snel werd duidelijk dat de omstandigheden extreem slecht waren.
De reddingboot slaagde er niet in open zee te bereiken. Keer op keer werd het schip door aanschietende zeeën teruggeworpen. Voor het eerst in zijn lange loopbaan als reddingbootschipper moest Willem de Jager in de zee zijn meerdere erkennen. Toch wilde hij van geen opgeven weten. In overleg met de Kustwacht werd besloten dat de Koningin Wilhelmina binnendoor, via het Haringvliet en Bruinisse naar de Oosterschelde zou gaan en daar een nieuwe poging zou doen om buitengaats te geraken. Deze poging werd nooit afgemaakt, aangezien ’s avonds laat de melding binnenkwam dat de Bore 6 geen hulp meer behoefde. De reddingboot liep de haven van Willemstad aan om daar de nacht door te brengen. De tevens gealarmeerde reddingboot Maria Carolina Blankenheym lag toen alweer lang en breed aan de steiger in Veere. Ook haar confrontatie met de kolkende zee was een harde geweest: met een bewusteloze machinist moest de reddingboot onverrichter zake terugkeren.
Die nacht braken verschillende dijken door en liep een groot deel van zuidwestelijk Nederland onder water. De bemanningsleden van de Koningin Wilhelmina boden ’s nachts hulp in Willemstad zonder te weten dat ook hun thuishaven Stellendam was ondergelopen. Toen dat vermoeden wel begon te rijzen, keerde de reddingboot naar Stellendam terug. En daar werd hun vermoeden bewaarheid: op de dijk, langs de kade en op vissersschepen hadden talloze dorpelingen zichzelf in veiligheid gebracht voor het water dat van twee kanten het dorp was binnengestroomd. Anderen zaten echter nog in hun huizen opgesloten en dus voer de reddingbootbemanning met hun kleine vlet het dorp in en haalde daar tientallen bekenden van zolders, van daken en uit bomen.
Nadat iedereen in tijdelijke veiligheid was gebracht, startte de reddingboot met het evacueren van dorpsgenoten naar Hellevoetsluis. De Koningin Wilhelmina haalde ongeveer honderd ouden van dagen, vrouwen en kinderen van een gestrand schip dat meehielp met de grootscheepse evacuatie.
Na vier dagen onophoudelijk te hebben gewerkt, werd de bemanning van de Koningin Wilhelmina door de directie van de Redding Maatschappij gesommeerd een rustpauze in te lassen. De reddingboot zette hierop koers naar Hoek van Holland, waar zij afmeerde. De bemanning kreeg droge kleding en een warme maaltijd. En ’s nachts sliep de bemanning sinds enkele dagen weer eens in een gewoon bed. Van uitslapen was echter geen sprake: in de vroeg ochtend keerde de reddingboot terug naar het rampgebied en bleef opnieuw twee dagen weg.
Na zes dagen actie zat het erop voor de redders die bij het binnenlopen van de haven de uitputting nabij waren. Verschillende bemanningsleden kampten met opgezwollen ledematen. Schipper De Jager moest zelfs worden opgenomen in het ziekenhuis.
De inzet van reddingboten bleef niet beperkt tot de stations Stellendam en Veere. Ook de reddingstations Ouddorp, Hoek van Holland, Cadzand, ’s Gravenzande en Breskens kwamen gedurende de watersnood één of meerdere malen in actie.
Zaterdag 15 juni moest de KNRM Urk erop uit i.v.m. watersporters die overvallen waren door de (plots)harde wind.
Het betrof een boot met overvallen watersporters die kampten met zeeziekte een berger heeft deze watersporters geassisteerd naar de veilige haven. Ter hoogte van de Rotterdamse Hoek kampte een jacht met gescheurde zeilen en een lijn in de schroef. De KNRM Urk heeft dit jacht op sleep genomen richting Lemmer en daar heeft KNRM Lemmer de sleep overgenomen.
Gelukkig hebben zich geen persoonlijke ongelukken voorgedaan.
Het is een jarenlange traditie dat de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij (KNRM) van de organisatie van de Race of the Classics (ROTC) de kans krijgt om aan boord van de deelnemende schepen donateurs te werven. Voor de KNRM een buitenkans: elk jaar kiezen 150-250 deelnemers van de race ervoor de KNRM te gaan steunen.
Afgelopen woensdag was dat niet anders. Bijzonder was wel dat de reddingboot die de werving had gedaan direct aansluitend aan de wervingsactie werd gealarmeerd voor een gewonde aan boord van één van de schepen. Buiten de pieren van Hoek van Holland zette de reddingboot opstapper over. Na overleg met de Radio Medische Dienst werd de gewonde aan boord genomen van de reddingboot en afgezet in de Berghaven, alwaar een ambulance stond te wachten. “Op deze manier hebben wij onze echte meerwaarde laten zien”, zegt Edward Zwitser, namens de KNRM contactpersoon voor de ROTC. “Al hadden we dat natuurlijk liever niet gedaan. Het is heel spijtig dat voor één van de deelnemers de race vroegtijdig moest eindigen”.
Het is de tweede keer dat de KNRM in actie moest komen voor de race: een paar jaar geleden moest ’s avonds laat met groot materieel worden gezocht naar een overboord geslagen bemanningslid. Deze persoon kon uiteindelijk worden gered.
Alarmering 12. Zaterdag 8 mei. Om 10.20 is KNRM Station Hindeloopen gealarmeerd voor een Prio 1 inzet voor een schip dat zijn roer heeft verloren. 10.35 is de HIN1 Alida uitgevaren ter assistentie.
Alarmering 13. Donderdag 13 mei. Om 21.55 werd KNRM Station Hindeloopen gealarmeerd voor een Maritieme Hulpverlening. Melding: Zeiljacht dat van Lemmer naar Stavoren onderweg was heeft ter hoogte van Stavoren een lijn in de schroef. Om 22.30 was de uitgevaren HIN1 Alida ter plaatse en heeft het jacht op sleeptouw genomen naar de buitenhaven van Stavoren.23.15 keerde Alida weer terug op de thuisbasis.
Alarmering 14. Zaterdag 15 mei om 17.48 werden we gealarmeerd voor een zeiljacht dat op het Vrouwenzand ter hoogte van Stavoren was vastgelopen. Om 18.00 voer Alida uit, direct gevolgd door Neeltje Struijs.
Mis de boot niet! Schrijf je nu in voor de KNRM nieuwsbrief
Maandelijks houden we je op de hoogte van alle nieuwtjes, evenementen en bijzondere acties van de KNRM en onze reddingstations. Je kunt je op ieder moment weer afmelden.
