Dinsdagavond is de bemanning van ons station en station Scheveningen gealarmeerd voor twee suppers in problemen.

De meldkamer kreeg rond kwart voor negen de melding van een strandwandelaar dat er mogelijk twee suppers niet terug naar de kant konden komen thv De Wassenaarseslag. Hierop heeft men alarm gemaakt voor de reddingboot Kitty Roosmale Nepveu (Scheveningen), De Redder(Katwijk) en de reserveboot Steur.
Naast de beide reddingboten werden ook de beide kusthulpverleningsvoertuigen (KHV) gealarmeerd.

Nadat de reddingboot van Scheveningen en de reservereddingboot Steur ter plaatse waren bleek dat de suppers al veilig op het strand stonden en dat de politie zich inmiddels over hen had ontfermd. Hierop konden het KHV en de Steur weer terug keren naar het boothuis.

De reddingboot De Redderwas op dat moment nog niet gelanceerd.

Op het Markermeer is voor de tweede keer een grote reddingoefening gehouden met de verschillende KNRM reddingstations, politie en de ambulancedienst. De oefening bestond uit diverse onderdelen waarbij alle disciplines werden ingezet en de samenwerking get

Zaterdagochtend hebben de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij (KNRM), GGD Flevoland en de Landelijke Eenheid Dienst Infra van de Nationale Politie voor de kust van Lelystad een grote reddingoefening gehouden. De oefening had als doel de onderlinge samenwerking tussen de diverse KNRM (gelieerde) reddingstations en andere eenheden te vergroten. Daarnaast speelde het omgaan met grote hoeveelheden slachtoffers, die geëvacueerd moesten worden, een grote rol.

Rond 10:00 uur werd er gealarmeerd dat op de politieboot P87 er een ongeval was gebeurd. Reddingboot Hendrik Jacoba, geleend van KNRM Station Marken, is hierop ingezet en trof een slachtoffer aan in de machinekamer die een beenbreuk had en niet in staat was zichzelf te verplaatsen. Het slachtoffer is in de brancard gelegd, gestabiliseerd en is via het toegangsluik met vereende krachten aan dek gekregen. Het slachtoffer is met de Hendrik Jacoba aan de wal gebracht en overgedragen aan het ambulance personeel.

Terwijl de redding op de P87 gaande was kwam de melding dat er een ‘explosie’ aan boord van de Abel Tasman had plaatsgevonden, waarbij veel slachtoffers waren gevallen. KNRM Station Lelystad met reddingboot Bert en Anneke Knape,KNRM Station Enkhuizen met reddingboot Watersport en de gelieerde stations Zeevang met reddingboot De Beer,Hoorn met reddingboot Hayoen Wijdenes met reddingboot Mantelmeeuw werden daarvoor gealarmeerd. Meerdere opstappers van de reddingstations hebben samen met de ambulancedienst de slachtoffers gestabiliseerd waarna de reddingboten de slachtoffers naar de wal hebben gebracht. De P87 was inmiddels ook bij het incident gearriveerd en fungeerde als coördinatie schip waar op de OSC (On-Scene Coördinator) de coördinatie verrichte tussen de schippers van de reddingboten, de CIS (Coördinator Incident Ship), het KWC-O (Kustwacht Centrum voor Oefening) en de hulpdiensten op de wal.

Tijdelijk is de oefening onderbroken geweest, zo geheten no-play situatie, omdat een lotus slachtoffer daadwerkelijk onderkoeld was. Deze is aan de wal gebracht om wat te nuttigen en op te warmen in het boothuis Jan de Braal van KNRM Station Lelystad.

Nadat alle slachtoffers waren geëvacueerd van de Abel Tasman en deze terug naar Bataviahaven ging kwam er nog een laatste scenario, de schipper van de Abel Tasman kwam er achter dat hij nog een bemanningslid miste. Hierop werd meteen met alle reddingboten in lijn zoekpatronen gevaren. Na 20 minuten werd de drenkeling met ‘onderkoeling’ verschijnselen gevonden.

Op het boothuis van Station Lelystad zijn alle deelnemers van deze oefening voorzien van soep en broodjes en algemeen de oefening besproken. De oefening zal op een later moment nog door alle partijen worden geëvalueerd.

Afgelopen maandag heeft Tweede Kamer lid namens D66 de heer Matthijs Sienot een werkbezoek gebracht aan KNRM station Scheveningen. De heer Sienot is namens D66 onder andere vertegenwoordiger op het gebied van Scheepvaart; Waterkwaliteit & Waterveiligheid. De heer Sienot heeft tijdens het bezoek uitvoerig kennis gemaakt met het werk van de KNRM, haar vrijwilligers en de belangrijke (overheids-) taken die de KNRM uitvoert. Naast de kennismaking is ook gesproken over belangrijke ontwikkelingen die van invloed zijn op het werk van de KNRM. Uiteraard is het werkbezoek afgesloten met een vaartocht aan boord van de reddingboot Kitty Roosmale Nepveu.

Nalatenschap bespreken met familie blijft lastig
Twee op de drie Nederlanders overwegen na te laten aan een goed doel. Tegelijkertijd vinden mensen het soms moeilijk om hun wensen te bespreken
met familie en vrienden. Dat blijkt uit onderzoek van onderzoeksbureau The Choice onder ruim 1500 Nederlanders van 30 jaar en ouder.
Vandaag starten 89 samenwerkende, erkende goede doelen, waaronder de KNRM, een publiekscampagne om mensen te inspireren het gesprek over nalaten aan te gaan.

Nederlanders zijn maatschappelijk betrokken, zo blijkt uit het onderzoek van The Choice. Vier op de vijf Nederlanders zijn actief als vrijwilliger en/of doneren aan een maatschappelijk doel. Daarnaast overweegt de meerderheid van de Nederlanders (64%) om na te laten aan een goed doel. Dit is met name een gevoelskwestie. Mensen willen nalaten, omdat ze het werk van goede doelen ‘belangrijk vinden’ (74%) of het een ‘mooi idee vinden’ (58%) dat hun idealen voortleven. Ook speelt een rol dat bij nalaten aan een goed doel geen erfbelasting hoeft te worden betaald (33%).

“We zien dat steeds meer mensen een deel van hun nalatenschap schenken aan een goed doel”, zegt Mischa Stubenitsky, woordvoerder van de samenwerkende goede doelen. “Het is een mooie manier om wat jij belangrijk vindt tijdens je leven een vervolg te kunnen geven als je er zelf niet meer bent.”
Tegelijkertijd toont het onderzoek aan dat deze groep Nederlanders het soms moeilijk vindt om persoonlijke motieven en wensen kenbaar te maken. 28% vindt nalaten aan een goed doel geen geschikt onderwerp om met familie en vrienden te bespreken, vooral omdat ze het ‘te persoonlijk’ vinden.

Nieuwe publiekscampagne: bespreek je wensen
Om het onderwerp beter bespreekbaar te maken gaat vandaag een publiekscampagne van start. Via een televisiecommercial en de website toegift.nl worden mensen geïnspireerd hun motieven en wensen over hun nalatenschap te bespreken met familie en vrienden. De campagne is een initiatief van 89 samenwerkende, erkende goede doelen.

Over het onderzoek
Het online onderzoek door The Choice is uitgevoerd onder een representatieve steekproef van 1.508 Nederlanders van 30 jaar en ouder. Het veldwerk vond plaats in november 2017.

Over de samenwerkende, erkende goede doelen
De campagne is een initiatief van 89 erkende, goede doelen die werken aan maatschappelijke doelen op het gebied van gezondheid, internationale samenwerking, milieu, welzijn, cultuur en dierenbelangen in binnen- en buitenland. Alle deelnemers zijn erkende goede doelen. Dat betekent dat ze aan strenge kwaliteitseisen voldoen en zich laten controleren door de toezichthouder van goede doelen.

Kijk voor meer informatie op: www.toegift.nl

De eerste rubberboot voor reddingstation Harlingen, reddingboot Abt kwam in 1989 in dienst. Ze werd in 2006 opgevolgd door reddingboot Veronica die dienst heeft gedaan tot eind 2016. Hiervoor in de plaats kwam reddingboot Chios.

“Je moet altijd naar een plaats waar een ander graag weg wil”

"Belangrijk bij dit soort werk is dat je vrouw achter je staat”

“Je moet altijd naar een plaats waar een ander graag weg wil”

Er zijn momenten geweest dat hij dacht niet meer thuis te zullen komen. Maar spijt dat hij bij de KNRM is gaan werken heeft Ane Ruijg nooit gehad. “Als timmerman kun je ook van het dak af donderen”, zegt hij nuchter. Als beroepsschipper bij de KNRM was hij 29 jaar lang 24 uur per dag oproepbaar in geval van nood. En met ruim 1.400 reddingsacties en zo’n 2.400 geredden (“De potvissen en papegaaien niet meegerekend”) kan hij terugkijken op een heel bijzonder werkzaam leven.

Niet dat Ane als jonge jongen al meteen de zee op wilde. “Ik was monteur in de werkplaats van de Holland, van Rederij Doeksen. Als het Guusjen was, ging ik met de Holland mee.” Bij een van de eerste reizen in extreem slecht weer is het meteen goed raak: Ane is zo zeeziek dat hij zeker weet dat hij nooit meer gaat varen. “Ik wist de hele nacht niet waar ik het zoeken moest. Maar ’s ochtends maakte de kok rijstepap en daar kreeg ik zomaar zin in. Ik nam een bord rijstepap en een kop thee en ging een uurtje liggen. En toen was het over. Ik ben nooit meer zeeziek geweest.”

Carlot
Aan boord van de Hollandpakt Ane alles aan. “Ik werkte in de machinekamer en ben zelfs kok geweest. Wat het varen betreft heb ik veel geleerd van kapitein Klaas van der Wielen.” Wanneer de Holland overgaat naar Rijkswaterstaat wordt Ane gepolst of werken bij de Reddingmaatschappij niets voor hem is. Hij heeft eerst weinig zin omdat de verdiensten laag zouden zijn. Maar dat blijkt mee te vallen en zo wordt Ane in 1979 stuurman op reddingboot Carlot. “Wat we de hele dag deden? Vooral onderhoud, want die schepen waren nog van ijzer, dus dat roestte van alle kanten natuurlijk, met dat zoute water.”

Een redding met de Carlot die Ane zich nog goed herinnert, is die van de Briz, een Russisch visverwerkend fabrieksschip met 54 man aan boord. “Dat was eind januari 1990. De Briz had machinepech boven Texel. Het anker was gebroken en ze dreven met de wind en de stroom mee. Eenmaal boven Vlieland maakte hij water en viel de elektriciteit uit. Dus wij erop af. Maar het is niet zomaar wat om 54 man van boord te halen onder die omstandigheden. Het was windkracht 10 tot 11, met uitschieters naar 12, dus orkaankracht.”

Pikhaak
Ane en zijn mannen proberen het aan de achterkant van het schip, en dat lijkt te lukken. “De eerste keer sprongen er twee man in het net. We hadden de moed erin. Weer langszij, en er sprongen weer twee over. Maar de laatste ging over de kop, zo het water in. Die is verzopen, dacht ik. De schijnwerpers aan en verdomme, we vonden hem ook nog. We hebben hem met een pikhaak uit het water getrokken. Daarna stapte er nog een over, maar toen durfde niemand meer.” Even later gaat het bijna mis met de reddingboot zelf. “We kwamen langszij, de kont van de Briz ging omhoog en klapte zo op de Carlot. Dan denk je: dit is het einde. Maar de kont kwam omhoog en wij kwamen er onderweg. Daarna hebben we niks meer gedaan, we moesten even van de schrik bekomen.”

Wel blijft de Carlot bij de Briz tot de wind genoeg is gaan liggen en de helikopters weer kunnen vliegen. “De volgende ochtend kwamen een Duitse en Belgische heli om het schip leeg te halen, toen was alles gered.”

De Carlot zet vervolgens koers naar Terschelling. “We kregen bericht dat er een helikopter zou komen om de vijf geredden over te nemen. Ik keek de jongens aan en zei: ‘Al stuur je honderd helikopters, er komt geen man van boord af. De deur gaat dicht.’ Wij het werk doen en zij straks met de eer gaan strijken, van mijn leven niet. Toen we de haven van Terschelling binnenvoeren, stonden er een paar honderd man op de kant. Een warmere ontvangst kun je niet krijgen. Dan merk je pas hoe het eiland meeleeft.”

Alfried Krupp
Begin jaren negentig komt er een nieuwe fase in het reddingswerk als de zogenaamde ‘rigid inflatable boats’, ook wel RIB’s genoemd, hun intrede doen. Deze ‘halve’ rubberboten zijn een stuk lichter en vragen veel minder onderhoud. Op Terschelling wordt zo de reddingboot Jan van Engelenburg gestationeerd en Ane wordt gevraagd om daar schipper op te worden. “Ze wilden een allrounder, en ik had de meeste ervaring.”

Het is op de Jan van Engelenburg dat Ane een van zijn zwaarste reizen ooit zal maken. “Dat was op 1 januari 1995. De Alfried Krupp, de reddingboot van Borkum, was door een zware grondzee in de problemen gekomen. Een paar andere reddingboten hadden willen helpen, maar moesten terug. Niet zo raar, want er stonden golven van veertien, vijftien meter.”

De Alfried Krupp had een eskimorol gemaakt, zo bleek toen Ane en zijn mannen met veel moeite de boot bereikten. “De mast was eraf geslagen, de railing lag plat, je wilt niet weten wat een ravage het was. De stuurman was al zijn tanden kwijt en zijn neus was kapot. De opstapper had zijn enkel gebroken, die lag in het water, zwaar onderkoeld. Ze vertelden dat de voorman en de machinist overboord waren geslagen.” Dan moet Ane een van de moeilijkste beslissingen in zijn leven nemen. “Ons werd vanaf de wal gevraagd of we terug wilden gaan om die mensen te zoeken. Toen heb ik gezegd: ‘Nee. Ze hebben geen overlevingspak aan, het is hartje winter en de wind heeft orkaankracht. Het heeft totaal geen zin.’ Dat was voor de eerste keer in mijn leven en ik naar ik hoop ook voor de laatste keer dat ik zo’n beslissing heb moeten nemen.”

Op de terugweg vinden Ane en zijn mannen de twee drijvers van de reddingvesten van de Duitsers. “Dat heeft zo moeten zijn, denk ik, en het zei ons genoeg. Het was voor die jongens meteen einde oefening, ze hadden geen schijn van kans. Ze zijn beiden later gevonden. De een na drie weken, de ander na twee maanden. Toen pas had ik er definitief vrede mee.”

Vertrouwen
Bang is Ane eigenlijk nooit geweest, zelfs niet toen ze een keer met boot en al over de kop gingen. “Natuurlijk zijn er momenten dat je een ei tussen je billen gaar kunt koken, maar het gebeurt zo snel dat je geen tijd hebt om bang te zijn. Pas later komen de koude rillingen, maar dat gaat weer voorbij. Natuurlijk zijn er risico’s. Je moet altijd naar een plaats waar een ander graag weg wil. Maar ik heb er nooit spijt van gehad en ben blij dat ik het allemaal gedaan heb.”

Belangrijk bij dit soort werk is dat je vrouw achter je staat, vindt Ane. “Ik heb jongens meegemaakt die thuis problemen hadden. Dat neem je mee aan boord en dan wordt het moeilijk.” Grinnikend: “Als mijn pieper ging, zei Hillie altijd: ‘Denk je erom, rijd je voorzichtig?’ Pas later begreep ik dat ze niet het varen bedoelde, maar het feit dat ik zo snel mogelijk naar West wilde. In het varen had ze honderd procent vertrouwen. ‘Ik weet hoe Ane is en het zijn goede schepen’, zei ze altijd.”

Voor zijn reddingswerk is Ane onderscheiden met diverse medailles en oorkondes. Ook is hij sinds 2008 Ridder in de Orde van Oranje Nassau. “De meest bijzondere medaille is toch wel de gouden De Ruyter-medaille. Die kreeg ik in 2011, toen was ik al met pensioen. In honderd jaar tijd zijn er daar maar tachtig van uitgegeven, dus daar ben ik wel trots op.”

Uit Mooi!Terschelling nr. 4, bijlage van Weekblad de Terschellinger nr. 1562, d.d. 17 december 2015.

Uitgeleerd zijn we nooit, daarom oefenen we op station Neeltje Jans minimaal één keer per jaar met een aantal duikers. Zo ook afgelopen week, woensdag avond kregen we samen met de collega’s van station Westkapelle uitleg over de verschillende soorten duikapparatuur en hoe te handelen bij tijdens een duikongeval.

De opgedane kennis kon zaterdag worden gebruikt bij de praktijk oefening waar beide reddingboten van station Neeltje Jans aan meededen. Tijdens de oefening kwamen er verschillende scenario’s voorbij zoals onderkoeling, decompressieziekte en een hartstilstand.

Bij deze oefeningen werd er nauw samengewerkt met enkele instructeurs en leden van de Nederlandse onderwatersport bond (NOB).

Aankomend opstapper op proef Mathieu zag een uitgelezen kans om op school en kinderdagverblijf 'Beregoed' voor te lezen uit de Redding van wijlen Dick Bruna.

Aan zijn enthousiasme ontbrak het niet en tijdens het voorlezen hingen de kinderen, maar ook de jonge moeders aan zijn lippen. De kinderen stelden veel vragen op hun niveau en deze werden 'kinderlijk' eenvoudig door Mathiau beantwoord..

Natuurlijk werd ook hier aandacht gevraagd om vrijwilliger te worden bij de KNRM. De kinderen wilden wel maar zullen nog een jaar of 10 tot 15 geduld moeten hebben.

Echter, ook vrouwelijke vrijwillige redders met dagbeschikking zijn meer dan welkom. Kom gerust eens langs of reageer per mail. Een paar keer mee oefenen kan altijd.

Dinsdagavond, 27 augustus 2019, hebben de twee vrienden Jan en Jan (Jan Hartman en Jan ter Beek uit Urk) een bronzen medaille ontvangen uit handen van de burgemeester, tevens voorzitter van Plaatselijke Commissie KNRM Urk. De twee vrienden kregen deze medaille i.v.m. hun bijzondere verdienste. 20 april 2019 schoten zij een zwemmer te hulp die tijdens lage watertemperatuur in moeilijkheden was gekomen. Zonder de hulp van deze vrienden had het heel anders kunnen aflopen. Deze helden actie wilde de gemeente Urk en KNRM niet onopgemerkt voorbij laten gaan. De twee vrienden ontvingen de bronzen medaille en getuigschrift van de Koninklijke Maatschappij tot redding van drenkelingen.

Op de foto Jan en Jan die onder toeziend oog van familie, SOAD Urk, ambulancemedewerkers de medaille kregen van burgemeester P. van Maaren

Zaterdagavond 16 januari vond in Café de Driesprong in Buren, tijdens de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie, de uitreiking plaats van de vrijwilligers medailles.

Jaarlijks worden tijdens de nieuwjaarsreceptie de vrijwilligersmedailles openbare orde en veiligheid en de daarbij behorende oorkonden uitgereikt door Albert de Hoop, burgemeester van Ameland en voorzitter van de plaatselijke commissie, aan de vrijwilligers die 10 of meer jaren taken hebben verricht als vrijwilliger bij de KNRM.

Dit jaar reikten Albert de Hoop en secretaris/penningmeester van de plaatselijke commissie Cor de Jong de vrijwilligers oorkonde uit aan Sip de Jong.
Hij kreeg deze oorkonde voor zijn 35-jarige inzet aan KNRM station Nes Ameland.

In 1980 begon Sip de Jong als helper aan de wal. In 1991 t/m 1993 was hij opstapper en plaatsvervangend chauffeur. Vervolgens was hij tot 1999 schipper en plaatsvervangend vuurleider. Tot 2011 was hij vuurleider en raketrichter om daarna als ploegleider van Station Nes aan de slag te gaan. Dit doet hij tot heden met veel enthousiasme. Hij zet zich altijd ten volle in op allerlei fronten en is een waardevolle kracht voor het station.
En dat al 35 jaar lang!
Natuurlijk werd niet alleen Sip bedankt voor zijn inzet, maar ook zijn vrouw werd in het zonnetje gezet met een leuke attentie.

Naast de uitreiking werd nieuw commissielid Jantina Scheltema welkom geheten. Zij zal de taken van PR en social media op zich nemen.

Tijdens het jaarlijkse bemanningsdiner van KNRM station Neeltje Jans reikte burgemeester en voorzitter van de plaatselijke commissie Gerard Rabeling een vrijwilligersmedaille uit aan 2 plaatsvervangend schippers...

Martijn Kuzee nam een onderscheiding in ontvangst voor zijn inzet gedurende 15 jaar waarbij hij maar liefst 996 mensen veilig aan wal bracht tijdens 507 reddingsacties. Michel Rijnhout werd onderscheiden voor zijn inzet gedurende 10 jaar. Dankzij de inzet van Michel werden tijdens 350 acties 618 mensen veilig aan wal gebracht.

De bemanning en plaatselijke commissie feliciteren Michel en Martijn met hun vrijwilligersmedaille voor hun jarenlange inzet en hopen dat ze de reddingboot en haar bemanning nog vele malen veilig thuis mogen brengen.

Afgelopen donderdagavond 30 maart ontving KNRM Ter Heijde de loftrompet 2016 uit handen van wethouder Marga de Goeij van Gemeente Westland, tijdens een goedverzorgde en gezellige bijeenkomst bij Koppert Cress in Monster.

De Loftrompet is “de vrijwilligersprijs” van de Gemeente Westland die zij jaarlijkse uitreikt aan een organisatie die gerund wordt door vrijwilligers.
Het feit dat we begin Maart verrast werden door de nominatie was al een eer op zich. En dat je dan ook nog met deze prijs naar huis gaat is natuurlijk echt super en een opsteker voor alle vrijwilligers van het station.

Juryrapport:
De Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij station Ter Heijde staat 24 uur per dag / 7 dagen per week paraat om de veiligheid op zee voor de Westlandse kust te waarborgen. Zijn er mensen of dieren in nood? Bij nacht en ontij schieten de vrijwilligers van de KNRM Ter Heijde in actie om hen te helpen en redden.

De vrijwilligers van de reddingsbrigade rukken zo’n veertig á vijftig keer per jaar uit, voor allerhande situaties: omgeslagen zeiljachten, brand op schepen, drenkelingen, vermissingen, surfers in nood en gestrande dieren. Binnen vijftien minuten is de brigade op locatie. Buiten de acties wordt er getraind: tweemaal per week komen de leden bijeen voor oefening en opleiding. Ondanks het 192-jarig bestaan, gaat de KNRM met haar tijd mee. Het modernste materieel voorhanden, een prachtig boothuis, zeker te danken aan alle donateurs, giften en legaten.

Al 192 jaar zijn de vrijwillige redders, de bijdragen van donateurs en de kosteloze hulpverlening een fundament onder de veiligheid van onze kust. De KNRM zorgt zelf voor de opleiding, en zijn daarmee in staat zelf hun doelen te verwezenlijken. De vrijwilligers zijn uniek, insiders noemen hen ook wel opstappers. In gevaarlijke omstandigheden trekken zij erop uit om anderen te helpen. In het donker, met windkracht negen en met golven van vier meter hoog doen zij hun werk. Ben je vrijwilliger bij de KNRM, dan ben je een held.

Dit brengt de jury ertoe de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij station Ter Heijde de Loftrompet 2016 toe te kennen.

Het zeiljacht dat dinsdag door de reddingboten Dorus Rijkers en Annie Jacoba Visser in de haven van Lauwersoog is afgemeerd, nadat het van zee is gehaald met motorstoring, is vanmorgen getroffen door een uitslaande brand.

De brandweer was snel ter plaatse en heeft uit voorzorg de assistentie ingeroepen van de reddingboot Annie Jacoba Visser. Deze hoefde echter niet in actie te komen voor bluswerkzaamheden.

Over de oorzaak van de brand is nog niet voldoende duidelijkheid, wel bekend is dat de twee aanwezige gasflessen nog gesloten zijn en geen gevaar opleveren. Nader onderzoek zal plaatsvinden.

Op Vaderdag 17 juni in Lelystad worden twee begeleide excursies naar de Marker Wadden georganiseerd. De vaartocht is georganiseerd door Natuurmonumenten en de KNRM.

Het gebied Marker Wadden ligt in het Markermeer, is nog volop in aanleg en alleen toegankelijk onder begeleiding. De vaartocht wordt gemaakt met het voormalig marineschip “Hydrograaf”. Een deel van de opbrengst gaat naar de KNRM, die op die dag, naast de Oldtimerdag, de Nationale Historische Reddingbootdag organiseert. (Let op: het is dus erg druk rond de Bataviahaven).

U vaart onder begeleiding van een deskundige gids van Natuurmonumenten naar de Marker Wadden voor een rondleiding. Aansluitend wordt u door de Hydrograaf weer terug gebracht naar de Bataviahaven.

Tip van de organisatie: trek goede schoenen aan want er zijn nog geen verharde paden aangelegd.

Reserveren voor dit prachtige uitstapje doet u hier. (Let op de beschikbare plaatsen.)

‘Varen doe je Samen!’, waar de KNRM ook partij in is, start in samenwerking met Rijkswaterstaat en Havenbedrijf Amsterdam, de bewustwordingscampagne ‘Vaarregels’. Doel van de humoristische informatieve campagne is om mensen op een leuke manier bewust te maken van de vaarregels op het water, om uiteindelijk de vaarregels onderdeel te laten zijn van elke vaartocht.

Voor de campagne zijn filmpjes en een flyer met zes vaarregels gemaakt en zullen gedurende de zomerperiode uitgebracht worden.

Eén van de filmpjes heeft als thema: Ga voorbereid op reis
Een goede reisvoorbereiding is het halve werk. Beluister de weerberichten. Verzamel informatie over je vaarwater, zorg dat je weet welke knooppunten je tegenkomt en hoe je die veilig kunt passeren. En neem een recente waterkaart en de verplichte papieren mee. Check ook van te voren of er stremmingen zijn.

Meer over de campagne lees je www.varendoejesamen.nl

Een groep leden van Rotaryclub Goes, afdeling Zuid-West Nederland, was zaterdagmiddag 13 mei te gast op reddingstation Hansweert. Na een interactieve presentatie over de KNRM werd iedereen door schipper Johnny Slabbekoorn welkom geheten op de reddingboot Dorus Rijkers voor een vaartocht over de Westerschelde… althans dat was de bedoeling…

Goed en wel los van de steiger gingen de piepers van de vrijwilligers af: “Prio 1, Vaartuig motorproblemen”. De leden van de rotaryclub moesten dus snel van boord en waren getuige van een echte uitruk.

“Zaterdag 30 december hebben we de herkansing gehad van de rondvaart met een boot van de KNRM. Uiteindelijk viel het weer ontzettend mee, slechts een spatje regen en van kou was helemaal geen sprake. We werden zelfs getrakteerd op een heuse drenkeling oefening en er was een meet and greet met een gigantisch containerschip.”Aldus de heer Westveer.

Tijdens de borrel na afloop bleek daarnaast dat we een bijzonder gast in ons midden hadden. Mevrouw Quast heeft na het overlijden van haar vader het donateurschap van de KNRM overgenomen en dat loopt al 60 jaar. Daarvoor ontving zij uit handen van plaatsvervangend schipper Jacco Moerland de gouden waarderingsspeld en het boek “wie goed doet”. Als dank overhandigde zij een mooie tip aan reddingstation Hansweert.

Foto’s: Diverse leden Rotary.

Aan het begin van de avond ging de pieper met de melding: Prio2 Vaartuig aan de grond. Van het Kustwachtcentrum kregen we door dat het een wit jacht betrof welke bij de VK7 aan de grond zou liggen.

Op locatie aangekomen betrof het een flink jacht welke door een krabbend anker heel langzaam aan lagerwal is geraakt en bij vertrek te vast lag om op eigen kracht te kunnen vertrekken.

De onfortuinlijke schipper en zijn vrouw
bleken al jarenlang trouw donateur van de KNRM te zijn en besloten nu voor het eerst gebruik te maken van de KNRM.

Nadat er een opstapper was overgestapt en de sleepverbinding gemaakt was, moesten bijna alle 453 pk’s van de Reddingsboot Oranje aangesproken worden om het jacht in beweging te krijgen Nadat het jacht over een ruggetje getrokken was kon na controle of alles nog op de juiste manier werkte, het 15 meter lange jacht op eigen kracht alsnog vertrekken.

Graag zouden wij nogmaals in contact willen komen met de schipper van het jacht.
29-07-2019 is er contact geweest met de schipper, de gegevens zijn nu compleet. Iedereen bedankt!

Actie: 34-2019

8 juni in de middag omstreeks 14:00 uur zijn de KNRM Reddingboten 't Span van Andijk en de Bernardine van Medemblik met spoed uitgevaren.
Ten noordoosten van de vluchthaven De Ven bij Andijk lag een multihull met een gebroken mast.

Tijdens dit voorval raakte een van de opvarenden licht gewond.
De situatie leek stabiel, maar uit voorzorg werd toch advies ingewonnen van de Radio Medische Dienst van de Nederlandse Kustwacht. De arts adviseerde om het slachtoffer te laten controleren. Hierop werd het slachtoffer ter controle naar Andijk gevaren waar een ambulance gereed stond voor een medische check.

Tegelijkertijd heeft de andere reddingboot een sleepverbinding gemaakt en koers gezet naar Medemblik. De mast van het vaartuig was helaas verloren gegaan.

Na controle kon de opvarende weer terug aan boord van zijn eigen vaartuig. 
Het jacht en beide opvarenden werd veilig afgemeerd in Medemblik, waarna de reddingboten weer retour reddingstation konden.

Uitruk 10/2022

Zeiljacht heeft accuproblemen en kan dus niet de motor starten 0.5 mijl van de zuidpier. Marifoon was ook uitgevallen en dus gelijk 2 opstappers op het zeiljacht overgezet voor assistentie en communicatie. Binnen de pieren langszij genomen en afgeleverd in de Seaport

Donderdag hebben tientallen (oud)collega’s op indrukwekkende wijze afscheid genomen van voormalig beroepsschipper Jaap Pronk. Op de boulevard van Scheveningen vormden vrijwilligers uit den lande, beroepspersoneel en oud-KNRM’ers een erehaag voor de rouwstoet, dit als onderdeel van een rondrit langs oud-Scheveningen, de vuurtoren, het boothuis en de beide havens van Scheveningen. Op het terrein van de KNRM had de bemanning van KNRM Scheveningen een eigen moment van afscheid. 

De uitvaart van Jaap Pronk was voor KNRM-begrippen een unicum. Ook aanwezigen die al heel lang voor de KNRM werkzaam zijn, konden zich niet herinneren zoiets ooit eerder te hebben meegemaakt. Het spontaan georganiseerde eerbetoon in Scheveningen, en de initiatieven op vele boothuizen de vlag halfstok te hangen, bewijst hoeveel waardering Jaap Pronk genoot binnen de hele Redding Maatschappij.

De KHV’s van Ter Heijde en Katwijk maakten deel uit van de erehaag, evenals voertuigen van de Haagse brandweer en van Reddingsbrigade Den Haag. Op zee en in de haven voeren de reddingboten van Scheveningen, Katwijk, Ter Heijde en Hoek van Holland met de rouwstoet mee op. De reddingboot Jan van Engelenburg – voorheen stationsboot van Scheveningen – was speciaal voor de gelegenheid naar Scheveningen overgevaren.

Jaap Pronk was ruim 40 jaar aan de KNRM verbonden. Officieel als helper aan de wal, opstapper, motordrijver, schipper en medewerker Operationele Dienst. Maar daarnaast ook officieus als mentor, leermeester en vraagbaak van kennis en kunde.

Gezien de huidige corona maatregelen is bij de erehaag een gepaste afstand gehouden onderling.