Drukke dag voor roeiredders
De roeireddingboot van Egmond aan Zee was op 31 januari 1914 net een aantal uren terug van een eerdere reddingsactie, toen een nieuw noodsein de wal bereikte. Het blad De Reddingboot berichtte er als volgt over:
…. De rust was echter van korte duur, want ongeveer acht uur 's avonds werd de Commissie wederom door de Kustwacht gewaarschuwd, dat bij strandpaal 45 een stoomschip was gestrand. De Commissie besloot dadelijk naar de strandingsplaats te vertrekken, zoodat te kwart voor negen de reis kon worden aanvaard. Het bleek toen echter dat men zich bevond in de onmiddellijke nabijheid van het wrak van de Salamander, het in 1910 gestrandde Duitsche oorlogsschip, zoodat zeer behoedzaam moest gemanoeuvreerd worden, hetgeen niet gemakkelijker werd gemaakt door de groote duisternis en de omstandigheid, dat de zee ruw was.
Toen men vrij van het wrak was, werd met flinke krachtigen slag over de banken geroeid, en lag de boot spoedig langszijde de gestrande stoomboot; de gehele equipage verliet het schip en kwam - 16 man sterk - behouden in de reddingboot aan wal. Het stoomschip bleek te zijn de Betsy Anna, bestemd naar Amsterdam. Nadat de reddingboot weder op den wagen was geladen, werd de thuisreis door de Commissieleden met de geredden en de doornatte roeiers en helpers met vreugde en blijdschap aanvaard over de goed geslaagde redding, welke zonder eenig ongeluk was afgeloopen.
Twee acties op één dag. Heden ten dage voor veel reddingstations de normaalste zaak van de wereld. Maar als we het in het tijdsbeeld van toen plaatsen, dan wordt het een unieke gebeurtenis. In 1914 kwam de gehele KNRM namelijk maar 11 keer in actie!
Paardenkrachten
In plaatsen waar geen haven is, moet de reddingboot bij alarm vanaf het strand worden gelanceerd. Tegenwoordig gebeurt dat met zware tractoren en speciaal ontworpen bootwagens. Vanaf de oprichting van de Redding Maatschappij in 1824, tot midden 20e eeuw, werden voor transport en lancering van de (roei)reddingboten paarden ingezet.
Boeren of bedrijven uit het dorp stelden hiervoor hun paarden beschikbaar. Bij een noodmelding moesten de boeren naar het land, om de dieren uit het weiland mee te krijgen naar het boothuis. Bij het boothuis werden de paarden voorgespannen en pas dan kon de reddingboot naar zee. Dat kostte behoorlijk wat tijd. Maar alternatieven waren er niet. Het was in die tijd roeien met de riemen die men had – ook voordat de reddingboot in zee lag.
Jaepie-Jaepie
Jacob Glas, later bekend geworden onder de naam Jaepie-Jaepie, was jarenlang reddingbootschipper in Egmond. Ruim veertig jaar maakte hij deel uit van de reddingbootbemanning, eerst als roeier (1860-1889) en later als schipper (1889-1904). Op 23 juli 1999 werd in Egmond bij de strandopgang een bronzen standbeeld van Jaepie-Jaepie onthuld.
