'Ik dacht: dit haal ik niet, ik ga verdrinken'
Na het volbrengen van de kitesurftocht Hoek tot Helder, wilde Robert Kooyman (37) de rest van de Nederlandse kustlijn afvaren tijdens een tweedaagse georganiseerde tocht vanaf Den Helder langs alle Waddeneilanden. Zijn reis eindigde op 5 oktober 2023 echter niet met z’n kite op Schiermonnikoog, maar na een barre zwemtocht op boei WG13 op open zee. “Ik heb doodsangsten uitgestaan.”
Alle eilanden afvaren leek hem prachtig
Robert is in de 5 jaar dat hij kitesurfer is al menig uitdaging aangegaan in landen als Brazilië en Zuid-Afrika. Nooit voelde hij zich onveilig. Alle eilanden afvaren van de ‘tv-tas’ leek hem prachtig. “Dan had ik de hele kustlijn gehad”, zegt Robert. De eerste dag verliep foutloos. Ze voeren met zo’n 25 kiters van Den Helder naar Terschelling, met een grote bocht om zandplaat Razende Bol heen. “De volgende ochtend om 8 uur vertrokken we met lichte wind. Eenmaal op het zuidelijkste puntje van Ameland waaide het echter heel matig, zo’n 14 knopen.
De organisatie besloot toch dat het veilig genoeg was met lichte wind en dus begonnen we aan de oversteek van Ameland naar Schiermonnikoog. Een afstand van zo’n 10 kilometer.” Na 5 kilometer, net voorbij zandplaat Het Rif, ging het fout. “De wind viel volledig weg en mijn kite in het water. De voorste groep was ongeveer 1 kilometer van mij verwijderd en de rest bevond zich ver achter mij.” Het was 1 uur ’s middags, net na doodtij.
Daar lag ik op open zee
“Zwemmen naar Het Rif was geen optie door de stroming die opkwam. Daar lag ik op open zee, geen land in zicht en de stroming die mij aflandig deed afdrijven. Ik drukte op de noodknop van mijn SafeTrx horloge, maar zag een kruisje waar streepjes moeten staan: geen verbinding.” Stress schoot door zijn lijf.
“Vorig jaar heb ik op een zwemtraining geleerd hoe je efficiënt zwemt en krachten spaart. In de verte zag ik boei WG13 en besloot hiernaartoe te zwemmen. Mijn kite trok mij de verkeerde kant op, dus die gooide ik als laatste redmiddel los. Als ervaren kiter weet ik dat je dit nooit mag doen, maar ik kon op open zee geen hulp inschakelen en de stroming trok aan mijn kite. Ik zwom, maar de boei kwam niet dichterbij.
Ik dacht: dit haal ik niet, ik ga verdrinken. Ik dacht alleen maar aan mijn vriendin en ons dochtertje. Het kan toch niet zo zijn, dat zij hoort dat papa niet meer thuiskomt? Ik stond doodsangsten uit, maar wist: ik moet rustig blijven, blijven zwemmen, anders verdrink je. Na ruim 45 minuten redde ik het tot aan de boei.
Uitgeput en met mijn laatste kracht
Uitgeput en met mijn laatste kracht klom ik er bovenop. Daar had ik enorm geluk, mijn telefoon had bereik en ik belde de KNRM.” De reddingboten van Lauwersoog en Schiermonnikoog rukten uit, want ook acht andere kitesurfers waren vast komen te zitten op de zandplaat. Na een klein half uurtje zag Robert de reddingboot aankomen. “Maar ook weer omdraaien. Nee, ik zit hier! Wat bleek, ze hadden mijn vlieger in het water zien dobberen en dachten dat er misschien een drenkeling aan vast zat.” “Ik zal mijn redders de rest van mijn leven dankbaar zijn. Het zijn hele professionele mensen. Ik was al donateur, maar heb het inschrijfgeld dat ik heb teruggekregen extra naar de reddingstations overgemaakt. Deze dag had heel makkelijk catastrofaal kunnen aflopen."
