‘Nu kan hij tóch weer met de reddingboot het water op’
Dick Spaans (1932-2008) was jarenlang motordrijver bij KNRM-reddingstation Zandvoort. Zijn naam krijgt een plekje op de nieuwe reddingboot voor KNRM Wijk aan Zee in het kader van de campagne ‘Wie maak jij onvergetelijk’. Zijn dochter Toet Kraaijestein-Spaans (58) is dolblij dat dit kan. ‘Zo krijgt hij toch een plekje op een reddingboot waar hij toen hij 55 jaar werd niet meer op mocht meevaren.’
Maandag was “bootavond”
Dick Spaans begon in zijn jonge jaren bij de Reddingsbrigade in Zandvoort, net als zijn toekomstige vrouw. Al snel schoof hij door naar de, toen nog, KNZHRM, vertelt zijn dochter Toet. “Mijn vader was technisch heel handig. Daarom werd hij motordrijver bij de reddingmaatschappij in Zandvoort. Elke maandag was het ‘bootavond’ en bracht hij de hele avond door in het boothuis. Dan was papa nooit thuis. Al was er een verjaardag of gebeurde iets anders belangrijks, hij was er niet bij. De avond begon met onderhoud en het sleutelen aan de reddingboot, de wippertruck en de tractor. Daarna verhuisden ze rond 21.30 uur naar het mannenverblijf om ‘polsoefeningen’ te doen. Aan een enorm lange tafel kwam de drank op tafel. Mijn vader stond erom bekend dat hij altijd twee rode bessenjenevers dronk en niet meer. Ze plaagden hem weleens door een derde glas voor z’n neus te zetten, maar die dronk hij nooit op. Het was echt een mannenwereld. Vrouwen waren, anders dan nu, absoluut niet welkom.”
Warme soep
Alleen de vrouw van Dick was na het oefenen op zaterdagochtend welkom in het boothuis. Deze uitzondering was ontstaan, toen zij op een ontzettend koude dag een warme pan soep voor de bemanning had gemaakt. “Dat was zo goed bevallen, dat ze sindsdien elke oefenzaterdag soep mocht komen brengen. Al vielen de mussen dood van het dak van de hitte.”
Lancering
Toet ging graag kijken als haar vader oefende op de reddingboot of als er lijnen werden overgeschoten vanaf het strand naar de boot. En als er een alarm was fietste ze regelmatig achter haar vader aan. Dick Spaans was als motordrijver de enige die op de reddingboot stond als deze op de bootkar en met de tractor naar zee werd gereden voor de lancering in het water. Toet: “Hij voerde alle handelingen uit die nodig waren voor de lancering. De lanceringen vond ik prachtig om te zien. De bootkar werd getrokken door een blauwe tractor met stalen rupsbanden. Dat maakte zo’n immens hard geluid. Je voelde de trilling door je lijf. Heel af en toe werd ik als kind op de boot gehesen en mocht ik meerijden. Dan voelde ik me de koningin van Zandvoort. Dat was heel bijzonder.”
Laatste wens
Tot zijn 55ste maakte Dick onderdeel uit van de operationele bemanning. “Maar toen kwam er een nieuwe reddingboot van de Valentijnklasse. Daar mocht je alleen op varen als je jonger was dan 55 jaar, en dus moest hij eraf. Dat ging hem echt aan het hart. Daarna heeft hij de radiocommunicatie gedaan. Hij is altijd betrokken gebleven. Vlak voordat hij overleed, vroeg hij mij of ik hem samen met de KNRM wilde uitstrooien op zee. Dat was zijn laatste wens. Dat heb ik gelukkig mogen doen. Hoe mooi is het dat hij nu met zijn naam op een reddingboot mag en hij op diezelfde zee mag varen? Hij vond het vreselijk dat hij niet op meer op de reddingboot mocht, en nu mag hij alsnog erop. Dat vind ik prachtig. Dan komt alles bij elkaar.”
Trots
Toen Toet het haar broer en zus vertelde, schoten ze meteen vol. “Ik heb het certificaat drie keer uitgeprint en gezegd: Kijk eens, hij gaat toch de reddingboot op! Mijn drie kinderen zijn ook ontzettend trots op hun opa. Vroeger dachten ze dat hij een hechte vriendschapsband had met Sinterklaas, omdat hij er met de reddingboot bij was als hij werd opgehaald in IJmuiden. Een van mijn kinderen heeft zijn KNRM-pet, de anderen zijn KNRM-trui en KNRM-shirt. Voor hen was opa Dick de KNRM.”
Wie maak jij onvergetelijk? Plaats de naam van een geliefde op de nieuwe reddingboot voor Wijk aan Zee. Lees hier meer over de actie!
