Wie Maak Jij
Onvergetelijk?

"Deze actie spreekt mij zeer aan. Toen ik las dat het om de nieuwe boot van Wijk aan Zee ging was ik helemaal enthousiast. De naam die ik opgegeven heb, is van mijn vader en die is geboren in Wijk aan Zee. Weliswaar al een tijd geleden overleden, maar ik vind het een schitterende gedachte dat hij op deze manier stiekem ook nog iets bijdraagt aan de KNRM."

"Mooie actie om aan mee te doen. Onze hond Gijp, een chocola-bruine labrador ging altijd mee varen en stond het liefst met zijn kop in de wind op het voordek. Hij is al een paar jaar niet meer onder ons en ik mis hem nog elke dag. Hoe mooi is het om zijn naam op een reddingboot te plaatsen."

SILKE

"Wat mooi dat ik mijn schoonvader via zijn naam op de reddingboot levend kan houden. Hij woonde jaren op zijn klipper, die hij zelf verbouwd en weer zeilend heeft gemaakt. Altijd op en rond het water levend, is dit een prachtige manier en biedt een mooie troost in deze moeilijke tijd"

JANNEKE

"Mijn opa en oma zijn op 24 april 1951 met de ‘New Australia’ van de Molukken naar Nederland gekomen. Een reis van meerdere weken over zee. Hoe mooi is het dat ik hun in Nederland een plekje kan geven op een reddingboot van de KNRM. Zelf hoop ik ooit met onze eigen zeilboot naar de Molukken te zeilen. Een droom of wens die wel wat voeten in aarde heeft. Maar wie weet. De cirkel rond te maken. Over het water terug naar de plek waar hun reis in 1951 begon. Mijn man is donateur/ lid van de KNRM. Vol trots varen wij met de vlag van de KNRM in het want. Hopende dat we ze nooit op het water nodig gaan hebben."

MAROES

Toen ik een mail kreeg met deze aktie, moest ik gelijk denken aan mijn opa. Hij is begin mei 1940 als rode-kruis soldaat op de “Actina” richting Rotterdam gevaren om daar de slachtoffers van de bombardementen te redden en te helpen. Voordat hij zich daadwerkelijk kon gaan inzetten, heeft de vijand daar 11 mei 1940 een stokje voor gestoken en is de boot gezonken. “Om niet te vergeten”. Het leek het mij een eervolle herinnering aan hem.

PETRA

Een prachtig initiatief. Ik heb de naam Onno van Baaren opgegeven. Dit is een neef van mij die in 1997 tijdens zijn eerste reis als leerling Marof (Maritiem Officier) is omgekomen als gevolg van een lasongeluk aan boord van het MS Wilma voor de kust van Colombia, onderweg naar het Panamakanaal. Onno was op dat moment 19 jaar oud. De Radio Medische Dienst is toen ook geraadpleegd, maar hulp was niet meer mogelijk. Onderzoek wees uit dat het lasapparaat niet was goedgekeurd voor gebruik aan boord van koopvaardijschepen. Er ontbrak een spanningsverlagend relais. Zijn naam op de reddingboot is een link met de zee, waar zijn toekomst lag. We zullen hem nooit vergeten. Ik heb het certificaat inmiddels overhandigd aan de vader van Onno. Dat gaf uiteraard emoties, maar ook trots en dankbaarheid.

PETER