Jacht loopt vast op strekdam met vader, moeder, 2 kinderen en een hond

Het is vrijdagmiddag 16.15 uur als de piepers weer gaan. Een Prio 1 ‘vaartuig aan de grond’. We moeten weer snel naar de Eemshaven! Wanneer we aan boord van de Jan en Titia Visser zijn, vragen we de gegevens op bij Den Helder Rescue. Er is een motercruiser aan de grond gelopen in de geul naar Termunterzijl. Er zijn 2 volwassenen, 2 kinderen aan boord. We vertrekken om 16.30 uur vanaf onze ligplaats in de Eemshaven. We melden bij Den Helder Rescue dat het water al valt en dat we waarschijnlijk niet veel voor de motorcruiser kunnen betekenen. Maar omdat we niet weten wat de situatie is varen we wel naar het jacht om poolshoogte te nemen. We zijn nog in de haven als we opeens Bremen Rescue horen met een Pan Pan. We nemen wat terug in snelheid zodat we het bericht goed mee kunnen luisteren. Zij komen met het bericht dat er een jacht zinkende is en dat het onbekend is waar. Het kan vanaf de Nederlandse grens tot aan Wangeroog (Duits Waddeneiland) zijn. De vraag reist direct; wat gaan we doen? Varen we nog verder naar een jacht wat aan de grond ligt? Of gaan we direct op zoek naar het jacht wat zinkende is in een onmogelijk groot zoekgebied maar wat ook heel goed ons gebied kan zijn? De twijfel wordt al heel snel weggehaald door Den Helder Rescue; De mensen aan boord van het jachtje waarnaar wij onderweg zijn, hebben met 112 gebeld en zijn verbonden met een Duitse alarmcentrale. Waarschijnlijk door onduidelijke communicatie zijn de coördinaten niet overgekomen bij de Duitse alarmcentrale waarop een Pan Pan is gegeven met een heel groot zoekgebied. De motorcruiser blijkt inmiddels te zijn omgevallen en de mensen hebben het jacht verlaten. Ze hadden een rubberen bij bootje bij zich waar ze met z’n vieren in zijn gestapt.

We varen snel verder en geven onze ETA (40 min) door aan Den Helder Rescue. We zijn 35 minuten later ter plaatse en zien een motorcruiser op de strekdam voor Termunterzijl liggen. Een vervelende plek en door het vallende water kunnen we hier niet meteen iets aan doen. Tegenover de motorcruiser ‘Melanie’ zien we een klein rubberbootje aan een prik vastgebonden liggen met daarin een gezin met hun hond. Het geultje is erg ondiep en we varen met de kielbalk door dik water en kunnen net bij de rubberboot komen. We nemen de mensen aan boord en slepen het rubberbootje mee naar diep water. De rubberboot word aan dek gehaald via de drenkelingen klep en op het achterdek vastgebonden. Wanneer we alles en iedereen aan boord hebben, praten we eerst met de mensen. Ze zijn erg geschrokken en zijn blij dat ze nu veilig zijn. De kinderen mogen naast de schipper op de seats komen zitten zodat ze alles goed kunnen zien en dit tochtje op de reddingboot in elk geval als leuk kan worden ervaren. We kijken even naar het jachtje wat nu echt onbereikbaar is. Hier kunnen we op dit moment niets betekenen. We besluiten om terug te varen naar de Eemshaven. We zijn om 18.35 uur terug op station waar de mensen opgevangen worden door de walbemanning met een kop koffie en voor de kinderen is er ranja. Ook is er niet veel later voor iedereen een warme hap.

Hier nemen we ook de gegevens op en maken een plan voor het volgende hoogwater om de motorcruiser te bergen.

Na een warme maaltijd in het boothuis gegeten te hebben (gemaakt door enkele partners) en een kop koffie vertrekken we om 20.55 uur vanaf het reddingstation. We melden ons weer bij het Kustwacht Centrum en varen met de eigenaar/schipper van het jachtje bij ons aan boord, richting Termunterzijl naar de ‘Melanie’ waar we eerder vandaag een gezin met hond afgehaald hebben. Het jachtje was vlak voor Termunterzijl op een stenen dam gevaren doordat de schipper een prik had gemist. Volgens de schipper van het jachtje zijn ze om 15.45 uur aan de grond gelopen en volgens de getijkromme zullen we om ongeveer 22.45 uur weer dezelfde waterstand hebben.

Aangekomen bij de ‘Melanie’ loopt het water echter al door een openstaande deur naar binnen. Enigszins verbaast dat het water binnenloopt en dat het jachtje niet overeind is gekomen tijdens het opkomende water, gaan we toch direct over tot handelen. We kunnen dichtbij komen maar moeten wel voorzichtig zijn. De stroom loopt hier erg hard en met een stenen dam voor en achter de ‘Jan en Titia Visser’ is voorzichtigheid geboden. Met de kop van de ‘Jan en Titia Visser’ vlak bij het jachtje kunnen we met een pikhaak de deur dicht trekken en proberen we vervolgens door een dakraam onze zuigslang van de bergingspomp onder in het jacht te brengen. Dit lukt allemaal maar we blijven het water niet voor. Er is ondertussen een opstapper overgezet op het jacht. We besluiten om de geul te verlaten en aan de andere kant van de strekdam te kijken of er voldoende water is om te varen. De dieptemeters geven niets aan maar we voelen geen grond en kunnen aan de andere zijde van de dam het jacht benaderen. Om het jacht toch te redden zou hij rechtop moeten staan. We hebben dan kans om onze pompen aan dek van het jacht te zetten om het jacht vervolgens leeg te pompen. We zetten een sleeplijn op het achterbolder van het jacht en trekken even. Het jacht komt vrijwel direct overeind en ligt recht en iets hoger. Hierdoor zijn de gangboorden vrij en loopt hier geen water meer naar binnen. We maken snel de sleeplijn los en varen weer naar het jacht toe. We zetten gelijk twee bergingspompen aan dek bij het jacht en een extra opstapper. De mannen hebben de pompen vrijwel direct aan het werk en kort daarna drijft het jacht weer. We maken opnieuw een sleepverbinding en wachten nog even totdat het jacht stabiel ligt. Vervolgens halen we het jacht uit de geul en slepen deze heel rustig naar Delfzijl. We willen er zeker van zijn dat het jacht geen water maakt. Na een half uur pompen zijn we er zeker van dat we het water voorblijven en varen de haven van Delfzijl binnen. Om 23.30 meren we af in de jachthaven van Delfzijl. Na het afmeren controleren we of er nog water binnenkomt. Maar dit kunnen we helaas niet goed zien. Het water druipt nog uit de bekleding van de banken en het is een enorme bende onderin het jacht. Voor de zekerheid zetten we er maar extra landvasten op zodat het jachtje in elk geval voor de kant blijft hangen als er onverhoopt toch nog water inloopt.

De eigenaar wordt door familie opgehaald. Ze laten de motorcruiser liggen en gaan de volgende dag weer terug naar Delfzijl om de schade op te nemen en om te kijken of ze het jacht varend naar hun thuishaven terug kunnen brengen.

Na alles nog een keer gecontroleerd te hebben vertrekken we 01.30 uur weer naar de Eemshaven waar we ons om 02.25 uur weer terug melden op het station.

We tanken de Jan en Titia Visser en maken daarna schoon schip. Daarna nemen we nog even tijd om na te praten en om 3.30 uur verlaten we het stationsgebouw.

Na de redding van een hond, afgelopen week nu een Kat in problemen?

Het is dinsdagavond wanneer om 19.36 uur de pieper gaat. ‘Prio 1, Cat. in problemen’. Gniffelend stappen we in de auto; Aan het begin van de week zochten we naar een hond en nu lijkt er nu een Cat in de problemen…?

Als we aan boord zijn van de ‘Jan en Titia Visser’ vragen we zoals gebruikelijk de gegevens op bij Den Helder Rescue. Al snel wordt de ernst van de zaak duidelijk. Den Helder Rescue meldt dat catamaran ’Waterman’ in de problemen is vlak boven het ‘Riffgat’ nabij het in aanbouw zijnde windmolenpark op de Noordzee. Er zijn twee personen aan boord van de catamaran. Ook de reddingboot van het Duitse Waddeneiland Borkum, de ‘Alfried Krupp’ is onderweg. De Alfried Krupp heeft via Bremen Rescue het verzoek gedaan om ons te alarmeren. We weten op dat moment nog niet precies wat er aan de hand is; Of er is iets niet aan de haak met catamaran of het weer is zodanig dat we ter ondersteuning zijn gevraagd. (Dit laatste is een afspraak tussen de beide stations. Wanneer we met slecht weer naar zee moeten, varen we gezamenlijk uit om als back-up voor elkaar te dienen).

We vertrekken om 19.45 uur vanaf het reddingstation richting zee. Ter hoogte van Borkum begint de zee al aardig op te lopen en we roepen de ‘Alfried Krupp’ op om te horen waar ze zijn. Zij zijn al boven de Riffgronden en hebben contact met de bemanning van de ‘Waterman’. Wij kunnen de ‘Waterman’ nog niet horen. Wij worden gevraagd om door te varen naar de ‘verkenner Westereems’ om elkaar daar te ontmoeten en vervolgens samen de catamaran naar rustiger water te brengen. De ‘Alfried Krupp’ blijft met het jacht op diep water omdat daar de golven wat ronder zijn. We gaan akkoord en stomen op naar de opgegeven positie. Ter hoogte van het Riffgat wordt ons snel duidelijk dat het geen optie is om hier binnen te lopen met de catamaran. De zee is behoorlijk hoog en we varen daarom zoals afgesproken door naar de ‘verkenner Westerems’. We zijn om 21.30 uur ter hoogte van boei 4 en worden opgeroepen door de ‘Alfried Krupp’. Zij zullen met het jacht achter hun aan afsteken naar boei 6 en verzoeken ons om achter het jacht te gaan varen. Dit omdat wij sneller kunnen ingrijpen wanneer er iets mis zal gaan. We lopen voor het zeetje aan weer terug naar boei 6 en blijven hier wachten. 0m 21.50 uur zien we de ‘Alfried Krupp’. Wij roepen de ‘Waterman’ op en krijgen nu ook een reactie terug. Ze zijn slecht te verstaan en geven aan dat de communicatie met de Alfried Krupp wat stroef verloopt omdat ze Duitse taal niet machtig zijn. We geven aan dat wij achter hun aan zullen varen voor hun veiligheid en dat de ‘Alfried Krupp’ voor hun uit vaart en hun zal begeleiden. We spreken af dat de communicatie verder via ons zal verlopen. Om 21.55 uur meldt het jacht dat ze iets water maken. We vragen hoeveel en of ze dit zelf ook kunnen lozen. Het waren geen grote hoeveelheden water en ze konden dit zelf lozen.

Na ruim een uur varen zijn we ter hoogte van Borkum en de bemanning van de catamaran geeft aan hier bij de haven naar binnen te willen. Maar ze kunnen het grootzeil niet strijken en hun SB motor was eerder ook al uitgevallen. We geven aan dat de ‘Fisherbalje een smalle geul is en dat ook de haven monding op Borkum smal is en dat het gezien de wind en de stroming, ons inziens verstandiger is om door te varen naar de Eemshaven. De bemanning van de ‘Waterman’ gaan hiermee akkoord. De ‘Alfried Krupp neemt afscheid en vaart de Fisherbalje in en gaat terug naar hun ligplaats op Borkum.

Als we aankomen in de Eemshaven nemen we de catamaran langszij en draaien met de kop in de wind. We zetten een opstapper over die meehelpt om het zeil te strijken. Als dit gelukt is gooien we weer los waarop de catamaran op eigen kracht naar de drijvende stijger vaart en langszij de ‘LE 55’ (de Aak waarvoor we eerder deze week waren gealarmeerd) kan afmeren.

Niet veel later gaan we aan boord van de ‘Waterman’ om de gegevens op te nemen. Pas tijdens het opnemen van de gegevens wordt ons ook duidelijk wat er precies is gebeurd… Tijdens de overtocht van Denemarken naar Vlieland nam de wind onverwachts toe. Nadat er tweemaal een reef in het grootzeil was gezet, werd uiteindelijk besloten om het zeil helemaal te strijken en op de motor verder te varen. Hierbij brak een zeillat en men was niet bij machte om het zeil te strijken. Tot overmaat van ramp viel er ook nog een motor uit. In combinatie met de hoge zeegang en harde wind waren het voor deze mensen genoeg redenen om de kustwacht op te roepen en om hulp te vragen.

Hierna nemen we afscheid van de bemanning van de ‘Waterman en gaan we bunkeren. We melden ons om 2.00 uur weer terug op station. Klaar voor een volgende inzet.

Bekijk ook een filmpje van deze aktie op onze Facebookpagina: KNRMeemshaven en vergeet deze pagina niet te liken!

Het omgeslagen schip zal geborgen moeten worden, lees het vervolg.

Vanochtend vroeg om 4:15 uur vertrokken we weer naar de Aak ‘LE 55’ die een dag eerder was omgeslagen op de Randzel. Dit hadden we de avond ervoor, na afloop van de zoekactie naar de vermiste hond, afgesproken met de bemanning van Ubels Offshore. (Zie voorgaande rapportage).

De Aak ‘LE 55’ was gisteren omgeslagen door een windvlaag. De mensen aan boord van de Aak zagen een rimpel over het water aankomen bij nagenoeg windstil weer. De schipper heeft hierop nog geprobeerd de zeilen los te gooien, maar het was al te laat. Het zeil sloeg over bakboord op zodanige wijze dat de Aak kapseisde en het schip vol water liep. De ‘LE 55’ lag gelukkig op ondiep water en zonk niet volledig. Dat bood ook de mogelijkheid om het schip te bergen.

Het stond niet ter discussie wie deze klus zou gaan doen, het ging hier duidelijk om een berging en niet om een redding, dus de klus was voor Ubels Offshore in dit geval. Ik ben van mening dat dit de onderlinge verhoudingen tussen de lokale bergers en ons station ten goede komt.

We waren om 04.45 uur ter plaatse en hadden uit voorzorg een extra pomp meegenomen. We hielden enige afstand zodat de berger zijn werk kon doen. Bergingsvaartuig ‘Vrijheid III’ van Ubels Offshore had al een sleeplijn op de mast gezet met behulp van de ‘ROF II’. De ‘Vrijheid III’ probeerde de Aak op deze manier weer rechtop te zetten. Toen dit niet lukte werden wij gevraagd om met de Jan en Titia Visser mee te helpen. De ‘ROF II’ bood aan om onze sleeplijn ook op de mast te zetten zodat we gezamenlijk konden trekken. We gaven onze sleeplijn mee, maar we wilden deze niet op de mast vastgezet hebben maar op de voorbolder die een meter hoger lag dan de mast. Op deze manier konden we veel meer kracht zetten (kracht x arm) en we drukten de Aak niet naar beneden omdat de tros dan niet over de romp zou liggen. Nadat we de sleeplijn uitgevaren hadden en we op dezelfde afstand van de ‘LE 55’ lagen als de ‘Vrijheid III’, gaven we wat extra vermogen op de sleep. De ‘LE 55’ kwam vrijwel direct overeind en bleef vervolgens recht op staan. De Aak ‘LE 55’ lag wel zo diep, dat het opkomend water weer over de randen van de Aak liep. Op deze manier had pompen geen zin. Er moesten gewacht worden totdat het water weer was gevallen en pas dan kon de ‘LE 55’ leeggepompt worden. We overlegden met de bemanning van Ubels Offshore en zij gaven aan dit met vallend water te gaan doen. Onze hulp was hierbij niet meer bij nodig. We werden vriendelijk bedankt voor onze hulp.

We voeren terug naar de Eemshaven waar we ons om 6.30 uur terug meldden op het station.

Rond het middaguur zocht ik nog even contact met de schipper van Ubels Offshore om te horen het was afgelopen. Ze hadden de Aak ‘LE 55’ leeg gepompt en wachtten op hoog water zodat ze het schip konden afslepen.

Om 17.50 uur bracht de ‘Vrijheid III’ de ‘LE 55’ de Eemshaven binnen, waarmee de hulpverlening aan de ‘LE 55’ kon worden afgesloten. We kunnen al met al spreken van een geslaagde gezamenlijke inzet.

De foto's in dit artikel zijn gemaakt door Mariska Burema

Mens en dier werd na een zoekaktie gered.

Vanavond alarm! Prio 1 'vaartuig omgeslagen' om 20:05 uur. We gaan met spoed naar de Eemshaven. Eenmaal aan boord van de Jan en Titia Visser worden de nodige gegevens opgevraagd bij Den Helder Rescue op kanaal 16. Er is een zeilboot omgeslagen bij boei 30 en deze maakt water. Er zouden twee personen aan boord van het schip zijn en verder krijgen we te horen dat de loodstender Lyra en de ‘Vrijheid III’ van Ubels offshore al onderweg zijn om zo snel mogelijk assistentie te verlenen aan de mensen die aan boord zijn van het zeiljacht.

Terwijl de schipper gegevens opvraagt wordt er door de bemanning nog snel een extra pomp aan boord gezet. We gaan om 20.15 uur los van de ligplaats en vertrekken met spoed naar de opgegeven positie.

Buiten de pieren nemen we contact op met loodstender Lyra. De Lyra is al ter plaatse en heeft de mensen die het schip verlaten hebben en in hun bijbootje zitten aan boord genomen. Zij gaan direct terug naar de Eemshaven. Hier worden de geredde mensen opgevangen in het loodskantoor. Een ambulance is naar de Eemshaven onderweg voor een medische controle van de geredde mensen.

Tijdens het contact met de Lyra wordt ons verteld dat de hond van het echtpaar overboord is gesprongen en in Zuid Oostelijke richting is gezwommen. Men vraagt of wij willen uitkijken naar de hond. Natuurlijk willen wij dat en varen door. Voor veel mensen is een hond een gezinslid en willen wij ons best gaan doen om de hond te vinden. Ook de Alfried Krupp van Borkum (D) is bijna gearriveerd op de plaats van het omgeslagen schip en meldt zich. Ze vragen of ze nodig zijn bij deze klus. We vragen hun om mee te helpen zoeken naar de hond met hun bijboot de ‘Gluckauf’. Ook de ‘Vrijheid III’ laat weten mee te helpen zoeken naar de hond.

Het zeiljacht blijkt wat noordelijker op een wadplaat (Randzel) te liggen dan de aangegeven positie deed vermoeden. We gaan eerst poolshoogte nemen bij -wat nu blijkt- een Aak die volledig op zijn kant ligt maar wel op de bodem en dus niet verder zal zinken. Onze prioriteit gaat nu zeker uit naar de hond. We varen rond het schip in de hoop dat de hond terug is gezwommen. Iedereen is alert en we denken de hond vaak te zien maar dan bleek het om een zeehond, een eend, wrakdelen, enzovoort te gaan. Na een uur zoeken hebben we de hond nog steeds niet gevonden. We schatten de kans klein dat we deze nog (levend) terug zullen vinden. De Duitse reddingboot ‘Alfried Krupp’ staakt de zoekactie en neemt afscheidt en gaat vervolgens terug naar Borkum. Wij varen nog even langszij de ‘Vrijheid III’ om even te overleggen en komen tot de conclusie dat het een ondoenlijke zaak is om de hond terug te vinden. We melden aan Den Helder Rescue dat we de zoekactie beëindigen en terug varen naar de Eemshaven. We vinden het heel naar dat we de hond niet hebben kunnen vinden en varen met tegenzin via de Emshornrinne terug naar boei 30. Daar kunnen we oversteken naar de Eemshaven. Eigenlijk willen we nog helemaal niet opgeven…! We besluiten toch nog maar even doorvaren onder de rand van de Randsel en nog weer een stukje verder. Opeens zien we een wit/bruine hondenkop vlakbij de meetpaal onder de Randsel bijna 1,5 mijl vanaf het schip (positie 53°29,445 NB 006°50,045 OL). We stoppen af en een van onze mannen gaat overboord om de hond te pakken. Via de drenkelingenklep halen we beiden aan boord van de Jan en Titia Visser. Toch verbaast over het feit dat we de hond nog gevonden hebben melden we dit bij Den Helder Rescue en de participerende schepen. De opluchting is bij iedereen merkbaar.

We gaan om 21.10 uur terug naar de Eemshaven om de hond met zijn bazen te herenigen. Om 21.25 uur zijn we bij het loodskantoor waar we de hond overdragen aan zijn baasjes. Een geweldig moment. Ook voor ons als redders is dit prachtig om mee te maken. Hier doen we het toch voor!

Kort daarop worden gegevens van het echtpaar, e.d. opgenomen en afspraken gemaakt voor de berging van de Aak.

Er wordt afgesproken dat de berging uitgevoerd wordt door Ubels offshore en dat wij aanwezig zullen zijn om te helpen bij het recht zetten en het leegpompen van de Aak (zie voor meer gegevens het volgende rapport).

Om 22.45 uur melden wij ons weer terug op het station.