Afgelopen zaterdag hebben wij met heel veel plezier trouwe donateurs mogen ontvangen op ons station. Het ging hier om fans van de KNRM die ons al meer dan 50 (en soms zelfs 60! jaar) financieel steunen.
Een mooie gelegenheid om ook stil te staan bij de oprichting van de KNRM, 190 jaar geleden op 11 november j.l. Dit heuglijke feit werd gevierd met een heerlijk stuk taart, aangeboden door het hoofdkantoor van de KNRM te IJmuiden. Uiteraard werden de trouwe donateurs na ontvangst voorzien van een mooi speldje, opgespeld door de voorzitter van de plaatselijke commissie, mevrouw De Zwart, burgemeester van Blaricum. Daarna was er tijd voor een rondleiding en natuurlijk de mogelijkheid om een stukje mee te varen op de reddingboten Blaricum-1 en Engelina.
Op 25 juni 2016 hield Lionskring Alblasserwaard de jaarlijkse sloepentocht over de Giessen om mensen met een verstandelijke beperking bijzonder mooie dag te geven.
De deelnemers aan de tocht hadden een onvergeetlijke ervaring dankzij de booteigenaren.
Een afvaardiging van de Dordtse KNRM vrijwilligers was aanwezig om te zorgen dat alle deelnemers een reddingvest omhadden en de sloepen te begeleiden op het water.
Na afloop van de sloepentocht had de Lionskring Alblasserwaard nog een bijzondere verrassing in petto voor de KNRM vrijwilligers. Er werd een cheque overhandigd van € 2500,-. Nogmaals hartelijk dank.
2017 is wat betreft het aantal inzetten weer een onverminderd druk jaar geworden voor de vrijwilligers van KNRM reddingstation Enkhuizen. Samen met de overige inspanningen van onze vrijwilligers zorgde dat er voor dat zij in totaal ruim vierduizend uur voor de KNRM zijn bezig geweest.
99 keer moesten onze KNRM vrijwilligers uitvaren om in problemen geraakte watersporters en beroepsvaarders te helpen op het IJsselmeer en het Markermeer, 278 opvarenden en 3 dieren werden hierbij veilig aan wal gebracht. Een wederom druk reddingsjaar waardoor ons reddingstation nog steeds in de top vijf van drukste reddingstations is terug te vinden.
Ook dit jaar betroffen motorproblemen de nummer een oorzaak voor een alarmering van ons reddingstation. Gevolgd door aan de grond geraakte jachten en op nummer drie medische inzetten op het water en assistenties aan de ambulancedienst in het havengebied.
Dit alles werd bewerkstelligt door onze 33 vrijwilligers te weten 21 varende bemanningsleden, 6 helpers aan de wal en 6 commissie leden.
Verder hebben wij weer meerder keren ons nut bewezen bij het assisteren van de ambulancedienst in het havengebied van Enkhuizen, Ook een aantal medische incidenten op het IJsselmeer werd in goede samenwerking met hen uitgevoerd, iets wat ook geld voor de meerdere inzetten met de Brandweer van Enkhuizen
Naast alle acties verleenden onze vrijwilligers ook assistentie bij diverse evenementen zoals de zwemprestatietocht, brandweerdwedstrijden, het binnen brengen van het bevrijdingsvuur en de intocht van Sint Nicolaas. Tevens vond er een interne verbouwing van het boothuis plaats door onze vrijwilligers en werd de bestrating rond het gebouw uitgebreid. En uiteraard werden er vele uren gestoken in oefenen, opleidingen en onderhoud van de reddingboten.
Tevens werd er een Redderskring opgericht welke ons reddingstation de komende jaren financieel gaat ondersteunen.
In totaal besteden zij 4066 uren aan dit vrijwilligerswerk. Iets wat omgerekend een waarde vertegenwoordigen van 100.000 euro.
Zaterdagmiddag hebben de vrijwilligers van station Katwijk de ambulancedienst geassisteerd bij een onwelwording op strand.
Rond twee uur gingen de pager af voor een assistentie aan de ambulancedienst in de Zuidduinen van Katwijk. Enkele minuten na alarmering vertrok het kust hulpverleningsvoertuig richting de Zuidduinen. Onderweg werd bekend dat het slachtoffer niet in duin maar op het strand lag.
De jeep van de Katwijkse Reddingsbrigade was vrij snel al ter plaatse en heeft het ambulancepersoneel van de eerste ambulance vervoerd naar het slachtoffer. Het slachtoffer was een hardloper die op het strand tussen Katwijk en De Wassenaarseslag onwel was geworden.
De bemanning heeft vervolgens het ambulancepersoneel van de tweede ambulance vervoerd over het strand. Het slachtoffer is op verzoek van het ambulancepersoneel vervolgens met het kusthulpverleningsvoertuig vervoerd naar de gereedstaande ambulances op de Boulevard.
Nadat het slachtoffer was overgetild in de brandcard kon de bemanning weer terug keren naar het boothuis.
Vanmiddag is zowel de bemanning van de Egmondse Reddingsbrigade als de KNRM gealarmeerd voor een onwelwording op het strand van Egmond. De bemanning van de beide terreinvoertuigen zorgde voor eerste hulp en een veilig vervoer over het strand.
Dit jaar is onze reddingboot Annie Poulisseprecies 25 jaar in dienst. De KNRM-reddingboot van het Valentijn type heeft al die jaren vele watersporters en beroepsvaarders uit de nood geholpen. Op deze ‘Valentijnsdag’ zetten wij haar in het zonnetje.
De Annie Poulisse is in 1994 bij Habeke in Edam gebouwd. Op 28 januari 1995 is zij gedoopt door mevrouw M. van Munster van Heuven-Sprenger van Eijck, echtgenote van de toenmalige voorzitter van de KNRM. Sinds die tijd zijn we al honderden keren uitgevaren om mensen in nood te redden of te helpen. Wij houden van onze ‘Valentijn’ die onze bemanning en haar geredden telkens behouden heeft thuisgebracht.
Vrijwillige bijdrage
De KNRM is voor haar voortbestaan volledig afhankelijk van donateurs, giftgevers, sponsoren en erflaters. Vrijwillige bijdragen van donateurs passen uitstekend bij de vrijwillige redders en de kosteloze hulpverlening. Dit is sinds 1824 het fundament onder de KNRM. Wilt u de KNRM ook structureel steunen? Wordt dan donateur of vraag naar de mogelijkheden om in de toekomst ook uw nalatenschap (deels) aan de KNRM te schenken. Meer informatie via station@zandvoort.knrm.nl
Voor een eenmalige donatie kunt u via Tikkie een bedrag naar eigen keuze overmaken:
Een schip op het strand komt niet vaak voor. De vrijwilligers van KNRM Scheveningen werden gealarmeerd voor een jacht aan de grond en een persoon te water. Het bleek te gaan om een overboord geslagen opvarende van een wedstrijdjacht dat in de branding lag te stuiteren. De opvarenden schreven een verslag.
Bij aankomst bleek het zeiljacht even voorbij het Noordelijk Havenhoofd te zijn gestrand in de branding. Eén van de opvarenden was mede door het onstuimige weer overboord geslagen en inmiddels gered door oplettende surfers. De andere opvarende werd van boord gehaald door de brandweer. In het boothuis komen ze op adem. Samen met KNRM Ter Heijde word het jacht vlot getrokken en naar een plek in de haven gesleept. Op zich een korte klus voor de vrijwilligers van de KNRM. Op Facebook schrijft eigenaar Chris van het jacht zijn kant van het verhaal over het plotselinge einde van de Bruine Bank Race waaraan hij meedeed. Vlak voor de havenhoofden pakken we zijn verhaal, vertaald en samengevat uit het Engels, op:
Mayday
“De motor viel plotseling uit - waarschijnlijk iets om de schroef gewikkeld. We kunnen ofwel naar het strand en ondieper water vallen, of proberen naar boven te komen en de bries aan bakboord op te vangen. Met de fok omhoog gaan we langzaam op weg, elke golf klapt de boeg terug, totdat we de klap van de kiel voelen die het zand raakt. We kozen ervoor om de zeilen te laten vallen om de belasting te verminderen. Een grote golf gooide ons plat en ik zag Raymond overboord gegooid worden en de boeg draaide naar waar hij was gevallen!! Toen ik over reling keek, zag ik hem in het water, met opgeblazen reddingsvest. Greep de marifoon en plaatse mijn eerste en hopelijk laatste Mayday-oproep. Ik zag Raymond op zijn rug drijven, maar ook verschillende surfers - die slechts een paar maanden eerder het tragische verlies van vijf vrienden op dezelfde plek leden, snel peddelen om hem te redden ..
Binnen een paar minuten hoorde ik sirenes, en al snel arriveerden meerdere politie-, brandweer- en KNRM-diensten op het strand. Terwijl Raymond veilig aan wal stond, zat ik aan boord en voelde me beschaamd, teleurgesteld, boos, maar ook heel veilig. We wonen aan de haven en zien regelmatig de reddingsboten reageren op oproepen vanaf hun ligplaatsen tegenover ons. Een ongelooflijk professionele en veel bewonderde dienst.
Reddingvest
Al snel brulde een reddingsboot rond de pier. Ik zag twee mannen vanaf de zeezijde op surfplanken naderen. Ze vroegen of ik in orde was - "Ja, het gaat goed - wat wil je dat ik doe". Een van hen kwam dichterbij en vroeg: "Ik weet dat het moeilijk is om je eigen schip te verlaten, maar ik denk dat je nu moet uitstappen". Ik sprong uiteindelijk weg van de spiegel in de richting van zijn board. Nadat mijn reddingvest opgeblazen was, pakte hij mijn arm en we zwommen weg. Een paar meter later kon ik staan. Medezeiler Raymond stond met een kleine groep politie- en reddingswerkers op het strand. Met de KHV werden we naar het boothuis gebracht. Ze brachten ons naar hun bemanningsverblijf - een wirwar van memorabilia en onderscheidingen, schermen en led-mededelingenborden, een grote tafel met oude comfortabele stoelen en warme koffie, chocolade paaseieren (!!) en een momentje om te ontspannen.
Fotograaf
We praatten wat, ze hielden ons op de hoogte van de voortgang bij het uit het zand trekken van de boot, en we belden naar huis om te voorkomen dat onze echtgenoten erover hoorden op het nieuws of een bericht op Facebook zagen. Ik grapte half dat ik verwachtte dat onze alomtegenwoordige Scheveningse nieuwsfotograaf Dick Teske waarschijnlijk al foto's online had gepost - nog niet wetende dat veel van zijn en anderen foto's waren gepost en opnieuw gepost op FB, nieuwssites en andere media."
Zijn stuk eindigt de schrijver met een evaluatie van de actie en een oproep aan een ieder die het nog niet is, donateur te worden van de KNRM. Daags na de redding brachten de mannen een bezoek aan het boothuis om de droge kleren weer terug te brengen en hun dank uit te spreken voor hun redders.
Afgelopen zaterdagochtend tijdens het koude winterweer heeft de bemanning van KNRM Scheveningen een algemene oefening gehouden waarbij alle drie de eenheden van het reddingstation betrokken waren.
Het kusthulpverleningsvoertuig lanceerde de kleine open RIB de Beluga en hield daarna een korte oefening terreinrijden. Toen de Belugawas gelanceerd oefende de bemanning in het aan boord nemen van een drenkeling. Extra aandacht hierbij werd besteed aan het horizontaal aan boord nemen van de drenkeling in verband met eventuele onderkoelingsverschijnselen.
Aan boord van de Kitty Roosmale Nepveu werd een brandoefening gehouden voor het geval dat er aan boord van de reddingboot brand uit zou breken. Om iedereen elke oefening te laten meemaken werd er diverse keren gewisseld van bemanning.
Om twaalf uur werd de oefening beëindigd en nadat alle eenheden weer gereed waren gemaakt voor een eventuele actie, werd er onder het genot van een warme bak koffie geëvalueerd.
Een automatische alarmering door een EPIRB (Emergency Position Indicating Radio Beacon) van de Urker kotter Lummetje, zette donderdagmorgen 28 november rond kwart voor zes een grootscheepse reddingsactie in gang.
De alarmering kwam binnen bij de Kustwacht in Den Helder, waarop direct reddingboten van KNRM Den Helder en Texel werden gealarmeerd.
Ook een Kustwacht-helikopter, -vaartuig en de mijnenjager Zr. Ms. Makkum van de Koninklijke Marine werden ingeschakeld. De laatst bekende positie van de viskotter lag een paar mijl west van de Noorderhaaks. Samen met de reddingseenheden zochten ook collegavissers mee naar de twee opvarenden van de gezonken kotter. Zij aan zij zochten de kotters het hele gebied af.
De Zr.Ms Makkum lokaliseerde later in de ochtend het vermoedelijke wrak van de kotter. Door de hoge zeegang was een duikoperatie niet mogelijk. De zoekactie bleef daarom doorgaan.
De reddingboot Beursplein 5 viel in de ruwe zee noordwest van De Koog in een diep golfdal, waarbij twee van de bemanningsleden gewond raakten. De reddingboot is daarom teruggekeerd om de gewonden aan wal te brengen. Daarna nam de boot verder deel aan de actie.
De reddingboot Joke Dijkstra bracht na enkele uren het aangetroffen reddingvlot, de EPIRB en andere scheepsonderdelen aan de wal. De zoekactie is de hele middag voortgezet in de hoop de twee opvarenden van de kotter te vinden. Naarmate de tijd verstreek daalden de overlevingskansen.
De Kustwacht verzocht KNRM Callantsoog zowel donderdagmiddag als vrijdagochtend vroeg het strand af te zoeken met het kusthulpverleningsvoertuig. Deze drie zoekacties leverde geen resultaat.
Door de wind, golven en stroming konden de eerste duiken naar het gelokaliseerde wrak pas zaterdag plaats vinden. Toen werd door marineduikers het wrak verkend. Zondag werd het stuurhuis onderzocht en werden de beide mannen gevonden en geborgen. De politie, Koninklijke Marine, Kustwacht en SOAD werkten hierbij nauw samen.
Oorzaak wordt onderzocht Hoe de kotter met de twee bemanningsleden heeft kunnen zinken, is onbekend. De Onderzoeksraad voor Veiligheid doet momenteel onderzoek naar de toedracht van het tragische ongeval. Via de website van de Onderzoeksraad voor Veiligheid kan het onderzoek gevolgd worden.
Onze gedachten gaan uit naar de nabestaanden van de slachtoffers en de Urker gemeenschap.
Zaterdag 7 november jl. mocht KNRM Huizen in haar reddingstation trouwe donateurs ontvangen. Mevrouw H.J. Nihot – van der Linden uit Weesp was ook uitgenodigd, maar kon vanwege ziekte niet komen. Reden waarom ze thuis werd opgezocht.
Daags na de kerstdagen belden schipper Joost Leeuwerke en secretaris Hans Borremans bij haar aan. Een woonark aan de Vecht waarin ze woont met zoon Marcel - student, sportvlieger en mantelzorger. De ark met de naam Liberty is ontworpen door haar echtgenoot die helaas vijftien jaar geleden als gevolg van een tragisch verkeersongeluk om het leven is gekomen. Prachtige scheepsafbeeldingen in het glas van de deuren geven de binding aan met het water.
50 jaar donateur van de KNRM. ‘Waarom’ was natuurlijk de vraag. “Ik vond het niet eerlijk dat deze prachtige organisatie geen subsidie kreeg. Ik ben toen meteen donateur geworden. Ik heb altijd iets met water gehad; mijn vader had een sleepboot en is later gaan varen op een rondvaartboot. Mijn man en ik hebben zeven plezierboten gehad.” Haar echtgenoot had een doe-het-zelf zaak en zelf heeft zij 25 jaar bij de toenmalige PTT gewerkt.
Mevrouw Nihot zit vol met boeiende anekdotes. Hun eerste woonark kochten ze van een marineman. Op de Vecht werd toen door de marine vaak geroeid. Als bij hun woonark werd aangekomen, stopte het roeien en werd een formele groet gebracht. De familie had geen idee waarom. Later bleek dat de roeiers dachten dat hun commandant er nog woonde. “Toen mijn vader op de rondvaartboot zat, ging ik vaak met hem mee”, vertelt mevrouw Nihot. “Als de boot dan het Amsterdamse IJ opvaarde zei hij tegen de passagiers dat er maar in reddingboei aan boord was en dat die voor hem was. Niet iedereen begreep de grap en het heeft soms boze gezichten opgeleverd.”
Jubileumspeld De KNRM-ers moesten toch maar even doen waarvoor ze gekomen waren: mevrouw Nihot in het zonnetje zetten. Schipper Joost Leeuwerke: “Ik wil u graag de jubileum speld opspelden als grote blijk van waardering voor uw jarenlange donateurschap, bedankt hiervoor!” De foto van dit heuglijke moment wordt bij de voordeur van de woonark gemaakt. Jawel, in het warme zonnetje, en dat eind december!
Weer binnen kreeg de jubilaris het KNRM-boek ‘Wie goed doet… - Waarom heten reddingboten zoals ze heten’. Ook was er een bedankbrief en kaart van de directeur van de KNRM. Van reddingstation Huizen kreeg mevrouw Nihot een trommeltje met Huizer speculaas. Via foto’s op de meegebrachte ipad kon zij foto’s bekijken van de donateursdag in Huizen.
Het aangekondigde ‘uurtje bezoek’ begon aardig uit te lopen. De boeiende verhalen van mevrouw Nihot en de hobby van zoon Marcel: het bouwen van een modelvliegtuig met allerlei technische hoogstandjes. Met een uitnodiging aan de jubilaris en haar zoon om in betere tijden reddingstation Huizen te bezoeken, vertrokken schipper en secretaris richting Huizen. Ze konden terugkijken op een boeiend en dankbaar bezoek.
Op de wekelijkse oefenavond gastvrij ontvangen door Kim en Mark van de Klipper Morgenster, en Sylvia van de Vrouwe Jannigje, beiden charterschepen in Zierikzee...
Na kennismaking onder het genot van koffie en thee hebben we een rondleiding gehad op beide schepen, waarbij natuurlijk specifieke aandacht voor de vluchtmogelijkheden aan boord van beide schepen, al dan niet mbv een brancard en hun specifieke tuigage kenmerken.
Afgesproken is dit jaar nog een oefening in te vullen op de Oosterschelde, waarbij 1 van de schepen als "rampschip" zal fungeren.
In het donateursmagazine De Reddingboot van januari 2019 staat een ingekort interview met Ton Haasnoot over de redding van elf Denen uit een reddingvlot, maar dat doet geen recht aan het hele interview. Michiel Scholtes sprak hem veel uitgebreider dan dat we in het blad konden vastleggen. Daarom hier het hele verhaal:
Hoeveel betekenis kan een moment hebben? Reddingbootschipper Ton Haasnoot zit 25 augustus 2018 naast zijn net overleden vader - oud-reddingbootschipper - als zijn pieper gaat. KNRM’ers zijn wel wat gewend als het gaat om weggeroepen worden bij familie en vrienden, maar deze keer komt het wel erg ongelegen. Vader Haasnoot ‘in ruste’ is echt-er vol begrip en Ton springt op de fiets. ‘Prio 1, vaartuig maakt water’: zegt het bericht van de Kustwacht.
Als Ton minuten later bij de reddingboot aankomt, is dat alles wat hij weet. Terwijl de opstappers een na de ander aan boord rennen, vraagt Ton aan de Kustwacht: “Wat weten jullie?” Hij krijgt twee details: een epirb-positie, 7 mijl ten westen van Zandvoort en een afgebroken mobiel gesprek dat repte van 11 man in een reddingsvlot ‘buiten Amsterdam’. Epirb? Die wordt uit zichzelf pas actief als hij loskomt uit een zinkend schip. Binnen tien minuten na de eerste melding vaart reddingboot Nh 1816 langs de havenhoofden van IJmuiden.
Altijd ruw Ton: “Nee, bij vertrek zit ik zelden zelf op de bok. Dit keer stuurde Richard van der Hammen, plaatsvervangend-schipper. Ik ben dan vooral manager. Ik overleg, communiceer, verwerk informatie, schep overzicht, bereid de bemanning voor op wat gaat komen. Alleen bij heel riskante manoeuvres, als het er echt op aan komt, stuur ik zelf. De binnenkomende informatie stelde een beetje gerust. Lood-stender Draco was ter plaatse, evenals de Annie Poulisse, reddingboot van Zandvoort en de Paul Johannes, reddingboot van Noordwijk aan Zee. Al snel kregen we verbinding met een SAR-helikopter, die had zicht op oranje rook en een red-dingvlot. De heli meldde dat alle 11 bemanningsleden in het vlot zaten. Goddank, niemand was vermist, we hoefden niet te gaan zoeken, gewoon ‘homen’ op die heli.
“Bij aankomst werk je volgens het SAP-protocol: Stop, Assess, Plan. Daarbij kijk je of er rond zo’n vlot geen lijnen ronddrijven die in de jets kunnen komen, hoe de drenkelingen er aan toe zijn, wat wind en zeegang doen. Ik had al bedacht hoe we het vlot zouden gaan benaderen. Bij hoge zee houd ik het liefst de kont op de golven. Dit keer waren die niet hoger dan 1,5 tot 2 meter, dus gewoon onze kont naar het vlot gekeerd en de klep neergelaten. We verwaaiden nauwelijks. Zo’n overname is altijd ruw. Vlot en ons achterschip bewogen wild ten opzichte van elkaar, je moet oppassen dat je er niet bovenop slaat en iemand of iets beschadigt. Die Denen moesten dus door ons geholpen het goede moment pakken om over te stappen en dat was voor een paar ouderen, zestigers, een hele onderneming. Gelukkig was het zeewater warm, in het voorjaar zou het veel slechter hebben kunnen uitpakken.”
Spontaan “Toen we ze alle elf druipend en zout aan boord hadden, ging het in tempo terug naar IJmuiden; de twee andere reddingboten zochten nog naar persoonlijke spullen van de drenkelingen. Ik ben in dan nog steeds gewoon aan het werk en niet met de geredden maar met varen bezig. Natuurlijk zie je vanuit je ooghoek wel het een en ander, ze waren duidelijk bedrukt, een paar lieten een traantje. Wat je niet weet is of er misschien toch iemand water of gasolie binnen heeft, gekneusd is of onderkoeld is geraakt. Zo snel mogelijk zette de heli bij ons een medic aan dek en die stelde gelukkig vast dat iedereen het medisch gezien goed maakte. Aan de wal kreeg ik tijd om me met hen bezig te houden. Toen pas kwam bij mij de vraag op: Wie is eigenlijk de schipper? Dat bleek Henrik Grønberg. Die maakte indruk. Hij bleef heel rustig, wilde zijn bemanning bijeen houden, afzonderen zelfs. Maar de buitenwereld komt toch binnen. De politie wilde hem natuurlijk vragen stellen. Wij deden intussen ons best met droge kleren, warme drank en eten. En er viel ontzettend veel te regelen. Veel Denen hadden niets meer, geen papieren, geen portemonnee. Hun koffers, tassen, muziekinstrumenten, mobieltjes lagen op de zeebodem. We hebben ze ondergebracht in hotels en geholpen met het verkrijgen van tijdelijke reisdocumenten. Sommigen zelfs met geld. Ook dat is mijn rol. Dat gaat allemaal heel spontaan. Je gaat door tot de slachtoffers aangeven dat de nazorg klaar is.”
Kus Ton Haasnoot staat aan de vooravond van zijn pensionering. Hoe is het om op de valreep nog zo’n redding te doen? Nuchter zegt hij: “Op het laatst nog 11 man oppakken is mooi. Het reddingwerk is prachtig en het is toch genoeg geweest. Fysiek wordt het steeds zwaarder en dan moet je stoppen. Mijn vader beleefde dat net zo, de zee is prachtig maar niet vriendelijk, je moet niet doorgaan tot je een keer in de fout gaat. Deze winter blijf ik nog stand-by. Dan is er meer tijd voor mijn kinderen. En ik wil weer mee met een trawler, kijken hoe het tegenwoordig is op de visserij, zeeonderzoek, mijn oude vak.” En wat is het mooiste compliment dat hij meeneemt? Zijn medailles en oorkondes? Herinneringen? Ton lacht. “Een kus van mijn vrouw.”
Het seizoen is al even aan de gang en onze inzet teller loopt weer aardig op. Afgelopen twee dagen drie alarmeringen:
#47 Jacht aan de grond: maandag avond rond 18.30 opgeroepen voor een zeiljacht wat bij de Markerwadden aan de grond gelopen was. De eigenaren hadden geankerd en waren van boord gegaan om op het strand te genieten van het mooie weer. Plots zien ze het jacht richting strand drijven. De eigenaar bedenkt zich geen moment en zwemt terug, klimt aan boord en probeerd met motor en zeil het jacht los te krijgen. Hierbij krijgt hij hulp van een platbodem maar ook dit zonder succes. Uiteindelijk is onze hulp nodig. Met drie opstappers extra aan boord, sleepverbinding gemaakt, het zeil gestreken en gewicht naar 1 zijde kon de reddingboot met flink wat toeren het jacht loskrijgen. Deze is vervolgens op eigen kracht de haven ingevaren en lijkt verder geen schade aan het avondtuur overgehouden te hebben. In de haven konden een opgeluchte partner en hond ook weer aan boord.
#48 medevac, wacht op ambu: De bemanning had de boot net inzetklaar gemaakt en de pakken uit toen de tweede van de avond binnenkwam. Op een zeiljacht op bijna dezelfde plek als inzet 47 was een kind met een brandwond door heet water. Ambulance was snel bij het boothuis waarna we wederom koers zetten naar de Markerwadden. Na behandeling door de ambulance collega’s is de reddingboot langszij gelegd zodat moeder en kind veilig aan boord konden komen. Ondanks dat hij al wat ouder was nam hij onze KNRM troostbeer graag in ontvangst! Terug bij het boothuis is hij met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht.
#49 Medevac: Eind van de ochtend wederom een melding van een medische inzet op de Markerwadden. Een vrouw had daar klachten die konden passen bij een herseninfarct. Een toevallig aanwezige arts heeft gealarmeerd. Wederom ambulance personeel mee aan boord, en de SAR heli was stand-by voor het geval vervoer over water en land te veel tijd zou kosten. Uiteindelijk is mw met haar partner met de reddingboot meegevaren naar Bataviahaven en van daaruit verder met de ambulance naar het ziekenhuis.
Nu zou men denken, volgende inzet mooie mijlpaal, dat is nr 50! En dat klopt, maar inzet 51 zal voor ons een nog groter feestje zijn: dat is nr 500 sinds onze start in oktober 2013!
Reddingboot Zeemanshoop zette op deze zaterdagoefening koers richting het wrak van de Flinterstar. Na een bezoek aan één van de werkschepen stond ook nog een MOB oefening met onze nieuwe sponsor op het programma.
Op deze zonnige zaterdagochtend kregen we medewerkers van Luteijn Hydraulics op bezoek. Dit bedrijf is deze maand lid geworden van onze Rederskring. De medewerkers kwamen een kijkje nemen en gingen mee op oefening.
Allereerst werd er koers gezet richting het wrak van de Flinterstar. Dit schip verging een kleine maand geleden na een aanvaring voor de Belgische kust. KNRM reddingboten waren destijds bij de reddingactie betrokken. Momenteel wordt de olie uit het schip gepompt door een Nederlands consortium.
Ter plaatse hadden we een afspraak met de HEBO-Cat 7. Dit schip ‘veegt’ de olie weg welke eventueel nog uit het schip komt. De HEBO-Cat 7 is meestal werkzaam in het Rotterdamse. Nu het schip bij de Flinterstar actief is, gaf dat ons een mooie mogelijkheid om de techniek van dit schip te bekijken. Verschillende bemanningsleden stapten dan ook over om kennis te maken.
Na een korte tijd zetten we terug koers naar de Nederlandse kust. Hier deden we met de mannen van Luteijn Hydraulics nog een Man Overboord (MOB) oefening en lieten de mogelijkheden van reddingboot Zeemanshoop zien.
Voor alle personen was het een leerzame en leuke oefening, hoewel het beeld van de Flinterstaronwerkelijk blijft.
Op zondag 17 juni 2018 wordt voor de derde keer op rij de Nationale Historische Reddingboot Dag georganiseerd. Maar liefst 15 voormalige reddingboten èn het voormalig stoomschip Hydrograaf liggen in de Bataviahaven naast de voertuigen van de Nationale Oldtimerdag. Een uitgelezen moment om op Vaderdag naar Lelystad te gaan.
De historische schepen vertegenwoordigen het erfgoed van de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij (KNRM). Speciale aandacht is er voor de Kurt Carlsen, de eerste motorstrandreddingboot op bootwagen met waterdichte tractor uit Noordwijk (1953), die volledig gerestaureerd is. Het voormalig stoomschip Hydrograaf (beter bekend als Pakjesboot 12) ligt ook aan de kade en haar rijke interieur is te bezichtigen.
Meevaren Op een aantal historische reddingboten kunnen bezoekers meevaren. De boten zijn de hele dag te bezoeken. De vrijwillige bemanningsleden geven graag een rondleiding en uitleg aan boord. Op de kade in de Bataviahaven staan diverse stands van onder andere KNRM en het Nationaal Reddingmuseum Dorus Rijkers. Ook het boothuis van KNRM Lelystad is open ter bezichtiging.
Excursie Marker Wadden Vanwege de viering van 100 jaar Zuiderzeewet, die ervoor zorgde dat Nederland er sinds 1916 ingrijpend anders is gaan uitzien, organiseert de NHRD samen met Natuurmonumenten een vaartocht naar de Marker Wadden met de Pakjesboot 12. De Marker Wadden is nog volop in aanleg en alleen toegankelijk onder begeleiding. Donateurs van de KNRM krijgen korting bij aanmelding voor deze unieke excursie.
NHRD De organisatie van de NHRD bestaat uit een kleine groep vrijwilligers, allen verbonden aan het KNRM reddingstation Lelystad. Doel van de NHRD is de naamsbekendheid van de KNRM te vergroten en die van KNRM Lelystad in het bijzonder.
Op uitnodiging van de gezamelijke brandweer, zijn een deel van de Hoekse KNRM vrijwilligers afgereisd richting de 2e Maasvlakte voor een werkbezoek.
De spiksplinter nieuwe kazerne ligt aan de prinses Maximaweg, net op het randje van de 2e Maasvlakte. Na een warm ontvangst zijn de KNRM-ers in groepjes meegenomen door brandweerlieden van de kazerne. Om ons zo een kijkje te geven wat het inhoud om brandweerman te zijn. Het materiaal waarmee gewerkt word is tot in detail en met ongelofelijke passie verteld aan de KNRM-ers. Tevens was er ruimte om de waterkanonnen, blusmiddelen en andere reddingsmiddelen te proberen. Al met al een erg leerzame dag en mooi om eens te kunnen zien wat de brandweer van deze kazerne precies inhoud. Teven huisvest deze kazerne een Unimog en een waterscooter van de KNRM Lifeguards. De dag werd in stijl met een barbeque afgesloten.
Links Luuk, al een aantal jaar grootvader en tevens zijn laatste actie binnen zijn diensttijd. 31 december 2015 zal hij voor zijn laatste dag na 28½ jaar bij de varende bemanning horen. Hierna gaat hij verder als helper aan de wal bij KNRM station Neeltje Jans. Rechts Johannes na zijn eerst actie als kersverse grootvader van zijn eerste kleinkind.
In 2019 werd KNRM(Urk) ook al verrast met de schenking van de opbrengst uit de tweedehandsboekenverkoop.
Nu in 2021 kregen we weer een bericht dat een deel van de opbrengst (€ 1000,-) uit de boekenverkoop wordt geschonken aan de KNRM(Urk).
In 2019 kwam een afvaardiging naar Urk om het bedrag over te dragen en waren onder de indruk van het werk door onze KNRM-ers/ vrijwilligers! Dit jaar wordt het digitaal overgemaakt.
KNRM(Urk) bedankt de “Odd Fellows” van harte voor hun schenking.
Deze schenking wordt mogelijk gemaakt door de vele gulle gevers die hun boeken afstaan voor de verkoop van tweedehands boeken in de Odd Fellow Boekwinkel te Dronten. De opbrengst hiervan gaat in z’n geheel naar niet-gesubsidieerde goede doelen in binnen- en buitenland.
Op de foto (archief 2019) een afvaardiging van de Odd Fellows
Woensdag 28/09 zijn de organisatoren van de 1e Nationale Historische Reddingbootdag afgereisd naar het hoofdkantoor in Ijmuiden.
Hier hadden ze een afspraak met directeur Jos Stierhout, die werd bijgestaan door Janneke Stokroos, Lieneke de Kroon en Koos v/d Bend.
Na een leuke presentatie verzord door Arnold, waarin de aanwezigen nog even teruggevoerd werden naar afgelopen juni, vaderdag. Een dag geboren uit noodzaak, omdat wij op die dag niet of nauwelijks bij het boothuis kunnen komen, dit vanwege de Oldtimerdag die dan in de haven plaatsvind.
Het team heeft veel tijd en moeite gestoken om een mooi evenement neer te zetten, en dat heeft ook zijn resultaat gehad! Naast een super geslaagde dag met goed weer, enthousiaste schippers van de oude reddingboten, en een geoliede machine aan teamleden, bijgestaan door de rest van de bemanning en helpers aan wal van ons station.
Het uiteindelijke doel van het bezoek naar Ijmuiden, was onze directeur verrassen met een mooie foto van bovenaf gemaakt door Flying Focus van de vlootschouw, maar ook een cheque aanbieden van het positieve saldo van ruim 2000 euro, wat de dag uiteindelijk opgebracht heeft voor de KNRM !
Namens de organisatie van de NHRD willen we dan ook alle sponsors, donateurs, helpers, bemanning van de oude reddingboten, Flying Focus, alle bezoekers en natuurlijk onze eigen bemanning/helpers en familie hartelijk bedanken.
Deze editie gemist? Zet 18 juni 2017 dan maar vast in de agenda, dan gaan we voor de 2e editie van de Nationale Historische Reddingbootdag!
Na een aantal jaren zonder open avonden, mochten we weer los! Er volgde een mooie demonstratie met de reddingboten Zeemanshoop uit Breskens, de Uly en de Fint van Westkapelle en het kusthulpverleningsvoertuig.
Mis de boot niet! Schrijf je nu in voor de KNRM nieuwsbrief
Maandelijks houden we je op de hoogte van alle nieuwtjes, evenementen en bijzondere acties van de KNRM en onze reddingstations. Je kunt je op ieder moment weer afmelden.
