Richard klaar met zijn opleiding
“Iedereen op ons reddingstation telt mee”
Richard Rosalina (34) is net klaar met zijn opleiding als opstapper en daar is hij best trots op. “Zeker, maar ik loop het niet van de daken te schreeuwen. Ik vind het vooral heel gaaf dat we samen als team functioneren, dat blijf ik het mooiste vinden. Iedereen van het reddingstation levert een bijdrage of het nou de schipper of de schoonmaker is. Iedereen is nodig om de boel draaiende te houden.”
Richard zit al bij de KNRM op Schier sinds 2019. “Ik zocht een nieuwe uitdaging en had vrije tijd waar ik niets nuttigs mee deed. Ik wilde samen met een team iets voor elkaar krijgen. De eerste paar maanden mocht ik meteen mee met oefeningen en acties, zo krijg je snel veel ervaring in verschillende situaties op het water. Schier is klein dus ik kende wel al een paar mensen, dat maakte dat ik domme vragen durfde te stellen, haha.”
Een intensieve week
Over de opleiding zegt Richard: “De opleiding tot opstapper was heel erg leuk en intensief. Je moet in een korte tijd veel leren en doen. Ik had altijd wel een gezonde spanning tijdens oefeningen, maar echt zenuwachtig ben ik nooit geweest. Waar ik veel van heb geleerd is efficiënt communiceren met elkaar. Snel en beknopt, want elke seconde telt. In verschillende scenario’s hebben we dat geoefend. Bijvoorbeeld als je een boot moet slepen bij slecht weer, dan is het echt belangrijk om goed met elkaar in contact te zijn en heel duidelijk te zeggen wat er moet gebeuren.
De SAR Craft Operations, het laatste deel van de opleiding, heeft ontzettend indruk op mij gemaakt. Specifiek het onderdeel: teambuilding. Je komt bij elkaar met zes nieuwe opstappers uit het land, die elkaar niet kennen en aan het einde van de week hadden we een hele hechte band opgebouwd. We hebben ook geleerd hoe we met stroming op zee om moeten gaan, ankeren, slachtoffers evacueren en hoe je verschillende type boten moet manoeuvreren. Het is heel belangrijk dat je de boot goed leert kennen. We varen op verschillende types en een grotere boot vergt natuurlijk andere vaardigheden.
Naast de praktijk moesten we ook veel theorie leren, vooral het onderdeel koersen berekenen vond ik erg pittig. Maar wel essentieel, want als de apparatuur uitvalt moet je op basis van berekeningen wel thuis zien te komen. Ik heb daar echt wel even voor moeten blokken, maar uiteindelijk heb ik het examen gehaald.”
De hele nacht op het water
Eén actie staat Richard nog goed bij. “De pieper ging laat in de avond omdat er een zeiljacht ronddobberde met een gebroken mast. De schipper kon niet zelfstandig verder, dus we moesten hem slepen. Daar waren we de hele nacht mee bezig want erg vlot ging dat natuurlijk niet. Ik was de volgende ochtend om acht uur ’s ochtends pas thuis. Ik kon toen vier uur slapen en daarna moest ik werken. Tja, dat was even afzien, maar dat hoort erbij. Wij bepalen niet wanneer er iets gebeurt op zee.”
De pieper
“Af en toe is het wel puzzelen, want in combinatie met mijn werk als leidinggevende in de horeca, kun je niet zomaar weglopen als de pieper gaat. Eerlijk is eerlijk: dat zou ik natuurlijk wel willen. Ik heb de pieper altijd bij me en ik volg ook alle meldingen. In mijn vrije tijd ga ik natuurlijk wel mee of het nou dag of nacht is. Als ie afgaat denk ik maar één ding: “Hoe snel kan ik naar het reddingstation komen?”
