De vrijwilligers in beeld - Piet, Natascha en Tom
Voor sommigen is het een ‘jongensdroom die uitkomt’, voor de ander een avontuur dat verrassend goed bleek te passen bij haar beroep en voor de derde lag het voor de hand met zeevaartschool op zak. Drie vrijwilligers bij de KNRM vertellen hun verhaal.
Piet Winterhoff is voorman bij Medemblik Yacht Service en bij KNRM Medemblik plaatsvervangend schipper/motordrijver. ‘Ik kom uit Duitsland. Als tiener vierde ik vroeger vakantie aan de Nederlandse kust. Daar zag ik een poster van een schip van de KNRM. Ik was modelbouwer en trok de stoute schoenen aan: ik vroeg in een brief aan de KNRM of ik de tekeningen van het schip mocht gebruiken. Ik kreeg ze in goed vertrouwen toegestuurd, bouwde een radiografisch model en stuurde de tekeningen terug. Zo ging het daarna vaker. Later vroegen ze me of ik een model voor de KNRM wilde bouwen. Ik zat nog op school en vond het heel spannend, maar wilde het natuurlijk wel. In totaal maakte ik er vijf.
Inmiddels woon ik 22 jaar in Nederland. Ik was al donateur van de KNRM, maar ‘werk’ er pas vijf jaar als vrijwilliger. Ik heb de organisatie altijd een warm hart toegedragen, maar woonde te ver van een station. Toen het schip van station Medemblik bij mijn werkgever kwam te staan, begon het weer te kriebelen. De afstand van mijn werk naar het station valt binnen de vereiste 10 minuten en ze vonden het prima dat ik overdag op mijn werk beschikbaar zou zijn. Mijn familie stond er ook voor 100 procent achter, dus toen ben ik begonnen als opstapper en sinds vorig jaar ben ik plaatsvervangend schipper. Ook houd ik me bezig met het onderhoud van de motor. Als modelbouwer en als donateur ging mijn hart al sneller kloppen van de KNRM. Het was een jongensdroom om ooit eens op zo’n reddingsboot te zitten. Ik had nooit verwacht dat die droom op deze manier zou uitkomen.’
Natascha Ringeling is purser bij Transavia en aankomend opstapper bij KNRM Ter Heijde.
‘Sinds een paar jaar woon ik schuin tegenover het boothuis van de KNRM Ter Heijde. Mijn nieuwsgierigheid werd gewekt toen ik zag dat ze opstappers zochten. Aanvankelijk dacht ik dat ik te weinig ervaring zou hebben in de nautische wereld. Maar tijdens een eerste gesprek bleek dat er toch een aantal raakvlakken waren met mijn eigen werk.
Als purser voor Transavia werk ik tijdens vluchten ook in een klein team en draait alles om veiligheid en communicatie. Zo maken ook brandbestrijding en EHBO-training onderdeel uit van onze opleiding. Na twee gespreksrondes zit ik inmiddels in het opleidingstraject om opstapper te worden. Er gaat een hele nieuwe wereld voor me open. Ik word wegwijs gemaakt in en om de boot, volg cursussen, extra EHBO-training en ik ben net geslaagd voor mijn eerste vaarbewijs. Iedere zaterdagochtend gaan we de zee op om te oefenen, maandagavond is onderhoudsavond. Als purser heb ik onregelmatige werktijden, maar dat is juist een voordeel voor de KNRM. Zij hebben op elk moment van de dag inzetbaarheid nodig, dus het is handig dat ik geen 9 tot 5-baan heb. Ook overdag en in het weekend ben ik beschikbaar, mits ik in het land ben.
Tom van de Berg is eigenaar van een delicatessenwinkel en plaatsvervangend schipper bij KNRM Harlingen. ‘Samen met mijn vriendin heb ik een delicatessenwinkel in Harlingen overgenomen: Homminga’s Fijne Winkeltje. Hartstikke leuk, maar best zwaar. Daarnaast ben ik namelijk ook docent op de Maritieme Academie Harlingen. Mijn inbreng beperkt zich dus vooral tot de weekenden en na vijven doordeweeks. Best grappig, want in tegenstelling tot mijn studenten zoek ik mijn toekomst zelf juist steeds meer aan wal. Ik begon ooit zelf op de zeevaartschool, waarna ik matroos en daarna schipper op de binnenvaart werd. Leuk werk, maar voor mij liepen de kansen en mogelijkheden net even anders. Een stabieler rooster maakte het mogelijk om vrijwilliger bij de KNRM te worden. Nu alweer zo’n zes jaar. Ik weet nog hoe ik op een dinsdag mee mocht draaien in de hechte groep en dat ik meteen werd opgenomen en begeleid. De aantrekkingskracht? Tja, aan de ene kant het varen, maar bovenal het mensen redden en de spanning die daarbij loskomt. Mijn eerste echte dag on the job – ik had net mijn pieper gekregen – was meteen een heftige. We hadden die dag vijf meldingen, waaronder een schip dat in brand stond, een dat een lek had en een ander dat op een zandbank was gelopen. Aanpoten dus. Toen wist ik direct: het kan op het water ook flink misgaan.
Eén melding is me altijd bijgebleven. Een visserskotter die met zijn netten was vastgelopen op de Afsluitdijk. Het net lossnijden was natuurlijk de beste optie geweest. Maar de schipper liet weten dat dát zijn faillissement zou betekenen. Het mooie van ons team is dat iedereen hem direct begreep. Vervolgens hebben we geprobeerd een boei aan zijn netten vast te maken, zodat hij ze later weer zou kunnen ophalen. Maar het stormde zo dat we daarin niet slaagden. Uiteindelijk deed hij het zelf, terwijl hij met een boei op zijn rug over zijn vissersarm richting netten kroop. Na afloop viel hij uitgeput in het water, waar wij hem direct uitvisten. Eind goed, al goed. Maar jongens, wat een zware avond! Desondanks, met de hand op m’n hart: acties als deze maken mij trots om KNRM’er te zijn.’
Teksten: Annemarie Moerman, Isabel Michelotti en Ilja Post
Foto’s: Femmy Weijs, Vincent van Dordrecht
