Zo’n situatie kun je bijna niet oefenen
In het KNRM-bemanningsverblijf in Hansweert zitten schipper John Slabbekoorn en Ronnie van Dijk, één van de opstappers, rustig aan de koffie. Ondertussen vertellen zij honderduit over de stormactie van 14 januari. “Toen was het andere koek”, stelt Ronnie. “Sommige van onze bemanningsleden wisten niet dat het op de Westerschelde zó tekeer kon gaan…”
Schipper John en zijn mannen waren op deze stormavond uitgevaren om te oefenen. Zij koersten richting Terneuzen, omdat de bemanning daar de hoogste zeegang verwachtte. Onderweg passeerde de reddingboot tweemaal een zwaarbeladen binnenvaartschip (beunschip). “Het voer aan de verkeerde kant van de geul”, vertelt Ronnie. “Maar omdat daar een oppertje is, verwachtten wij dat het een schipper was met lokale bekendheid.”
De werkelijkheid bleek anders. Toen de binnenvaarder op het slechtste stuk probeerde de geul over te steken, kreeg het dermate veel water binnen dat een noodsituatie dreigde. De redders zagen het gebeuren en boden de binnenvaarder aan stand-by te blijven. “De schipper was heel rustig”, zegt John. “Zelfs nadat de man meldde dat zijn hoofdmotor was uitgevallen en hij langzaam maar zeker dwars op zee kwam te liggen. Een weinig benijdenswaardige situatie.”
OPPERSTE CONCENTRATIE
De reddingboot bood aan opstappers over te zetten, maar dat was volgens de binnenvaartschipper niet nodig. Wel werd de aanwezigheid van de reddingboot door hem als heel geruststellend ervaren. John: “De matroos was beduidend minder rustig: die wilde van boord. We boden aan langszij te komen en de man over te nemen. Wetende dat het binnenvaartschip amper lij gaf en zijn gangboord heel diep lag, was dit een risicovolle en voor ons niet-alledaagse onderneming…”
Een paar opstappers gingen aan dek om de man over te nemen. Ondertussen werd het in het stuurhuis van de reddingboot muisstil. “Opperste concentratie was het”, memoreert John. Hevig stampend op de golven schoot hij met de reddingboot langszij, waarna zijn opstappers de man binnenboord trokken. “Hij was overduidelijk opgelucht”, vult Ronnie aan.
Kracht en wendbaarheid
Niet veel later arriveerden de gewaarschuwde sleepboten van Multraship uit Terneuzen “Op hun verzoek schoten we ook langszij bij een van de slepers. Om één van hun mensen over te zetten op het binnenvaartschip. Voor ons is dat makkelijker en minder risicovol dan voor hen. En zo moeten we elkaar denk ik ook helpen. Zij hebben de kracht, wij de wendbaarheid”, aldus Ronnie. Nadat de slepers vast hadden gemaakt, ging het konvooi langzaam richting Hansweert. “We werden rond 21:00 uur opgeroepen en waren rond 0:30 uur terug in de haven”, zegt John. “Daar zetten we de matroos terug op het schip, waarna de sleep door de sluis ging. Voor ons zat de klus er toen op.”
Terugkijkend op deze stormactie zijn beide redders zichtbaar voldaan. John: “Het stormt niet vaak. En onder zulke omstandigheden langszij gaan, kun je bijna niet oefenen. Dat het dan lukt op het moment dat het móet, geeft veel voldoening en is goed voor de ploeg!”
