In de onweersbui werd windkracht 3 ineens windkracht 7

Met 25 jaar zeilervaring is Dumas Bruin (49) geen nieuwkomer op open zee. Toch ging het op 26 mei mis tijdens een hevige onweersbui uit de kust bij Bergen aan Zee. Na het ontsteken van een handstakellicht werden hij en zijn medezeiler Olivier (23) opgemerkt en gered. “Het gevolg van een inschattingsfout waar wij wijze lessen uit kunnen trekken.”  

Dumas Bruin (49) 

Dumas woont in Alkmaar en werkt als accountant. Hij zeilt al meer dan 25 jaar op zee en doet met zijn catamaran mee aan zeilwedstrijden.    

Om kwart over 1 ’s middags gaat bij reddingstation Egmond aan Zee de pieper: catamaran omgeslagen in zware regenbui op 2 kilometer uit de kust en een zeiler over boord. Dumas en Olivier waren ‘s ochtends het water opgegaan. Het was hun laatste kans om trainingsmeters te maken voorafgaand aan De Ronde om Texel. Twee eerder geplande trainingssessies waren al afgebroken door de weersomstandigheden. “Deze dag waarschuwden ze alleen voor onweersbuien later in de middag. Op het strand bij Bergen, was het rustig”, vertelt Dumas. Hij had één trapezebroek mee en gaf die aan Olivier. “Die heb ik bij rustig weer niet nodig, dacht ik.”  

Na drie kwartier oefenen bij de zeilclub in Bergen, voeren ze richting Egmond. “Daar zag ik een donkere lucht aankomen vanuit Wijk aan Zee. Dat vertrouwde ik niet, dus besloten we snel terug te varen. Om sneller te varen, trokken we de gennaker omhoog. Binnen 10 minuten waren we veilig terug bij de zeilclub. Achteraf gezien hadden we hier rustig de bui moeten afwachten, maar omdat ik dacht dat de bui bij Egmond bleef hangen, oefenden we hier wat verder. Bij de derde keer sneller gijpen, ging het iets té snel en viel Olivier van boord.” 

Met de gennaker uit kon Dumas alleen met de wind meevaren, terwijl Olivier achter hem lag. “Ik haalde de gennaker binnen, maar toen ik wilde keren kwam de onweersbui over ons heen. Windkracht 3 werd ineens windkracht 7 en ik kon de catamaran nauwelijks rechthouden. Ook bestond het risico dat de bliksem in de mast zou slaan.” Dumas besloot de catamaran gecontroleerd te laten omslaan. “Vervolgens stak ik twee handflares af in de veronderstelling dat iemand bij de zeilclub dit zou zien. Maar de tweede handflare deed het niet.”  

Door zijn ervaring bleef Dumas rustig, maar hij maakte zich zorgen over Olivier. “Regenbuien hoeven niet erg te zijn, maar zo extreem als dit heb ik niet eerder meegemaakt: van 11 naar 37 knopen in een tijdspanne van 5 minuten. En binnen 10 minuten was het weer rustig op zee.”  

Toen was het een kwestie van wachten. “En dat duurt lang. De onweersbui zakte weg, maar zonder trapezebroek kon ik de boot niet omhoog krijgen. Volgens mij lag ik zo’n 700 meter uit de kust. Na 20 minuten zag ik de KNRM-reddingboot te water gaan. Ineens wijzigde de reddingboot van koers. Later bleek dat ze Olivier hadden gespot die richting het strand zwom. Hij was licht onderkoeld en zat in folie gewikkeld op de reddingboot toen ze bij mij aankwamen. Gelukkig hadden we beiden goede wetsuits en reddingsvesten aan.” 

“De KNRM’ers waren heel hulpvaardig en hebben ons nooit het verwijt gemaakt te gaan varen, terwijl het risico op onweer bestond. Ze keken alleen hoe ze konden helpen. Wat ik heb geleerd: draag een wetsuit en reddingsvest, neem altijd meer flares en andere noodsignalen mee en onderschat nooit dat ook op een rustige dag enorme windvlagen in een regenbui kunnen zitten. Onze ervaring was een wake-up call voor de hele zeilclub.”   

Uitleg bij gebruikte termen 

Trapezebroek: hiermee kan een zeiler buiten de catamaran hangen als contragewicht.
Aan de wind varen: schuin tegen de wind in varen.
Genaker: een relatief groot zeil voorop de catamaran die alleen gebruikt kan worden voor ruime wind, ofwel ‘met de wind mee’.
Handflare: noodlichtsignaal vanuit de hand om aandacht te trekken.