Binnenvaartschipper en KNRM opstapper - Christian Westerink (27)
Op de dag van de binnenvaart vertelt kapitein Christian Westerink (27) over zijn werk aan boord van de binnenvaarttanker Nerodia (135m) en over zijn vrijwillige functie als opstapper aan boord van reddingboot Evert Floor (9m).
"Ik werk op de Nerodia in een 14/14 schema. Dat betekent dat ik 14 dagen thuis ben en 14 dagen aan boord. We vervoeren voornamelijk brandstoffen vanuit Nederland en België naar het Duitse achterland. Denk aan bestemmingen als Rotterdam, Amsterdam, Antwerpen, Duisburg, Hanau en Mannheim.
In de 14 dagen aan boord kan ik niet beschikbaar zijn voor de KNRM. Maar de 14 dagen thuis ben ik dat zoveel mogelijk. Soms lastig omdat ik hierdoor de helft van de oefeningen mis. En geoefend blijven is wel heel belangrijk, zowel bij de KNRM als op mijn werk. Maar gelukkig kan ik met mijn kennis voor de KNRM nog steeds bijblijven.
Veiligheid
De KNRM en binnenvaart gaan voor mij goed samen. Veiligheid is bij beide partijen van cruciaal belang. Ik vaar op de reddingboot om mensen in veiligheid te brengen en aan boord van de Nerodia moeten we veilig werken.
Ten eerste omdat we met gevaarlijke stoffen rondvaren en ten tweede omdat op zo’n schip, met alle werkzaamheden en machines, gevaar altijd op de loer ligt. Denk bijvoorbeeld aan overboord vallen, struikelen en beknelling. Ook wordt het veilig werken van onze opdrachtgevers verwacht, maar we willen het zelf ook! We willen allemaal na 14 dagen gewoon weer gezond en compleet naar huis.
Veiligheidsbewustzijn
Als KNRM-er weet ik wat de gevolgen van niet veilig werken kunnen zijn. Dat geeft mij een extra steun in de rug om veiligheidsbewustzijn te creëren bij mijn bemanning op de Nerodia . Ik probeer hen te trainen in het herkennen van gevaar. Door bemanningsleden hier ter plekke over na te laten denken, tijdens besprekingen of door ze aan te spreken wanneer ik een onveilige handeling zie. Ik vind het ook heel belangrijk dat mijn bemanning mij aanspreekt wanneer ze vanaf mijn kant een onveilige handeling zien. Zo probeer ik een situatie aan boord te creëren waarin we elkaar durven aan te spreken op onveilig gedrag. In het belang van iedereen.
Op de reddingboot zie ik dit ook. We werken als een team en spreken elkaar aan wanneer dit nodig is, om zo met elkaar tot een zo goed mogelijk resultaat te komen.
Hulpverlening
Een gevolg van mijn vrijwilligerswerk bij de KNRM is dat ik eerder geneigd ben om te hulp te schieten. Dit resulteerde een paar jaar terug in een hulpverlening waarbij ik een collega, die op de Oude Maas in moeilijkheden was geraakt door een uitgevallen hoofdmotor, naar een veilige haven heb gebracht. Drie andere schepen voeren voorbij en deden niks.
Ik kan, andersom, ook veel van mijn binnenvaartkennis gebruiken op de reddingboot. Het navigeren, communiceren over de marifoon, het radarvaren en het manoeuvreren begrijp ik goed en dat komt van pas op de reddingboot. Het is de kunst bij samenwerken in een team om elkaars kwaliteiten en talenten te herkennen en die vervolgens ook op de goede plek in te zetten. Dat resulteert er bijvoorbeeld in mijn geval in dat ik vaak bij nachtelijke acties of bij acties met slecht zicht (denk aan mist) plaatsneem achter de radar en zo de roerganger door ons smalle inzetgebied begeleid.
Cirkel
Nu is het besturen en navigeren van de reddingboot natuurlijk maar een klein percentage van dat wat we allemaal moeten kunnen en weten als opstapper. Ik ben daarom erg blij dat ik in Elburg collega’s aan mijn zijde heb die op hun beurt mij helpen op de vlakken waar ik minder goed in ben. Denk aan hetuitzetten van zoekpatronen, het herkennen van verwondingen, de EHBO of het prioriteiten stellen tijdens een incident. Zo help ik, waar nodig, mijn collega’s met het besturen en navigeren van de reddingboot en helpen zij mij bij de hulpverleningen. En dat maakt de cirkel rond!”
