1824
Bij de oprichting van de KNRM op 11 november 1824 werd ook Zandvoort als reddingstation aangewezen. Zandvoort behoort daarmee tot één van de oudste reddingstations van de KNRM. De heer Cornelis van de Werff werd de eerste plaatselijke bestuurder en had tot taak toezicht te houden op de reddingmiddelen en de leiding te nemen bij reddingsactie’s. Begin januari 1825 kwam de eerste roeireddingboot naar Zandvoort en hiermee was het station Zandvoort volledig inzetbaar. De eerste roeireddingboten waren ‘Groenlandse sloepen’, die bij de walvisvangst werden gebruikt. Ze waren snel en wendbaar, met tien roeiers en een stuurman aan boord. Voor het reddingwerk werden ze onzinkbaar en zelflozend gemaakt.
De redding van de "Virgina" op 5 februari 1825 nabij Wijk aan Zee door het reddingstation Zandvoort, was de derde sinds de oprichting in november 1824 van de N.Z.H.R.M., maar de eerste redding waarbij een door de N.Z.H.R.M. beschikbaar gestelde roeireddingboot werd gebruikt.
In de archieven van de Reddingmaatschappij is deze redding als volgt beschreven:
"Onder leiding van de plaatselijk bestuurder van Zandvoort, dhr. Cornelis van der Werff, vertrok de Zandvoortse roereddingboot over het strand richting Wijk aan Zee. Men wist niet of er al een reddingboot te Wijk aan Zee gestationeerd was. Na vele uren kwam men bij de "Virgina" aan die vast op de banken zat en de bemanning in het want. De Zandvoorters besloten de reddingboot te lanceren, maar de Wijkers hadden geen vertrouwen in hun reddingboot en nog niet geoefend met hun boot.
Helaas de Zandvoortse reddingboot sloeg vol water, maar om geen tijd te verliezen namen de Zandvoorters de reddingboot van Wijk aan Zee en gingen naar de "Virgina" en haalden de 11 bemanningsleden van boord, de twaalfde man was helaas gestorven."
De getuigschriften die aan de plaatselijke bestuurder van Zandvoort werden gestuurd moesten zonder enig bijgevoegd ceremonieel worden afgegeven. Het bestuur was huiverig de redders “voorwerpen van heldenverering” te maken.
