1825-1916

In de 18e eeuw waren de wateren voor de Walcherse kust een gevaarlijk zeegebied voor veel zeevarenden. Menig schip strandde op één van de vele verraderlijke zandbanken of ondieptes. Vaak waren schipbreukelingen ten dode opgeschreven omdat de stranding niet werd opgemerkt en de zee haar prooi verslond of dat men niet in staat was hulp te bieden door gebrek aan deugdelijke middelen. Een enkeling durfde het aan om zijn leven in de waagschaal te stellen ten einde anderen het leven te redden. Zij worden dan ook in de geschiedenisboekjes geroemd om hun daden, zoals in Zeeland de uit Veere afkomstige visserman/loods Frans Naerebout, die in 1779 de gehele bemanning van het VOC-schip Woestduyn redde.

Aan het einde van de 19de eeuw hadden enkele mensen in Veere de handen in één geslagen en een particuliere reddings- en bergingsdienst opgericht. Na het uitblijven van strandingen en schipbreuken werd dit initiatief begin 20ste eeuw weer opgedoekt. Het reddingwerk in de Oosterscheldemonding werd in de 19e eeuw uitgevoerd met een reddingschokker vanuit Zierikzee. De schokker lag op een zeepositie en verrichtte ook loodsdiensten. Vanaf 1885 voer een reddingboot vanuit Burghsluis.