1944
Pas in 1944 werd het reddingstation in ere hersteld. En het bleek nodig: Op 20 mei werd de motorstrandreddingboot President Steyn officieel in dienst gesteld, nadat de plaatselijke commissie en de bemanning geïnstalleerd waren. Twee dagen later moest de boot al in actie komen. In datzelfde jaar verrichtte de President Steyn zeven acties. Hij was toen op last van de Duitse bezetters om gedoopt tot reddingboot Enkhuizen.
De herintrede van reddingstation Enkhuizen gebeurde op verzoek van een aantal plaatselijke notabelen. Zij richtten een verzoek tot het bestuur van de Noord en Zuid Hollandsche Redding Maatschappij, nadat zij contact hadden gehad met de Vereniging tot aanmoediging der redding van schipbreukelingen’. Deze vereniging hield een lijst bij van rampen, strandingen en hulpverleningen, waaruit bleek dat er in de omgeving van Enkhuizen wel degelijk vraag was naar een reddingboot.
De 'promotor' om in Enkhuizen een reddingboot te stationeren was ongetwijfeld de oud koopvaardijofficier Ltz. KMR J. Aarents, directeur van een bank te Enkhuizen. Doordat vanwege de oorlog verschillende reddingstations tijdelijk waren opgeheven, werden diverse strandreddingboten veilig in Enkhuizen opgeslagen zodat deze niet in handen van de Duitse bezetters konden vallen. Hier mee werden door een aantal Enkhuizers zo nu en dan reddingen verricht, zo zag ook het N.Z.H.R.M.- bestuur de noodzaak in van een reddingboot in Enkhuizen en stationeerde vrijwel direct een tijdelijke boot in de haven: de President Steyn. Al spoedig bleek hoe zeer een motorreddingboot hier een onmisbare taak kon vervullen. Later dat jaar werd de boot vervangen door de Albatros, gevold door de Prins Bernhard, en als laatste de C.A.A. Dudok de Wit. Deze bleef in dienst tot 1948. De laatste oorlogsjaren waren druk: naast de normale reddingen voeren de Enkhuizer redders ook naar de Wieringermeer toen deze door de Duitsers in april 1944 onder water werd gezet. De boot van Enkhuizen heeft daar uitstekend werk verricht door een groot aantal bewoners te evacueren.
De Enkhuizers zijn van oudsher bekwame vissers en aan een goede enthousiaste bemanning heeft het tot nu toe niet ontbroken. Bouke Jeltes was de eerste schipper. Opgevolgd door de enthousiaste Smith, die het vaak over zijn 'prachtige zomer' had (d.w.z. veel jachtjes gered). De lange Lub, die maandenlang met hernia op een planken bed moest liggen en voor wie tenslotte toch gedaan werd gekregen, dat hij een uitkering van de Zeeongevallenwet ontving, omdat aangetoond kon worden, dat zijn hernia was ontstaan tijdens een reddingspoging.
