De reddingboot werd in samenwerking met het Bureau voor Scheepvaart, Willem de Vries Lentsch, ontworpen en vervolgens bij de firma Aluboot in Hindeloopen gebouwd. Die is gespecialiseerd in het bouwen volgens hoge kwalificaties.
Tube
Het meest opvallend aan deze Rigid Inflatable Boat (RIB's) is de grote tube die helemaal om de boot loopt en het schip het aanzien van een grote rubberboot geeft. In werkelijkheid is er sprake van een 'gewoon' aluminium schip met een rondom aangebrachte kunststof buis van 1 mm dik en een 10 cm dikke schuimlaag.
Deze tube geeft de boot rondom extra drijfvermogen, waardoor de stabiliteit groot is en de kans op kapseizen gering. Wanneer dit toch gebeurt, is de boot zelfrichtend. Dat betekent dat het schip spontaan weer overeind komt. Van grote invloed daarbij is het gesloten stuurhuis, dat als een enorme luchtbel werkt.
De voortstuwing
De reddingboot had oorspronkelijk twee Deutz luchtgekoelde motoren en KaMeWa-waterjets, maar na technische problemen is gekozen voor twee MAN-dieselmotoren van elk 680 pk, gekoppeld aan twee Hamilton waterjets. Het voordeel van waterjets is dat zich geen uitstekende delen, zoals draaiende schroeven, onder de romp bevinden. De snelheid van ruim 30 knopen stelt deze klasse in staat om op zee de achteropkomende golven - die bij windkracht 10 een snelheid van ongeveer 25 knopen hebben - voor te blijven. Als de boot langzamer zou zijn, bestaat de kans op surfen, waardoor de boot onbestuurbaar wordt.
Na de bouw van de reddingboot 'Christien' (1993) werd de romp van de volgende reddingboten aangepast en tevens verlengd. Daardoor is het vaargedrag van de boten vriendelijker. Ook werden grotere brandstoftanks aangebracht. Er zijn 7 schepen van deze klasse gebouwd.
