Glunderende gezichten van trouwe donateurs
Vijftig en zestig jaar donateur van de KNRM. Menig organisatie zou jaloers zijn. Reden waarom KNRM Huizen deze mensen zaterdag in het zonnetje heeft gezet. De bemanningsleden ontvingen negen donateurs uit de omgeving. Zij kwamen met familie en vrienden.
De jubilarissen kregen van Fons Hertog, voorzitter van KNRM Huizen èn burgemeester van Huizen een jubileumspeld uitgereikt: drie zilveren voor vijftig jaar donateurschap en zes gouden voor zestig jaar. Daarbij zette hij ook nog even de vrijwilligers in het zonnetje die ‘dankzij uw jarenlange bijdrage in staat gesteld worden hun werk te doen’.
Secretaris Hans Borremans gaf een presentatie over ‘KNRM toen en Nu’. KNRM Huizen was het eerste KNRM station langs de randmeren, en behoort al vele jaren tot de top drie van meest opgeroepen reddingstations in Nederland. Ook kon hij niet nalaten enige promotie voor Huizen, ‘Haven van ’t Gooi’ te maken. Het was een verhaal over botters en het oude en nieuwe Huizen.
Ieder jaar weer zijn de verhalen van deze trouwe donateurs boeiend en verrassend. Een schippersechtpaar vertelde dat zij jarenlang samen met een vrachtschip hebben gevaren. Een bemanningslid: ‘Valt u dan wel eens in slaap bij urenlang achter het roer zitten?’ De binnenvaartschipper: ‘Nee hoor. Als ik moe werd loste mijn vrouw mij af’. En dan de mensen die vijftig jaar geleden ter zee gingen. Een jaar van huis zijn was toen heel normaal. Ook een mooi verhaal: je bent advocaat, en ongemerkt doe je veel zaken die met scheepvaart te maken hebben. En voor je het weet wordt dat je specialisatie en leer je de KNRM kennen. Je zult maar jong zijn en op vakantie en bij storm wordt je tentje weggeblazen. En dan staat er een KNRM-er voor de resten van jouw kampeeruitrusting die je de sleutel van het boothuis geeft om daar te overnachten. ‘De lucht van teer en geboende vloer en de indrukwekkende boot herinner ik me nog steeds’, zegt een donateur, die overigens toen zeventien jaar was en meteen maar donateur werd.
Onderdeel van het programma was een stukje meevaren met de reddingboten. Gezien de gevorderde leeftijd van sommige bezoekers was soms hulp nodig van de bemanning om de mensen boven in het bemanningsverblijf te krijgen, maar toch waren ze allemaal enthousiast om mee te varen.
Na het varen was er traditioneel weer de heerlijke erwtensoep met roggebrood, gemaakt door plaatsvervangend schipper Rinke Muilwijk.
De Trouwe donateurs gingen huiswaarts met het boek ‘Wie goed doet’ en een trommeltje Huizer mannetjes. Dit is een soort speculaas die in vroeger tijden door de bottermensen werden meegenomen bij het uitvaren. De koek bleef lang knapperig en is voedzaam.
Het boek geeft antwoordt op de vraag: waarom heten reddingboten en reddingstations zoals ze heten. Dit boek van Edward Zwitser van KNRM IJmuiden wordt uitsluitend bij bijzondere gelegenheden weggeven, zoals de ontvangst van de trouwe donateurs. Jammer. Het prachtige boek verdient meer.
En de reactie van de bezoekers bij het afscheid?: wat en geweldige middag; we hadden het niet gedacht; wat hadden jullie dat goed voorbereid; wat een mooi reddingstation hebben jullie; wat een leuke sfeer is er; dat varen vond ik echt indrukwekkend; erwtensoep en een borreltje, heerlijk!; ik kon leuk praten met jullie mensen.
Ook wij als bemanning vonden het een leuke dag. Via knrm.wetransfer.com krijgen de jubilarissen de foto’s, met dank aan fotograaf Ferry Mol. Geen internet? Dan gaat het via de kinderen.
