Opstapper Fred Bakker neemt afscheid van de KNRM.
,,Aan dek, mit kop in wiend, dát was mooi!”
Opstapper Fred Bakker neemt afscheid van de KNRM.
Het valt hem zwaar. Na bijna 26 jaar gaat de pager van Fred Bakker (60) vandaag definitief uit. Fred gaat als vrijwillig bemanningslid van de KNRM-reddingboot ‘Jan en Titia Visser’ met pensioen. Hij had nog wel even door willen gaan maar zoals hij zelf zegt; ,,Je moet ergens een keer stoppen he?”
Zijn laatste jaar bij de KNRM was allesbehalve wat hij ervan verwacht had. De Corona-pandemie zorgde ervoor dat de oefeningen en activiteiten op het reddingstation op een laag pitje kwamen te staan en tijdens de lockdown zelfs helemaal niet meer mogelijk waren om de kans op mogelijke besmettingen binnen het team te verkleinen en zo ons reddingstation inzetbaar te houden. Voor reddingsacties en hulpverleningen bleven we wel -zoals altijd- 24/7 operationeel en was Fred ook nog gewoon stand-by.
Fred kijkt met een goed gevoel terug op de afgelopen 26 jaar, waarin hij ook nog enkele jaren plaatsvervangend schipper is geweest. Hij heeft aan maar liefst 227 reddingsacties deelgenomen waarbij 436 personen en 14 dieren zijn gered.
In 2017 werd Fred door Zijne Majesteit de Koning benoemd tot ‘Lid in de Orde van Oranje-Nassau’.
Wanneer we Fred vragen naar leuke, grappige herinneringen of reddingsacties die hem zijn bijgebleven moet hij even goed nadenken… Dan is 26 jaar een lange periode waarin veel is gebeurd!
Hij herinnert zich o.a. een reddingsactie waarbij een zeiljacht zonk en het puntje van de mast alleen nog boven water zichtbaar was en waar de tweekoppige bemanning aan vastgeklampt zat. Ze hadden een mobiele telefoon droog weten te houden waarmee ze alarm hadden geslagen. Deze mannen hebben we kunnen redden. Anders liep het af na een ongeluk met een kotter wat werd overvaren en waarvan de stuurman vermist werd. Zijn lichaam werd later bij het bergen van de kotter teruggevonden in het stuurhuis. Dat maakte indruk.
Maar Fred beschrijft ook een aantal grappige situaties op het water. Watersporters die met een wegenkaart of een placemat van het Eemshotel (toentertijd met een tekening van de Noord-Groninger kust en het Eems-/Dollardgebied erop) op pad waren gegaan en de weg kwijtgeraakt waren op het Wad. Of een plezierjacht wat ze te hulp geschoten waar honden aan boord waren die alles bevuild hadden met hun uitwerpselen en waar het hipte van de vlooien! ,,Zulke acties vergeet je ook niet weer!”, verteld Fred. En zo zijn er nog veel meer herinneringen aan reddingsacties en hulpverleningen die naar boven komen.
Er is in de afgelopen 26 jaar ook veel veranderd bij de KNRM en op het reddingstation. Mooie herinneringen heeft Fred aan de beginjaren in het ‘oude bemanningsverblijf’, wat niet meer was dan een oude, houten keet. ,,Waar het binnen erg krap maar knus was en we alleen maar in een rijtje langs de wand konden zitten. En waar toentertijd ook nog “gewoon” binnen gerookt mocht worden. Dat had wel wat!”, zegt Fred lachend. Het huidige, moderne reddingstation wat ons in het jaar 2001 geschonken werd lijkt daarbij een kasteel! Een mooi en praktisch gebouw. Natuurlijk maakten in de afgelopen jaren ‘collega’s van toen’ plaats voor nieuwe, jonge(re) collega’s maar ook werd er aan boord steeds meer gebruik gemaakt van computers en moderne apparatuur. Iets wat Fred lastig vond om zich nog eigen te maken. Gelukkig kon hij nog altijd van grote waarde zijn aan dek. Dat was ook Fred’s favoriete plek aan boord. ,,Mit kop in wiend [in de wind], dát was mooi!”, aldus Fred.
We zijn Fred ontzettend dankbaar voor al die jaren dat hij zich voor ons reddingstation heeft ingezet! Vanwege de Corona-maatregelen is het nu niet mogelijk om hem op feestelijke manier uit te zwaaien maar dat feestje gaat er zeker nog komen!
Fred, namens het hele team; BEDANKT!!
