Frans Verkade - Waarom heten reddingboten zoals ze heten?
Frans Verkade zeilde vroeger samen met zijn vader en twee broers aan boord van het grote zeiljacht van de familie. Een zeiltocht ging dan ook vaak gepaard met een overnachting. Het was voornamelijk het IJsselmeer dat werd bezeild door de Verkade’s in de weekenden. De tochten gingen meestal van de Zaan naar de havens rond de Gouwzee, waarbij vaak overnacht werd op Marken (waar de reddingboot gestationeerd is) en in Volendam. Het schip van vader werd na de oorlog verkocht, maar dit weerhield de volgende generaties niet van het zeilen.
Het nichtje van Frans Verkade was in de zeventiger jaren voorzitter van de Verenging van Kustzeilers. Zij nam vaak deel aan overleggen over de groei van de watersport in Nederland. Ook de KNRM was hierbij aanwezig om haar expertise op het gebied van veiligheid op het water te delen. Toen de KNRM zich vestigde in IJmuiden ontstond ook een betere ruimte om gastheer voor dit overleg te zijn. Dit werd vaak als zeer prettig en gastvrij ervaren.
Het nichtje van Frans Verkade vertelde over deze plezierige bijeenkomsten aan haar tante, mevrouw Verkade-Clark, de weduwe van Frans Verkade. Zij kende het zeilverleden van haar man en zijn enthousiasme voor de watersport. Daarnaast was haar man ook altijd Redder aan de wal geweest van de Redding Maatschappij. Zo ontstond bij haar de gedachte om een boot te schenken aan de KNRM, als dank voor wat zij in het verleden hebben gedaan en in de toekomst nog zullen doen. Dag en nacht paraat zijn om uit te varen en hulp te bieden aan iedereen die hulp nodig heeft.
Mevrouw Verkade-Clark heeft later nog een reddingboot van het type Valentijn aan de KNRM geschonken. De Winifred Lucy Verkade-Clark, deze reddingboot doet dienst bij KNRM in Cadzand.
