Bert en Anneke Knape - Waarom heten reddingboten zoals ze heten?
Hun vader was de bootjesman. Hun moeder was de landrot. Hun vader nam al de beslissingen, moeder volgde. Tot na de dood van hun vader hun moeder een grote beslissing nam. “Ze wilde een reddingboot schenken, als eerbetoon aan vader”.
Als kind kwamen ze er alle weekenden. Maar hun laatste bezoek aan Sociëteit De Kaag is alweer 25 jaar geleden. “Vroeger gooide de kok al pannenkoeken in de pan als wij de haven binnenkwamen. De Knapes waren een begrip hier”, vertelt Nico Knape. Naast hem zit zijn oudere zus Ineke, in gedachten verzonken en zowat bij elke aanblik een herinnering ophalend. “Pa was werkzaam in de beroepsvaart en kon zelf ook geweldig goed varen. In de weekenden verbleven we op een woonboot, niet ver van hier. Pa leerde ons zeilen, ma genoot gewoon van de gezelligheid.”
Eenvoudig credo
Vader Knape liet de kinderen ook opgroeien met de KNRM. “Als je vaart, dan ben je donateur”, zo luidde zijn eenvoudige credo. Het lag dan ook in de lijn der verwachting dat vader Knape over een schenking aan de KNRM zou beginnen, hetgeen niet gebeurde. “Pa’s dood had een geweldige impact”, stelt Ineke. “Die twee deden werkelijk álles samen. Zijn dood sloeg een gat, vooral bij ma.” In dat licht is het weer minder opmerkelijk dat moeder Knape een grote beslissing nam, als eerbetoon aan haar levensgezel. “Ze vroeg aan ons wat wij ervan vonden”, vertelt Nico. “Als kinderen reageerden we met een volmondig ‘ja’. Niet alleen omdat ma dit zelfstandig mocht beslissen, we vonden het ook een heel mooi idee. Iets voor een ander doen stond in ons gezin hoog in het vaandel. Een reddingboot paste daarom zo goed bij hen.”
Twee-eenheid
Volgens de kinderen was het aanvankelijk het plan de reddingboot Bert Knape te noemen. “Tot ma ineens over de Bert en Anneke Knape begon te spreken. Wij wisten en weten niet waar die toevoeging ineens vandaan kwam. Maar we vonden het prima. Op deze manier gaan ze nog altijd als twee-eenheid door het leven.”
Leeggeplunderd
Vlak voor de feestelijke doop haalde de reddingboot het landelijke nieuws, toen het schip kort voor oplevering door dieven werd leeggeplunderd. “De werf heeft dat geweldig goed opgelost en de KNRM heeft ons als familie in dat verhaal betrokken. Heel netjes”, stelt Nico. En verder: “Wat in die tijd veel meer impact op ons maakte, was de achteruitgang van ma. We hadden onze twijfels of zij de doopdatum zou halen en dat maakten we kenbaar bij de Redding Maatschappij. De actie die daarop volgde, maakte indruk op ons”. Er werd een bezoek gepland aan het reddingstation Lelystad, ruim een week voor de doopdatum. “We verwachtten dat we even om de deur zouden kunnen kijken. In werkelijkheid hadden zowat alle vrijwilligers vrij genomen en werden we welkom geheten in wat aanvoelde als een warm bad.”
